Longarts over die ene patiënt: ‘Enorme angst zat haar in de weg’

Redactioneel

Reinold Vugs

12 februari 2018

Een patiënt die je altijd bijblijft, een patiënt die impact heeft gehad. Iedere arts herinnert zich er daar wel één van. Longarts Klara Rijnten zal één patiënte nooit vergeten. “Ze was extreem bang, niet zo gek omdat haar moeder al aan longkanker was overleden. We hebben haar behandeld, maar op zeker moment wilde ze geen poli-controles meer vanwege de angstcomponent.”

Klara Rijnten is longarts in het LangeLand Ziekenhuis in Zoetermeer. Een relatief jonge patiënte met longkanker – en een hevige angstcomponent – was slechts moeizaam te behandelen en te begeleiden. Rijnten had hierdoor geregeld het gevoel met lege handen te staan.

Grote schok

“De betreffende vrouw was begin veertig toen ze voor het eerst bij me kwam, was getrouwd en had twee kinderen”, vertelt Rijnten. “Haar moeder was tien jaar eerder overleden aan longkanker en nu kreeg zij dezelfde diagnose. Ze had zelf nooit gerookt maar had nu toch longkanker ontwikkeld, wat begrijpelijk een grote schok was. Ik heb haar laten opereren aan het longcarcinoom, ze bleek helaas ook lymfklieruitzaaiingen te hebben. Na moeizaam verlopen chemokuren kwam de angstcomponent, die ze van jongs af aan had maar minder sterk geworden was, weer in alle hevigheid naar boven.”

Blokkerend

De angstgevoelens waren zó manifest, dat elke controle een marteling betekende. “Ze kwam al huilend binnen, ik moest haar zelf naar de CT begeleiden want ze durfde er écht niet in. Er was begeleiding door onze psychiaters nodig, maar ze gaf op zeker moment aan dat de belasting om naar het ziekenhu

Aanmelden