DOQ

Blaassensor waarschuwt volwassenen met urine-incontinentie

Hij was er al voor kinderen, maar nu ook voor volwassenen met urine-incontinentie: een apparaat dat het volume van de blaas meet en de gebruiker waarschuwt als het tijd is om naar het toilet te gaan. De zogeheten TENA SmartCare Bladder Sensor bevindt zich nog in de testfase. Toch zijn de eerste resultaten veelbelovend, aldus uroloog Diederick Duijvesz van het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen.

In 2014 bundelde de Nijmeegse startup Novioscan de krachten met artsen van het UMC Utrecht en het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Samen ontwikkelden ze de SENS-U, een blaassensor die kinderen van 6-18 jaar met urine-incontinentie helpt om de blaas te trainen en zo plasongelukken te voorkomen. Na de overname door het Zweedse bedrijf Essity – bekend van de merken TENA en Libresse – en een forse investering in een betere chip, werd de blaassensor in samenwerking met het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis doorontwikkeld voor volwassenen. Onlangs zijn de eerste testresultaten gepubliceerd in het vakblad Neurourology and Urodynamics.

“Zodra de blaas vol is, begint het apparaat zachtjes te trillen”

Uroloog Diederick Duijvesz

Blaassensor

De blaassensor is een klein, lichtgewicht en draagbaar echoapparaat op batterijen dat continu – dat wil zeggen: elke 30 seconden – meet hoeveel urine er in de blaas zit. “Op de sensor wordt eerst gel aangebracht om de niet-hoorbare (ultrasone) geluidsgolven te geleiden”, legt Duijvesz uit. “Daarna wordt het apparaat met een pleister

 

Aanmelden

Meld u gratis aan om toegang te krijgen tot DOQ,
waar zorgprofessionals kennis en visie delen.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Zorg dat de digitale weg niet de enige ingang naar de maatschap­pij wordt’

Steeds vaker gaat zorg via de digitale weg. Nicole Goedhart onderzoekt de toegankelijkheid van de (online) samenleving en geeft tips hoe de zorgverlener de zorg toegankelijk voor iedereen houdt. “Een afstand tot de online wereld kan gezondheidsverschillen vergroten.”

Protocol brengt veelbelovende ‘orphan drugs’ sneller bij patiënt

Behandelaren en zorgverzekeraars slaan de handen ineen om geneesmiddelen tegen zeldzame ziekten sneller beschikbaar te krijgen, vertelt Niels Reijnhout. “Met het ODAP krijgen patiënten zo snel mogelijk na goedkeuring door het EMA al toegang tot het middel.”

Reanimatie bespreken? Alleen als het past

Artsen vragen op de spoedeisende hulp vaak routinematig naar reanimatievoorkeuren, maar volgens Yvo Smulders is het tijd om deze standaardpraktijk eens kritisch te bekijken. “Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat je die vraag zomaar stelt bij een routine-opname.”

Casus: man met klachten na penisvergroting

Een 38-jarige patiënt is net een week terug uit Turkije, waar hij in een kliniek een penisvergroting heeft ondergaan. Hij kan u niet precies vertellen wat er gebeurd is en klaagt vooral over pijn, roodheid en zwelling van de penis. Wat is uw diagnose?

‘Bevolkings­onderzoek sluit onvoldoende aan bij mensen met verstande­lijke beperking’

Mensen met een verstandelijke beperking nemen veel minder vaak deel aan bevolkingsonderzoeken naar kanker dan de algemene bevolking, vertelt Amina Banda. Ook krijgen zij minder vaak vervolgonderzoek. “Deze groep kan allerlei barrières voor deelname ervaren.”

Vertragen, verdragen en verbinden in moeilijke gesprekken

In de palliatieve zorg spelen niet alleen emoties bij de patiënt een rol, maar ook bij de zorgverlener. Machteld Muller legt uit hoe zelfinzicht helpt bij verbinding met je patiënt. “Herkennen van je eigen ‘rode knoppen’ helpt om uit vervelende dynamieken te blijven.”

Hoe je medische misinformatie als zorgverlener kunt aanpakken

Waarom geloven mensen dat zonnebrandcrème gevaarlijk is, of wantrouwen ze bewezen interventies zoals vaccins? Tom van Bommel vertelt over de mechanismen achter zulke overtuigingen. “Technieken waarmee misinformatie zich verspreidt, kunnen óók ten goede worden ingezet.”

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”


Lees ook: Aanmelden

Naar dit artikel »

Lees ook: Inloggen

Naar dit artikel »