DOQ

Huisarts Paul Kemps: ‘Goede wetgeving nodig voor euthanasie bij dementie’

Bij een discussieavond over dementie – met ook aandacht voor euthanasie – in de Swifterbantse bibliotheek kwamen niet de verwachte veertig, maar ruim tweehonderd belangstellenden opdagen. “Dat geeft aan hoe slecht geïnformeerd mensen blijkbaar nog zijn over het onderwerp”, zegt huisarts Paul Kemps die met de aanwezigen in gesprek ging.

Een stuk of veertig stoelen moet genoeg zijn, dacht huisarts Paul Kemps uit Swifterbant. “Als ik had gedacht dat er meer nodig waren, hadden we de avond wel in de kerk georganiseerd”, zegt hij, “want daar hebben we heel wat extra stoelen vandaan gehaald.” Uiteindelijk kwamen meer dan tweehonderd mensen naar de discussieavond in de Swifterbantse bibliotheek waar Kemps met bewoners in gesprek ging over het onderwerp dementie, waaronder ook over euthanasie.

Duidelijkheid geven

Die belangstelling geeft aan hoe slecht geïnformeerd mensen blijkbaar nog zijn over het onderwerp’, zegt hij, “ondanks de aandacht die het krijgt in de media en ondanks hoe dichtbij je als huisarts staat om over het onderwerp te spreken. Ook aan de vragen die ik kreeg, merkte ik hoe onzeker mensen er nog over zijn. ‘Wat gebeurt er dan precies en hoe?’ ‘Als ik ervoor teken, zit ik er dan aan vast?’ ‘Heb ik dan zelf nog wat te zeggen?’ Het is mooi als je op zo’n avond daar duidelijkheid over kunt geven, dat geeft mensen rust. Zeker als je erbij vertelt dat negentig procent van de mensen niet aan euthanasie toekomt. Als mensen weten dat die mogelijkheid er is, durven ze vaak de natuur zijn gang te laten gaan. Het sterfbed kan dan voor de stervende én voor diens naasten een zinvolle periode zijn.”

Bijzonder complex

De avond was georganiseerd door het Odensehuis, dat zorg biedt aan mensen met dementie en hun naasten. “Ook euthanasie bij dementie kreeg dus volop aandacht”, vertelt Kemps. “Ik heb geprobeerd uit te leggen dat binnen de huidige wetgeving heel veel mogelijk is, maar dat het onderwerp euthanasie bij dementie echt nog juridische aandacht behoeft. Iemand kan bij helder bewustzijn ervoor tekenen euthanasie te wensen als dementie tot uitzichtloos lijden leidt, maar waar leg je daarin de grens? Iemand kan in zijn dementie toch nog grote geluksmomenten kennen, dus uitzichtloos lijden is in die situatie een glijdende schaal. Heeft zo iemand een euthanasieverklaring getekend, dan zou daar volgens de letter van de wet gevolg aan moeten worden gegeven. Maar moet de wet in die situatie zo letterlijk worden geïnterpreteerd? Het is de taak van de overheid om daarvoor een goede formule te vinden, die duidelijkheid biedt over wat we verantwoord vinden om te doen. De medische beroepsverenigingen hebben hierbij de rol aan de wetgever de criteria te verstrekken die vanuit hun perspectief leidend moeten zijn. Maar ik ben blij dat ik niet de jurist ben die die wetgeving moet beschrijven, want het is een bijzonder complex vraagstuk.”

Begrip kweken

Zelf betrekt Kemps zo mogelijk altijd de familie bij de vraag van een individu om een euthanasieverklaring. “Dan weet ik dat in het gezin discussie over het onderwerp heeft plaatsgevonden”, zegt hij. “En als iemand dan naar het moment toegaat, kaart ik het onderwerp graag nogmaals aan. Het geeft rust als degene om wie het gaat support van de familie ondervindt. Ik probeer altijd begrip te kweken voor het feit dat het uiteindelijk de patiënt zelf is die beslist. Daarmee hoef je het niet eens te zijn, maar je kunt er wel begrip voor hebben.”

