DOQ

‘Dit model maakt het makkelijker doelmatige keuzes te maken’

Het aantal behandelopties bij multiple sclerose (MS) is de laatste jaren toegenomen, maar daarmee ook de vraag wat de meest doelmatige keuze is. Neuroloog Joost Smolders van het Erasmus MC besloot daar samen met gezondheidseconomen onderzoek naar te doen.

Ze verbeteren de mobiliteit en daarmee ook het functioneren, de arbeidsproductiviteit en de kwaliteit van leven: de sfingosine-1 fosfaat receptor (S1PR) modulatoren voor MS zijn effectieve behandelingen voor MS. “Maar er zit ook een stevig prijskaartje aan”, schetst neuroloog Joost Smolders, die naast zijn klinische werk ook universitair hoofddocent is in Rotterdam en hoofd van het MS onderzoeks- en behandelcentrum ErasMS. “Medicatiekosten zijn de grootste kostenpost bij MS. Nu de zorgkosten steeds verder stijgen en de toegang tot zorg onder druk staat, vind ik dat de maatschappij van onze beroepsgroep mag verwachten dat wij zelf kijken hoe we dure geneesmiddelen zo doelmatig mogelijk kunnen inzetten.”

“We hebben gekeken naar de netto-gezondheidswinst bij mensen met MS”

Neuroloog Joost Smolders

Appels met appels

Samen met collega-neurologen Beatrijs Wokke en Ide Smets, en gezondheidseconomen Matthijs Versteegh en Simone Huygens, ontwikkelde Smolders een computermodel om drie veel gebruikte MS-behandelingen met hetzelfde indicatiegebied met elkaar te vergelijken: fingolimod, ozanimod en ponesimod. “We hebben gekeken naar de netto-gezondheidswinst bij mensen met MS”, vertelt Smolders. “In het model hebben we daarvoor verschillende parameters opgenomen. Denk aan gezondheidsuitkomsten als het aantal levensjaren in goede kwaliteit (QALY’s) en hoe deze samenhangen met MS-aanvallen of achteruitgang in functioneren. Een aanval of achteruitgang gaat ook gepaard met kosten. Daarnaast hebben we gekeken naar de kosten en effectiviteit van de verschillende middelen op basis van de lijstprijzen zoals in het Farmacotherapeutisch Kompas.”

Veel variabelen

Er zijn kanttekeningen: het model gaat uit van gemiddelde patiënten met MS en baseert de bevindingen op berekeningen. Smolders: “Het is niet mogelijk om de kosteneffectiviteit na te gaan in klinische trials, maar dit model benadert de realiteit zo dicht mogelijk. Zo vergelijkt het computermodel de kosten en baten van verschillende middelen, in plaats van levenslang gebruik van één middel. Ook houdt het rekening met veel variabelen, zoals terugval, invaliditeit en verlies van arbeidsinkomsten. In vervolgonderzoek willen we nu kijken of het mogelijk is om de uitspraken verder te verfijnen. Vergelijkbare modellen worden inmiddels ook al gebruikt voor andere specialismen en behandelindicaties.”

“Dit geneesmiddel bespaart maar liefst 50.000 euro per patiënt”

Wie van de drie

Het computermodel komt, op basis van netwerkmeta-analyses en door behandelsequenties met elkaar te vergelijken, namelijk tot een overduidelijke uitkomst. “Als we alle parameters samenbrengen, wordt het middel ponesimod geschat als de meest kosteneffectieve keuze van de drie. Dat bespaart maar liefst 50.000 euro per patiënt. Als je alle patiënten met MS behandelt met ponesimod – ervan uitgaand dat je in de behandeling uitkomt op de keuze voor een S1PR-modulator – dan bespaart dat enorm veel geld voor de maatschappij. Daarvan zijn we ons nog niet altijd bewust, maar met dat geld kan ook een buslijn in Noordoost-Groningen blijven rijden, kunnen de dijken worden verhoogd of kan de bibliotheek openblijven.”

“Je zou als intern beleid kunnen afspreken dat je begint met de meest kosteneffectieve optie”

Kosteneffectief kiezen

Joost Smolders is blij dat de uitkomsten tot verandering kunnen leiden bij behandelaren. “De Nederlandse Vereniging voor Neurologie (NVN) is voornemens om het model op te nemen in de nieuwe multidisciplinaire richtlijn voor MS van de Federatie Medisch Specialisten (FMS), met de aanbeveling om ponesimod te overwegen als eerste keuze voor een S1PR-modulator. Natuurlijk maakt de behandelaar in de praktijk de keuze voor een medicijn op basis van het gesprek met de individuele patiënt en factoren zoals de ziekteactiviteit, comorbiditeit en de lab- en MRI-waarden. Maar je zou als intern beleid kunnen afspreken dat wanneer je kiest voor een S1PR-modulator, je begint met de meest kosteneffectieve optie. Zo maken we goede MS-zorg uiteindelijk voor meer mensen beschikbaar.”

