DOQ

‘De nare gevolgen van ons pervers geworden geneesmiddelen­systeem’

Patiënten worden geregeld geconfronteerd met geneesmiddelentekorten en velen maken zich zorgen over de gevolgen die deze voor hen kunnen hebben. Dit blijkt uit recent onderzoek van het Instituut Verantwoord Medicijngebruik (IVM). Bij ruim een kwart van de tekorten duurde het meer dan vier weken voordat dit werd opgelost. Anke Lambooij, apotheker bij het IVM, licht de resultaten van dit onderzoek toe. “De verschraling van de geneesmiddelenmarkt is alleen nog maar verder toegenomen.”

Geneesmiddelentekorten vormen een groot probleem, waarvan de oplossing voorlopig nog niet in zicht is. Weliswaar is volgens data van apothekerskoepel KNMP het absolute aantal tekorten in 2024 afgenomen ten opzichte van 2023 – van ruim 2.000 naar ongeveer 1.500 – maar dat zegt weinig over de impact die de tekorten hebben, geeft Lambooij aan. “Daarvoor moet je kijken naar de gevolgen die een tekort aan een individueel geneesmiddel heeft. Een tekort aan salbutamol is ‘slechts’ één tekort, maar treft wel heel veel mensen. De daling van het absolute aantal tekorten kan ook een negatieve betekenis hebben: er zijn minder verschillende geneesmiddelenmerken op de markt overgebleven en van een geneesmiddel dat niet meer op de markt is, kun je ook geen tekorten hebben.”

“In 2024 werd 42% van de patiënten geconfronteerd met een geneesmiddelentekort”

Apotheker Anke Lambooij

Patiëntenpanel

Uit onderzoek dat het IVM begin januari op de ‘Dag van het Verantwoord Medicijngebruik’ wereldkundig maakte, blijkt dat een grote groep patiënten last hebben ondervonden van de geneesmiddelentekorten. Ook maken ze zich zorgen over de mogelijke gevolgen voor hen. “Uit een patiëntpanel met 2.500 deelnemers bleek dat 42% van de mensen in 2024 werd geconfronteerd met een geneesmiddelentekort. Van hen maakt 84% zich zorgen over de gevolgen. Bij veel mensen ging het om één tekort en bij ongeveer 25% van de patiënten duurde een tekort langer dan 4 weken. Vaak kunnen patiënten de duur van een tekort ook niet meer overbruggen met hun thuisvoorraad. Uit navraag onder de patiënten bleek dat de tekorten meestal werden opgelost door over te stappen naar een ander merk, een andere werkzame stof of een andere dosis van hetzelfde geneesmiddel. Sommige mensen gingen zelfs naar het buitenland om een geneesmiddel te halen dat in Nederland niet meer verkrijgbaar was.”

Gevolgen

De geneesmiddelentekorten kunnen zowel praktische als lichamelijke gevolgen hebben. Zo bleek dat 55% van de patiënten lichamelijk klachten kregen als gevolg van een tekort. “Denk bijvoorbeeld aan ontregeling van de bloedsuikerspiegel door een tekort aan semaglutide. Verder gaf 57% van de ondervraagde mensen aan last te hebben van psychische problemen, slaapproblemen en prikkelbaarheid. Daarnaast gaf 70% van de patiënten aan dat een geneesmiddelentekort voor hen praktische gevolgen had, zoals een verandering van het innametijdstip of de innamehoeveelheid. Soms worden bij een tekort geneesmiddelen gerantsoeneerd, waardoor mensen vaker naar de apotheek moeten afreizen om steeds hun kleine portie te halen. Voor mensen die bijvoorbeeld afhankelijk zijn van een taxi kunnen de kosten zo behoorlijk oplopen.” 

