DOQ

Echo erbij en prikken maar

Het fenomeen ‘lastig te prikken’ kan tot het verleden behoren, betoogt anesthesiemedewerker en tevens Vascular Access Specialist Marije Hoekendijk. Zij schreef een handboek over het plaatsen van intraveneuze katheters, omdat ze vindt dat elke patiënt probleemloos een infuus moet kunnen krijgen.

Marije Hoekendijk van het UMC Utrecht wilde het wel van de daken schreeuwen: leer als zorgverlener om met behulp van een echo een infuus te prikken. In plaats van te schreeuwen is ze gaan schrijven. Dat leidde tot het ‘Handboek Vascular Access’ met als ondertitel ‘Toepassing van echografie in kathetermanagement’. Een handboek voor artsen en verpleegkundigen.

“Voor de patiënt is het een superbelangrijk moment, voor zorgverleners is het iets dat ze even gauw moeten doen”

Anesthesiemedewerker en Vascular Access Specialist Marije Hoekendijk

Superbelangrijk moment

Waar komt de gedrevenheid vandaan om een compleet handboek te schrijven over het onderwerp infuus prikken? “Omdat we in Nederland achterblijven vergeleken met andere landen”, stelt Hoekendijk. “80 tot 90% van de patiënten in het ziekenhuis krijgt tegenwoordig een infuus, een intraveneus katheter, voor kortere of langere tijd. Maar het plaatsen daarvan gaat lang niet altijd goed.”

Infuus prikken verdient juist alle aandacht volgens de anesthesiemedewerker. Het is een van die zorghandelingen die een patiënt totaal anders beleeft dan degene die prikt. “Voor de patiënt is het een superbelangrijk moment, voor zorgverleners is het iets dat ze even gauw moeten doen.” Als het prikken moeilijk gaat is het een uitkomst om onder geleide van een echo het gewenste intraveneuze katheter te plaatsen, vindt Hoekendijk. “Wij ontvangen hier in Utrecht patiënten uit alle hoeken van het land omdat wij een goed Vascular Access Team hebben. Het gaat dan bijvoorbeeld om patiënten die heel obees zijn, chemotherapie krijgen of rollende aderen hebben.”

“Ik ben me veel bewuster geworden van het risico op infecties bij normale infusen”

Nieuwe inzichten

Het handboek richt zich op alle zorgverleners en behandelt ook de basis. Hoekendijk: “Wat is een echoapparaat, hoe interpreteer je het beeld en hoe vind je een geschikt bloedvat? Ook krijgen de verschillende soorten intraveneuze katheters aandacht, van gewone infusen tot een midline in de bovenarm en een Peripheral insterted central catheter. We bespreken de voordelen, de nadelen en de manieren van plaatsen.’

Hoewel Hoekendijk als lid van het Vascular Access Team van het UMC Utrecht zeer ervaren is, heeft het schrijven van het boek haar ook nieuwe inzichten gegeven. “Na het bestuderen van de literatuur ben ik me veel bewuster geworden van het risico op infecties bij normale infusen. We brengen toch iets vreemds in iemands ader. We moeten ons ervan bewust blijven dat hygiëne belangrijk is, dat je bijvoorbeeld geen katheter plaatst met handschoenen aan waarmee je al iets anders hebt gedaan.”  

“Je kunt het leren door te oefenen met prikken in een gelpad”

Trucje

Hoewel een handboek van 176 pagina’s anders doet vermoeden, is het volgens de schrijfster  niet moeilijk om met een echo een infuus te prikken. Ze noemt het zelfs laconiek ‘een trucje’. Een trucje dat je wel goed moet oefenen. Daarom komt bij het handboek ook een onlineversie met instructievideo’s. “Natuurlijk moeten zorgverleners ervaring kunnen opdoen. Werken met een echo is echt even anders en vraagt wat van je hand-oogcoördinatie. Je kunt het leren door te oefenen met prikken in een gelpad waarin je dan een buisje aanbrengt.”  

Om mogelijke critici vast voor te zijn: echogeleid prikken hoeft volgens Hoekendijk helemaal niet duurder uit te pakken. “Ik vraag me af of het uiteindelijk duurder is”, zegt ze. “Als twee verpleegkundigen geprobeerd hebben te prikken zonder succes dan moet er een arts bij komen of een anesthesist. Dat betekent extra arbeidsuren en extra materiaalkosten. Dan kan direct echogeleid prikken goedkoper zijn.”

