Arts, onderzoeker en ondernemer Myra van den Goor rondde in coronatijd haar proefschrift af over de drijfveren van artsen. Gevoelens van roeping en kameraadschap bleken de essentie. Maar die werden in coronatijd behoorlijk op de proef gesteld en verdienen nazorg, stelt Myra. “Het gaat om motivatie en dat is niet vanzelfsprekend. Iedereen heeft aandacht nodig, ook de artsen die niet in de frontlinie werken.”
Hoe werkt bevlogenheid? Wanneer presteren artsen het best? Deze vragen hielden Myra van den Goor als huisarts zo bezig dat ze in 2010 met twee collega’s Q3 oprichtte, een onderneming voor postacademisch onderwijs. Dezelfde vragen werden het fundament van haar promotie die ze in 2020 afrondde. Haar conclusie: voor artsen draait het om toewijding aan de patiënt, passie, motivatie, ondersteuning door collega’s, wederzijds vertrouwen en een veilige omgeving. Myra zag tijdens de coronapandemie haar conclusies bevestigd in het vervolgonderzoek ‘De impact van Covid-19 op dokters’ van masterstudent Lotte Sander (Universiteit Twente).
“Artsen kwamen terug bij de kern van hun vak: goed willen doen voor de patiënt en het samen gaan regelen”
Huisarts Myra van den Goor
Grote saamhorigheid
“Lottes onderzoek onderbouwde vanuit de praktijk dat bij artsen gevoelens van roeping en kameraadschap met name in het begin van de pandemie enorm versterkt werden. Mensen sprongen flexibel in en de saamhorigheid was groot. Veel zorgverleners zagen het zelfs als een stimulerende periode met mogelijkheden voor persoonlijke groei.” Ook zag Myra duidelij