Referentie:

1. Corsten CEA, Huygens SA, Versteegh MM, et al. Benefits of sphingosine-1-phosphate receptor modulators in relapsing MS estimated with a treatment sequence model. Mult Scler Relat Disord. 2023 Oct 22; 80:105100.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: vrouw met kleine rode puntjes in de huid

Een vrouw komt met kleine rode puntjes in de huid van vooral de benen. De klachten zijn ontstaan na een keelinfectie, circa 2 weken geleden. Een week geleden heeft zij zich minimaal gestoten en had zij daarna een groot hematoom op het bovenbeen. Wat is uw diagnose?

‘Arbeids­gerichte zorg hoort in de spreekkamer van medisch specia­listen’

Gezonde arbeidsparticipatie is óók een zaak van de medisch specialist, betoogt Annelies Boonen, initiatiefnemer van de poli Werk en Gezondheid. Hier kunnen patiënten terecht met vragen over werk en inkomen. “Vraag je patiënt naar zijn of haar werk!”

Geheugen­problemen herkennen blijkt niet zo eenvoudig

Van maar liefst 42% van hun oudere patiënten hebben artsen en verpleegkundigen niet door dat ze geheugenproblemen hebben, ontdekte Fleur Visser. Ze wil hier een advies over meegeven aan zorgverleners. “Eerste indrukken kunnen je op het verkeerde been zetten.”

Voorkom voorschrijf­cascades: ‘aandoening’ kan bijwerking medicatie zijn

Een niet herkende bijwerking van medicatie kan als vermeende nieuwe aandoening leiden tot inzet van nieuwe medicatie: een zogeheten voorschrijfcascade. Fatma Karapinar: “Voorschrijfcascades drukken ons met de neus op de feiten: we weten nog weinig over bijwerkingen.”

Casus: 77-jarige vrouw met korstjes op de oorrand

Een 77-jarige vrouw met voorgeschiedenis van plaveiselcelcarcinoom komt op het spreekuur van de doktersassistente omdat ze korstjes op haar oorrand wil laten aanstippen. Ze heeft geen klachten van de afwijking. Wat is uw diagnose?

‘Minder onnodige diagnostiek is goed voor patiënt en maatschappij’

In ziekenhuizen vindt veel onnodige diagnostiek plaats. Eerst goed luisteren en nadenken en dan pas diagnostiek aanvragen, loont voor zowel patiënt als de maatschappij, betoogt Fabienne Ropers. “Enige risicoacceptatie is noodzakelijk voor proportionele diagnostiek.”

Zorgsysteem staat vaak initiatieven voor multimorbiditeit in de weg

Multimorbiditeit leidt tot versplintering van zorg. Toine Remers onderzocht enkele veelbelovende initiatieven voor het stroomlijnen van de zorg bij multimorbiditeit. “Een initiatief begint vaak vanuit overtuiging van een arts, maar ‘het systeem’ werkt vaak tegen.”

De lessen van de langst­vliegende MMT-arts van Nederland

MMT-arts Nico Hoogerwerf vertelt over zijn ervaringen als medisch specialistische zorgverlener per helikopter. “Wij dóen vooral, we voeren handelingen uit. Wij voelen niet de machteloosheid die politiemensen wel kunnen voelen.”

Casus: patiënt met zwelling in de mond

Een patiënte komt op het spreekuur met sinds 2 maanden een zwelling in de mond aan de linkerzijde. Het was destijds 1-2cm, welke spontaan ontlastte met dik taai slijm. Sindsdien komt het in wisselende grootte regelmatig terug. Wat is uw diagnose?

Verslaving onder zorgprofessionals: anonieme hulp is voorhanden

Verslaving is ook onder zorgprofessionals een reëel probleem. Marlies de Rond vertelt over het KNMG-programma ABS-zorgprofessionals, dat anonieme hulp en ondersteuning biedt aan zorgprofessionals die worstelen met problematisch middelengebruik en verslaving.


0
Laat een reactie achterx
Lees ook: Adjuvante immuun-checkpoint­remmers onder de loep

Naar dit artikel »