“Een van de oplossingen is om geneesmiddelen uit het buitenland te halen”

Mogelijke oplossingen

Het IVM ondervroeg apothekers en artsen over mogelijke oplossingen voor geneesmiddelentekorten. “Hoe denken zij bijvoorbeeld over hergebruik van medicatie om tekorten op te vangen? Het gaat hierbij om medicatie die al bij patiënten in huis is geweest en waarbij de bewaaromstandigheden niet goed te garanderen zijn. Hergebruik is niet toegestaan volgens de wet- en regelgeving. Toch vindt een groot deel van de artsen (85%) dit een acceptabele oplossing. Van de apothekers vindt 42% dit een goede oplossing, terwijl 35% dit echt niet vindt kunnen. Een andere oplossing is om geneesmiddelen uit het buitenland te halen. Enkele patiënten gaven aan dit al te doen. Ook artsen en apothekers vertelden dat dit af en toe gebeurt. Ruim de helft van de apothekers gaf aan dit niet acceptabel te vinden. Zij vinden het belangrijk dat de import van geneesmiddelen plaatsvindt via de apotheek om een goede geneesmiddelencontrole te garanderen.”

Afspraken

Volgens Lambooij blijft een oplossing voor de geneesmiddelentekorten voorlopig nog uit en is het voor zorgverleners de kunst om hier zo pragmatisch en praktisch mogelijk mee om te gaan. “Maak als artsen en apothekers afspraken met elkaar en sorteer voor op oplossingen. Laat artsen apothekers het mandaat geven om bij een tekort zelf een alternatief geneesmiddel af te leveren, zonder dat daar allerlei heen-en-weergebel voor nodig is. Verder is het belangrijk om patiënten goed uitleg te geven bij medicatiewisselingen. Ik besef dat apothekers het al heel druk hebben, maar goede uitleg kan medicatie-incidenten voorkomen. Zo kwam het voor dat patiënten na een verwisseling een insulineoverdosering hadden, omdat ze niet wisten dat hun nieuwe insuline een ander doseerschema had. Blijf daarom incidenten bij het IVM melden, zodat we de nare gevolgen van ons inmiddels pervers geworden geneesmiddelensysteem goed aan kunnen tonen.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Zorg dat de digitale weg niet de enige ingang naar de maatschap­pij wordt’

Steeds vaker gaat zorg via de digitale weg. Nicole Goedhart onderzoekt de toegankelijkheid van de (online) samenleving en geeft tips hoe de zorgverlener de zorg toegankelijk voor iedereen houdt. “Een afstand tot de online wereld kan gezondheidsverschillen vergroten.”

Protocol brengt veelbelovende ‘orphan drugs’ sneller bij patiënt

Behandelaren en zorgverzekeraars slaan de handen ineen om geneesmiddelen tegen zeldzame ziekten sneller beschikbaar te krijgen, vertelt Niels Reijnhout. “Met het ODAP krijgen patiënten zo snel mogelijk na goedkeuring door het EMA al toegang tot het middel.”

Reanimatie bespreken? Alleen als het past

Artsen vragen op de spoedeisende hulp vaak routinematig naar reanimatievoorkeuren, maar volgens Yvo Smulders is het tijd om deze standaardpraktijk eens kritisch te bekijken. “Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat je die vraag zomaar stelt bij een routine-opname.”

Casus: man met klachten na penisvergroting

Een 38-jarige patiënt is net een week terug uit Turkije, waar hij in een kliniek een penisvergroting heeft ondergaan. Hij kan u niet precies vertellen wat er gebeurd is en klaagt vooral over pijn, roodheid en zwelling van de penis. Wat is uw diagnose?

‘Bevolkings­onderzoek sluit onvoldoende aan bij mensen met verstande­lijke beperking’

Mensen met een verstandelijke beperking nemen veel minder vaak deel aan bevolkingsonderzoeken naar kanker dan de algemene bevolking, vertelt Amina Banda. Ook krijgen zij minder vaak vervolgonderzoek. “Deze groep kan allerlei barrières voor deelname ervaren.”

Vertragen, verdragen en verbinden in moeilijke gesprekken

In de palliatieve zorg spelen niet alleen emoties bij de patiënt een rol, maar ook bij de zorgverlener. Machteld Muller legt uit hoe zelfinzicht helpt bij verbinding met je patiënt. “Herkennen van je eigen ‘rode knoppen’ helpt om uit vervelende dynamieken te blijven.”

Hoe je medische misinformatie als zorgverlener kunt aanpakken

Waarom geloven mensen dat zonnebrandcrème gevaarlijk is, of wantrouwen ze bewezen interventies zoals vaccins? Tom van Bommel vertelt over de mechanismen achter zulke overtuigingen. “Technieken waarmee misinformatie zich verspreidt, kunnen óók ten goede worden ingezet.”

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”