Bundelen van krachten

Hoekendijk pleit er in haar handboek ook voor dat elk ziekenhuis een eigen Vascular Access Team opricht. Daar kunnen patiënten dan terecht bij wie het plaatsen van een intraveneuze katheter bewezen moeilijk gaat. Waarom zo’n team met verpleegkundigen en artsen en waarom ook een eigen polispreekuur? “Je wordt als zorgverlener beter naarmate je een handeling vaker doet. Binnen teams kun je ook leren van elkaars expertise, discipline overstijgend. Het bundelen van de krachten is zinvol.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: patiënte met dyspnoe en oedeem in het gelaat

Een 66-jarige vrouw presenteert zich met sinds drie weken progressief verminderde inspanningstolerantie en met name ’s ochtends een zwelling van het gelaat. Overdag verbeteren de klachten deels. Wat is uw diagnose?

Wat je verwacht, voel je: wat zorgverleners kunnen leren van placebo-effecten

Wat patiënten verwachten, beïnvloedt direct hoe zij pijn of bijwerkingen ervaren. Henriët van Middendorp legt uit hoe placebo- en nocebo-effecten werken, en hoe zorgverleners deze bewust en ethisch kunnen inzetten in de praktijk.

Trots op goed werkend meld­systeem voor bijwerk­ingen

Agnes Kant wijst op het belang van meer onderzoek naar bijwerkingen en roept zorgverleners op te blijven melden bij het Bijwerkingenmeldsysteem. “Van 70% van de geneesmiddelen is nog onduidelijk of deze veilig tijdens de zwangerschap gebruikt kunnen worden.”

Wandelend naar een betere gezondheid

Matthijs van der Poel combineert als huisarts en sportliefhebber zorg en beweging. Met stichting Looprecept wandelt hij wekelijks met patiënten – goed voor lijf, hoofd én verbinding. “Het is heel laagdrempelig en dat verklaart denk ik ook het succes.”

De patiënt doet lastig, en dan?

Patiënten met een persoonlijkheidsstoornis kunnen soms veel losmaken, zowel in het behandeltraject als bij de arts. Thom van den Heuvel geeft handvatten voor het omgaan met deze patiëntengroep. “Het contact vraagt meer tijd en legt tegelijk emotionele druk op de arts."

Vind meertalige zorgverleners via ikspreekmeerdan.nl

Als anios in een huisartsenpraktijk in Amsterdam merkte Daan Frehe dat taal voor veel patiënten een barrière vormt voor het krijgen van goede zorg. “Via ikspreekmeerdan.nl kan nu een zorgverlener met een gedeelde taal en cultuur gevonden worden. Dat is enorm waardevol.”

Casus: man met een veranderde vlek op het been

Een 72-jarige man presenteert zich op uw spreekuur met een veranderde plek op het bovenbeen rechts. De vlek is gegroeid en van kleur veranderd. De patiënt heeft een licht huidtype en een voorgeschiedenis van basaalcelcarcinoom. Wat is uw diagnose?

Maak van wachttijd in de ggz hersteltijd: vijf praktische adviezen

Sanne Booij en Christien Slofstra willen af van de stille wachttijd in de ggz. Met hulp van de huisarts kan het herstel al beginnen, nog vóór de intake. “Deze periode hoeft geen verloren tijd te zijn.”

Beteugelen geneesmiddel­prijzen noodzakelijk voor betaalbare zorg

Wilbert Bannenberg strijdt met Stichting Farma ter Verantwoording tegen excessieve geneesmiddelprijzen. Zijn missie: winsten beteugelen om zorg toegankelijk te houden. “Geneesmiddelprijzen moeten beteugeld gaan worden, anders wordt de zorg onbetaalbaar.”

Casus: vrouw met veranderd defecatiepatroon

Een vrouw wordt naar de polikliniek gestuurd in verband met een veranderd defecatiepatroon. Ze heeft wat frequenter dan gebruikelijk ontlasting. Er zijn wat vage buikklachten in de zin van rommelingen en krampen. Ze gebruikt geen medicatie. Wat is uw diagnose?