DOQ

Diagnose slaapepilepsie bij kinderen kan vroeger

Kinderen met het ESES-syndroom, epilepsie met status epilepticus in slaap, worden vaak niet of te laat gediagnosticeerd. Dat heeft gevolgen voor behandeling en het beperken van hersenschade, zo blijkt uit onderzoek.  

Kinderen met het ESES-syndroom lijden aan continue epileptische activiteit tijdens de nacht, terwijl ze overdag zelden of nooit epileptische aanvallen hebben. Het is niet bekend hoeveel kinderen het ESES-syndroom hebben, omdat het lastig waar te nemen is. Hoewel kinderen tijdens de puberteit vaak over het syndroom heen groeien, kan het tot die tijd schade veroorzaken aan het brein. Behandeling is mogelijk om die schade te beperken, maar dan is een tijdige diagnose belangrijk. 

(Foto: Pixabay)

Thalamusbeschadiging 

Arts-onderzoeker dr. Bart van den Munckhof vond tijdens zijn promotieonderzoek dat een groot deel, 90 procent van de kinderen, op termijn ESES krijgt na beschadiging van de thalamus. Daarnaast ontdekte hij dat verhoogde ontstekingsactiviteit een rol speelt bij het ontstaan van epilepsie en ESES. Verder bevestigde Van den Munckhof met een meta-analyse de theorie dat normale anti-epileptica vaak niet effectief zijn bij de behandeling van ESES, in tegenstelling tot benzodiazepines of corticosteroïden. Tot slot maakten de onderzoekers een begin met het meten van ontstekingsactiviteit, waarmee ze kunnen voorspellen welke kinderen wel en niet op een behandeling reageren.  

Diagnose 

Van den Munckhof en zijn collega’s vinden dat ESES onderbelicht blijft, terwijl de effecten van hersenschade door het syndroom ernstig zijn. Ze pleiten voor een snellere diagnose en stellen voor dat alle kinderen met een thalamusbeschadiging of ontstekingen in de hersenen worden gezien door een neonatoloog of kinderneuroloog om ESES zo vroeg mogelijk te herkennen.  


Referentie: Van den Munckhof B, Arzimanoglou A, et al. Corticosteroids versus clobazam in epileptic encephalopathy with ESES: a European multicentre randomised controlled clinical trial (RESCUE ESES*). https://trialsjournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/s13063-020-04874-2 (dit is een deel van het onderzoek). 
Het volledige onderzoek is te lezen via http://dspace.library.uu.nl/handle/1874/399897. Deze is tot 15 april 2021 onder embargo.  

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Bevolkings­onderzoek sluit onvoldoende aan bij mensen met verstande­lijke beperking’

Mensen met een verstandelijke beperking nemen veel minder vaak deel aan bevolkingsonderzoeken naar kanker dan de algemene bevolking, vertelt Amina Banda. Ook krijgen zij minder vaak vervolgonderzoek. “Deze groep kan allerlei barrières voor deelname ervaren.”

Vertragen, verdragen en verbinden in moeilijke gesprekken

In de palliatieve zorg spelen niet alleen emoties bij de patiënt een rol, maar ook bij de zorgverlener. Machteld Muller legt uit hoe zelfinzicht helpt bij verbinding met je patiënt. “Herkennen van je eigen ‘rode knoppen’ helpt om uit vervelende dynamieken te blijven.”

Hoe je medische misinformatie als zorgverlener kunt aanpakken

Waarom geloven mensen dat zonnebrandcrème gevaarlijk is, of wantrouwen ze bewezen interventies zoals vaccins? Tom van Bommel vertelt over de mechanismen achter zulke overtuigingen. “Technieken waarmee misinformatie zich verspreidt, kunnen óók ten goede worden ingezet.”

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”

Cultuur­sensitieve zorg in de praktijk: lessen van Mammarosa

Taal- en cultuurverschillen kunnen de communicatie met zorgverleners flink bemoeilijken. Stichting Mammarosa biedt hierin uitkomst. Samia Kasmi vertelt hoe belangrijk cultuursensitieve communicatie is, en hoe artsen hierin het verschil kunnen maken.

‘Er is een trend naar meer visuele informatie’

“Voor patiënten blijkt de juiste toedieningsroute van een geneesmiddel niet altijd vanzelfsprekend te zijn”, vertellen Yara Mangindaan en Nike Everaarts-de Gruyter. Zij hielpen medicijnpictogrammen te ontwikkelen die ondersteunen bij goed gebruik van geneesmiddelen.

Werkbereidheid bij een crisis niet vanzelf­sprekend

Ziekenhuizen kunnen tijdens een crisis niet blind vertrouwen op hun personeel, concluderen Dennis Barten en Lindsy Engels. Werkbereidheid hangt sterk af van verschillende factoren. “Het is belangrijk om te ontdekken wat nodig is om voor te bereiden op crisissituaties.”

Casus: man met dysfonie­klachten

Een 42-jarige man komt op uw spreekuur met dysfonieklachten, twee maanden geleden ontstaan in een periode van veel hoesten. Aan het einde van de dag worden de klachten erger en het is lastig om een lang gesprek te voeren. Wat is uw diagnose?