Informatie over de medische voorgeschiedenis en pre- en postbronchodilator spirometrie is voldoende om onderscheid te maken tussen de diagnose astma of COPD. Meer geavanceerde longfunctietesten, zoals de diffusiecapaciteit of bronchiale hyperreactiviteit, verhogen het diagnostisch onderscheid tussen de twee ziektebeelden niet.
Astma en COPD zijn twee aparte ziekte-entiteiten met elk een ander onderliggend pathofysiologisch mechanisme. In praktijk laten patiënten echter vaak kenmerken van beide ziekten zien. Dit maakt het voor huisartsen lastig om de juiste diagnose te stellen. Omdat beide ziektebeelden een andere behandeling vragen, is het wel belangrijk om dit onderscheid te maken.
Drie scenario’s
Onderzoekers uit Nijmegen en Rotterdam onderzochten of zij een beter onderscheid konden maken tussen astma en COPD als zij, naast informatie over de medische voorgeschiedenis van de patiënt, ook spirometrie en andere longfunctietesten tot hun beschikking hadden.
Zij vergeleken drie scenario’s:
Een diagnostisch model enkel gebaseerd op de medische voorgeschiedenis van de patiënt;Een diagnostisch model gebaseerd op scenario 1, aangevuld met longfunctietesten die beschikbaar zijn in de huisartsenpraktijk (pre- en postbronchdilator spirometrie);Een diagnostisch model gebaseerd op scenario 2, aangevuld met longfunctietesten die alleen beschikbaar zijn in de tweede lijn (diffusiecapaciteit van de longen (DLCO), bronchiale hyperreactiviteit (BHR) en residueel volume/totale longcapaciteit (RV/TLC)).
Astma of COPD?
Het onderzoek bestond uit een cross-sectionele studie onder 532 patië
