Veel mensen die een stoma krijgen, zijn voor de verzorging daarvan afhankelijk van thuiszorg. De zelfstandigheid van stomapatiënten neemt fors toe als ze voorafgaand aan het ontslag uit het ziekenhuis een educatieve training krijgen, toont chirurg i.o. Tina van Loon aan.
Jaarlijks krijgen in Nederland ongeveer 7000 mensen een (tijdelijk) stoma, onder andere bij een spoedoperatie bij gecompliceerde diverticulitis of een operatie wegens dikkedarmkanker. “Toen ik acht jaar geleden als ANIOS chirurgie in het Elisabeth-Tweesteden Ziekenhuis kwam werken, viel het me op dat er relatief veel mensen met een stoma in het ziekenhuis bleven liggen in afwachting van thuiszorg. Ze waren niet in staat zelf hun stoma te verzorgen. Ook viel het me op dat er veel heropnames waren van mensen met een dunnedarmstoma, met name vanwege uitdroging.”
Links: Stefan Clermonts (paranimf) Midden: promovenda/chirurg i.o. Tina van Loon
Rechts: Michelle van Loon (paranimf)
Standaard stoma
Dat moet toch anders kunnen, meende Van Loon, waarna zij zich verder in het onderwerp ging verdiepen. Het leidde uiteindelijk tot het proefschrift waarop zij afgelopen februari aan de Universiteit van Maastricht promoveerde. Hierin roept zij allereerst op kritischer te kijken naar de noodzaak van het aanleggen van een al dan niet tijdelijk stoma. “In Nederland kan een stoma ‘standaard’ worden aangelegd omdat dit nu eenmaal zo is afgesproken in het betreffende ziekenhuis. Bijvoorbeeld een tijdelijk stoma bij mensen bij wie wegens endeldarmkanker een stuk endeldarm wordt verwijderd. Of een stoma bij oudere mensen op grond van het idee dat een eve
