De dagelijkse werkelijkheid van vrouwelijke artsen is anders dan die van hun mannelijke collega’s. Ze hebben – nog meer dan mannen – een groot verantwoordelijkheidsgevoel, zijn zorgzaam en willen graag álles goed doen. En (onbewuste) genderbias, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag komen nog steeds voor. Marga Gooren beschrijft dit in `Veerkracht voor vrouwelijke artsen’. Het boek helpt je als vrouwelijke arts om grip te houden op je leven en je energiek en bevlogen te blijven ontwikkelen. Om te vertrouwen op je veerkracht, wat er ook gebeurt.
Het is maart 2020, het begin van de COVID-19-pandemie in Nederland. Maartjes ene collega is al weken uitgevallen met een burn-out. De andere heeft een zieke vader en is er met zijn gedachten niet helemaal bij. Maartje voelt zich enorm verantwoordelijk om de praktijk goed te organiseren; te zorgen dat de assistentes het goed aankunnen, dat er geen fouten worden gemaakt. De andere collega wil ze niet belasten. Alles komt dus op haar neer. Ze vindt dat ze sterk moet zijn, zichzelf even opzij moet zetten en moet zorgen dat het goed gaat met iedereen. Ook met haar partner die ic-arts is. Hij heeft het altijd al druk en nu helemaal. En natuurlijk met haar kinderen, van wie de oudste midden in de puberteit zit. De volledige zorg komt nu eigenlijk op haar neer.
Innerlijke strijd
Het verhaal van Maartje is typisch voor veel vrouwelijke artsen. Aan de ene kant wil ze voldoen aan de verwachtingen en eisen van buitenaf. Aan de andere kant heeft ze haar ei
