Log in om uw persoonlijke bookmarks op te kunnen slaan.
Empathie in de spreekkamer: authentiek zijn is belangrijk
Empathie; menig aio huisartsgeneeskunde worstelt met dit begrip. En nog meer met de vraag hoe je empathie inzet in de praktijk. Ex-huisarts Frans Derksen deed jarenlang onderzoek naar het begrip empathie. Om jonge (en ervaren) artsen een steuntje in de rug te geven bij empathisch gedrag tegenover patiënten, schreef Derksen het leerboek ‘Empathie in de spreekkamer’.
Kun je geen huisarts worden als je geen empathisch vermogen hebt? “Dat vind ik te zwart-wit gesteld”, antwoordt Derksen. “In elke mens zit het vermogen tot empathie, daarvan ben ik overtuigd. Als huisarts in opleiding moet je op zoek naar je eigen vorm, en moet je op je eigen manier empathie leren gebruiken. Daarbij heb je wel een voorsprong als je van huis uit al empathische gevoelens hebt meegekregen. Maar met lerend toetsen is het te leren aan veel huisartsen. Hoe meer kennis je over het concept krijgt, hoe beter en hoe langer de vaardigheden aan een ‘kapstok’ kunnen blijven hangen.”
Onderzoek naar empathie
Dat empathie een abstract begrip is voor veel aio’s huisartsgeneeskunde merkte Frans Derksen in het onderzoek dat hij deed. Hij nam hun mening over empathie tussen huisarts en patiënt onder de loep en hun ervaringen met het onderwijs over empathie. Niet zijn eerste onderzoek, want hij publiceerde kort na het stoppen met zijn praktijk in 2010 al het boek ‘Empathie, bestaat ze nog?’. Dit leidde tot een promotieonderzoek naar empathie. “Het is een onderwerp waarbij weinig wordt stilgestaan, terwijl het zo belangrijk is”, zegt Derksen. “Vandaar dat ik na mijn promotie een vervolgonderzoek onder aio’s huisartsgeneeskunde wilde doen.”
“Het is moreel, cognitief, emotioneel én gedragsmatig een vaardigheid om je in te leven in een ander”
Op zoek naar een definitie
Het onderzoek van Derksen onder aio’s, leidde recent tot een nieuw boek, ’Empathie in de spreekkamer’, net verschenen bij Bohn Stafleu van Loghum. “In hoofdstuk drie laat ik zien dat al jaren wordt geworsteld met een definitie van het begrip”, vertelt hij. “Er is niet één mooi zinnetje dat het heel helder definieert. Het is moreel, cognitief, emotioneel én gedragsmatig een vaardigheid om je in te leven in een ander. En het beeld dat je krijgt check je en dan maak je samen een plan van aanpak. De mate waarin je er gebruik van maakt, hangt ook samen met de vraag: wat voor huisarts wil je zijn? En welke mate van empathie past daarbij? Authentiek zijn is voor empathie heel belangrijk.”
“Jonge huisartsen zijn nog druk met de protocollaire invulling van hun vak en geven aan dat ze zoekend zijn naar de balans als ze emotioneel geraakt worden door een patiënt”
Empathie in perspectief
In de focusgroepen waarin Derksen met aio’s sprak over het onderwerp, kwam ook de vraag aan bod: hoe verhoudt empathie zich tot sympathie, compassie en de professionele identiteit van de huisarts? “Professionaliteit is in de opleiding een heel belangrijk onderwerp”, zegt hij. “Naast vaardigheden en medische kennis hoort daar communicatie bij en daarin heeft ook empathie een plaats. Je gebruikt het om je te verplaatsen in het verhaal van de ander, zonder dat diens probleem jouw probleem wordt. Bij sympathie is dat laatste in zekere mate wel het geval. Compassie is wat je kunt voelen voor een patiënt die ernstig te lijden heeft. Jonge huisartsen zijn nog druk met de protocollaire invulling van hun vak en geven aan dat ze zoekend zijn naar de balans als ze emotioneel geraakt worden door een patiënt. Compassie is vaak gemakkelijker op te brengen als je meer ervaren bent in je vak.”
Cognitieve vorm van empathie
Veel huisartsen geven aan dat zij te kampen hebben met een hoge werkdruk. Laat die nog ruimte voor empathie? “Je hoeft niet altijd diep in te gaan op de emoties van patiënten”, zegt Derksen. “Een meer cognitieve vorm van empathie is ook zinvol. Want het is toch wel goed om wat van de achtergrond van de patiënt te kennen, omdat je dan een oplossing kunt bieden die het best bij de patiënt past.”
“Empathie begint al met hoe je de patiënt uit de wachtkamer haalt en naar je spreekkamer leidt”
Professionele objectiviteit
Critici stellen dat het gevaar bestaat dat een empatische opstelling ertoe leidt dat de huisarts zijn professionele objectiviteit verliest. “Dat bestrijd ik”, zegt Derksen. “Een combinatie van betrokkenheid en professionaliteit is heel goed mogelijk. Je enablet mensen, empowert ze.” Vraag is wel hoe de huisarts zijn empatisch vermogen het best kan inzetten, en of niet het risico aanwezig is erin door te schieten. “Je kunt het bijna altijd inzetten”, antwoordt Derksen. “Dat begint al met hoe je de patiënt uit de wachtkamer haalt en naar je spreekkamer leidt. In mijn laatste praktijkjaren heb ik mij vaak afgevraagd waarom mijn vak zo leuk is. Het antwoord is: omdat je altijd interesse in de ander uitstraalt. Je kunt jarenlang met mensen meelopen en daardoor komt je hoofd vol verhalen te zitten. Die verhalen komen altijd van pas in je patiëntencontact.”
Grenzen stellen
“Natuurlijk moet je grenzen stellen aan de mate waarin je van empathie gebruikmaakt”, voegt Derksen toe. “Als je daarin doorschiet, ligt wél het gevaar op de loer dat je je objectiviteit verliest. Ook kan het leiden tot compassion fatigue, een burn-outachtig verschijnsel. Al zijn er ook onderzoeken die juist uitwijzen dat empathie beschermt tegen burn-out. Een teveel kan ook een gevaar zijn voor de patiënt. Het kan heel goed zijn dat die ook dingen voor zich wil houden. Als je te ver gaat met je vragen, kan hij meer vertellen dan hij eigenlijk wil.”
Referentie: F.A.W.M. Derksen, ‘Empathie in de spreekkamer. Achtergronden, wetenschappelijke inzichten en praktische vaardigheden’. Bohn Stafleu van Loghum 2022, ISBN 978-90-368-2742-3.