Passend bij patiënt

In afwachting van heldere wetgeving over euthanasie bij dementie blijven huisartsen praktisch, stelt Kemps. “Dat is het kenmerk van ons vak”, zegt hij. “Niet bij het lijden gaan staan kijken, maar wel het natuurlijk beloop van het sterven zo natuurlijk mogelijk proberen te laten zijn. Het positieve van het sterfbed benadrukken ook, maar wel beseffen dat er situaties zijn waarin je iemand het lijden niet kunt aandoen. Op die manier probeer ik per individueel geval een invulling aan het proces te geven die past bij de patiënt en diens naasten.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Limburgse apotheek wil chronisch gebruik slaap­medi­catie voorkomen

Apotheker Waan Yasen startte in samenwerking met huisartsen en de gemeente Reuver een project om chronisch gebruik van slaapmedicatie te voorkomen. “We willen patiënten bewust maken van de risico’s. Een alternatief voor medicatie is bijvoorbeeld slaaptherapie.”

‘Zorg dat je digitaal geletterd blijft’

Maartje Schermer deelt enkele ethische vraagstukken die spelen bij technologische ontwikkelingen in de zorg, zoals AI. “Wees er niet bang voor, probeer het uit, en vooral: blijf je er vragen bij stellen. Want één ding is zeker: dit gaat niet meer weg.”

‘Het is belangrijk om de hele mens te zien als arts’

Geïnspireerd door haar eigen leven verkent Machteld Huber inzichten en praktische handvatten over de laatste levensfase onder de titel ‘De laatste 1000 dagen’. “Artsen richten zich vaak puur op het fysieke, terwijl de mens een combinatie is van lichaam en geest.”

Ook medisch specialisten kunnen Bloeizones inzetten

Dyane Stolwijk-Woudstra wil medisch specialisten inspireren om Bloeizones door te zetten naar de tweedelijnszorg. “Het gaat er niet om dat je een probleem signaleert en dat ook meteen moet oplossen, maar maak het bespreekbaar, daar gaat het om!”

Casus: man met hinderlijk nachtplassen

Een 67-jarige man bezoekt uw spreekuur met al langer bestaande hinderlijke klachten van nycturie. De ochtendplas niet meegerekend moet hij er zeker drie keer per nacht uit, maar ook wel vaker. Wat is uw diagnose?

Casus: jongen met klachten na operatie keelamandelen

Op de dienstpost verschijnt de 6-jarige Daan, die afgelopen woensdag is geopereerd aan zijn keelamandelen. Hij wil niet drinken, heeft keelpijn, ruikt naar uit zijn mond, is hangerig en heeft witte plekken achter in de mond. Wat is uw diagnose?

Geneeskunde­­student­en krijgen bijsluiter bij AI

Eerstejaars studenten geneeskunde in Leiden krijgen les in de betekenis van AI en medische technologie. Marcel Haas probeert de studenten te laten nadenken over hun rol als arts in de toekomst. “Hoe kunnen artsen technologie inzetten in het contact met patiënten?”

‘Ergo­therapie is het meest bewaarde geheim in de gezond­heids­zorg’

De meerwaarde van ergotherapie in de eerste lijn is bij veel artsen onbekend, terwijl het vak hen juist helpt om zorg dicht bij huis te kunnen bieden, vertelt Lucelle van de Ven. “De paramedische zorg in de eerste lijn moet groeien, dus ook de ergotherapie.”

Winst in levensjaren met persoonlijke aanpak bijwerk­ingen immuun­therapie

De onderzoeksgroep van Karijn Suijkerbuijk ontdekte dat prednison het effect van immuuntherapie bij kanker onderdrukt. Prednison is vaak nodig voor de bijwerkingen, maar zou persoonlijker ingezet moeten worden. “Mijns inziens moet de richtlijn worden aangepast.”

‘Wil je het komende jaar zwanger worden?’

De vraag ‘Wil je het komend jaar zwanger worden?’ zou veel vaker gesteld moeten worden door álle hulpverleners, stelt Annemarie Mulders. “Gezond zwanger worden begint bij bewustwording en kennis over het belang van de periode vóór de zwangerschap.”


0
Laat een reactie achterx