DOQ

Biologicals voor AD bij kinderen: Praktische uit­dagingen en kennis­hiaten

Voor de behandeling van kinderen met atopische dermatitis (AD) worden biologicals steeds belangrijker. Bij de introductie ervan bij kinderen vanaf zes maanden oud kunnen er echter ook uitdagingen ontstaan. Daarom onderzocht Lisa van der Rijst, arts-onderzoeker dermatologie bij het UMCU, welke praktische uitdagingen en kennislacunes er op dit moment zijn.

Er zijn momenteel twee medicijnen geregistreerd voor de behandeling van matige tot ernstige atopische dermatitis bij kinderen, namelijk dupilumab en tralokinumab. Daarvan is dupilumab onlangs goedgekeurd voor gebruik bij kinderen in de leeftijdscategorie van zes maanden tot vijf jaar oud. Voor tralokinumab – wat recent is geregistreerd voor gebruik bij adolescenten – lopen trials voor toepassing in jongere kinderen. Verwacht wordt dat er in de toekomst nog meerdere nieuwe biologicals bij komen. De medicijnen zijn zo belangrijk, omdat ze voorzien in een behoefte aan goede en veilige medicatie voor kinderen met AD die voorheen onbeantwoord was.

Wat is het juiste moment om te starten met een behandeling met biologicals?”

Kennislacunes

Hoewel het prettig is dat deze veelbelovende medicijnen er zijn, zijn er nog wel wat hiaten in de kennis voor wat betreft de praktische toepassing ervan bij baby’s, peuters en kleuters (tot zes jaar). Wat is bijvoorbeeld het juiste moment om te starten met een behandeling met biologicals? Hoelang geef je subcutane injecties? En wat is een goed moment waarop je veilig kunt stoppen met de behandeling? Ook over de langetermijneffecten, de invloed op co-morbiditeit en invloed op vaccinaties is nog te weinig bekend.

“Heeft starten met biologicals zin bij kinderen, waarvan de helft op zijn zevende complete remissie bereikt?”

Starten en stoppen met biologicals

Dupilumab wordt beschouwd als een langdurige behandeling, maar omdat jonge kinderen vaak maar een korte periode klachten hebben van AD, kan het moeilijk zijn om te bepalen wanneer biologische therapie passend is. Ongeveer de helft van de kinderen bereikt namelijk bij een leeftijd van zes tot zeven jaar complete remissie van de huidaandoening. Bovendien kun je je afvragen in hoeverre topische therapie bij jonge kinderen voldoende de kans heeft gekregen, voordat je start met een andere behandeling. Topische therapie leidt vaak tot remissie, maar vereist wel aanzienlijk wat tijd en inspanning.
Over stoppen met biologicals heersen ook nog de nodige vragen. Er zijn namelijk nog maar weinig gegevens bekend over het al dan niet opnieuw opspelen van de ziekte na het beëindigen van de behandeling. Volgens de onderzoekers zou tapering, waarbij het interval tussen de toedieningen wordt verlengd, zinvol kunnen zijn bij een stoppoging.

“Het bieden van gespecialiseerde zorg in ervaren centra voor kinderen met AD is wenselijk”

Praktische vragen

Bij de goedkeuring van biologicals voor kinderen verdienen ook de praktische aspecten zoals prikangst, de psychologische gevolgen en daaruit volgende gevolgen voor de therapietrouw aandacht. De psychologische uitdagingen zoals angst en weerstand tegen het prikken kunnen leiden tot trauma of een negatieve invloed hebben op de relatie tussen ouder en kind. Psychologische ondersteuning kan hierbij helpen. Ook geven de onderzoekers aan dat het bieden van gespecialiseerde zorg in ervaren centra voor kinderen met AD wenselijk is. Voor het verzamelen van gegevens over de effecten van biologicals op comorbiditeit, vaccinaties en langetermijneffecten bevelen de onderzoekers gegevensverzameling in (inter)nationale registers aan.

Referentie: van der Rijst L P, van Royen-Kerkhof A, Pasmans S G M A, et al. Biologicals for pediatric patients with atopic dermatitis: practical challenges and knowledge gaps. J Dermatolog Treat. 2023 Dec;34(1):2254567. doi: 10.1080/09546634.2023.2254567.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”

Cultuur­sensitieve zorg in de praktijk: lessen van Mammarosa

Taal- en cultuurverschillen kunnen de communicatie met zorgverleners flink bemoeilijken. Stichting Mammarosa biedt hierin uitkomst. Samia Kasmi vertelt hoe belangrijk cultuursensitieve communicatie is, en hoe artsen hierin het verschil kunnen maken.

‘Er is een trend naar meer visuele informatie’

“Voor patiënten blijkt de juiste toedieningsroute van een geneesmiddel niet altijd vanzelfsprekend te zijn”, vertellen Yara Mangindaan en Nike Everaarts-de Gruyter. Zij hielpen medicijnpictogrammen te ontwikkelen die ondersteunen bij goed gebruik van geneesmiddelen.

Werkbereidheid bij een crisis niet vanzelf­sprekend

Ziekenhuizen kunnen tijdens een crisis niet blind vertrouwen op hun personeel, concluderen Dennis Barten en Lindsy Engels. Werkbereidheid hangt sterk af van verschillende factoren. “Het is belangrijk om te ontdekken wat nodig is om voor te bereiden op crisissituaties.”

Casus: man met dysfonie­klachten

Een 42-jarige man komt op uw spreekuur met dysfonieklachten, twee maanden geleden ontstaan in een periode van veel hoesten. Aan het einde van de dag worden de klachten erger en het is lastig om een lang gesprek te voeren. Wat is uw diagnose?

Integrale geneeskunde in Nederland: tijd voor de volgende stap

Het spreekuur Integrative Medicine van Ines von Rosenstiel is erg populair en ook in andere ziekenhuizen groeit de belangstelling voor een dergelijk spreekuur. Hoe zorgen we ervoor dat IM een structureel onderdeel wordt van de reguliere zorg in Nederland?

Mindfulness in de zorg: allesbehalve zweverig

“Zorg goed voor jezelf. Er is er maar één van.” Dat zei een patiënt ooit tegen longarts Miep van der Drift. Ze weet als geen ander: mindfulness is niet alleen voor patiënten, maar ook voor zorgverleners. Ze geeft tips voor kleine veranderingen met een grote impact.

Medicatie vaak te lang voortgezet na ontslag uit ziekenhuis

Veel patiënten gebruiken in ziekenhuizen voorgeschreven opiaten, benzodiazepines en antipsychotica nog langdurig na ontslag, aldus Judith de Ruijter. “We geven artsen de tip om, als ze bij ontslag nieuwe medicatie voorschrijven, al meteen na te denken over stoppen.”