Coassistent Amarylle van Doorn heeft meer principes dan ambities en ze deinst er niet voor terug om de daad bij het woord te voegen. Ze is bestuurder bij de CO2 -assistent, schrijft opinieartikelen over overconsumptie, verzorgt hulpacties voor Oekraïne en is net afgereisd naar Malawi voor haar laatste keuzecoschap. In januari ontving ze de VU Student Talent Award. Een prijs die ze met gemengde gevoelens in ontvangst nam. “Ik leef graag met de gedachte dat iedereen zich inzet voor de maatschappij, op zijn eigen manier.”
Als kind blinkt Amarylle Van Doorn niet uit op school. Ze schrijft slordig, is wat dromerig en krijgt mavo-advies. Door verrassend goede resultaten van haar Cito-toets mag ze naar het vwo. Ze kiest vervolgens voor geneeskunde, want ze wil kunnen beschikken over een breed palet aan gereedschap om mensen te kunnen helpen. Dat is haar drive. We spreken elkaar vier dagen voordat Van Doorn naar Malawi vertrekt. Ze heeft lang uitgekeken naar deze afsluitende tropenstage.
“Hulp van mens tot mens is in de reguliere Nederlandse ziekenhuiszorg nogal naar de achtergrond verdwenen”
Coassistent Amarylle van Doorn
Waarom was je kritisch over de Student Talent Award die je in januari kreeg?
Het is eervol om de prijs te krijgen. Maar de achterliggende gedachte is om studenten te stimuleren hun talenten in te zetten voor de maatschappij. Ik vraag me af of dat lukt als je er een spetterende Amerkaanse ‘winshow’ van maakt. Bovendien, hoe kun je de bijdrage van een geneeskundestudent eerlijk vergelijken met bijvoorbeeld een student bedrijfskunde? Het zou ee
