“Er is hoop, insulineresistentie is behandelbaar”, schrijft huisarts Lieneke van de Griendt in dit artikel. Artsen zouden in een veel vroeger stadium moeten controleren op insulineresistentie. Dit behoort echter (nog) niet tot geprotocolleerde zorg. Terwijl insulineresistentie al klachten kan geven en bovendien tot ernstige chronische ziektes en aandoeningen kan leiden waaronder diabetes type 2. “Mijns inziens behoort het onderkennen van insulineresistentie daarom wel degelijk tot het domein van medici.”
De diagnose ‘suikerziekte’ leerde ik in de vorige eeuw stellen op het moment dat de ziekte zich voordeed. Over de aanloop er naartoe werd mij geleerd het metabool syndroom te herkennen. Dit bestaat uit de combinatie van:
een verhoogde bloeddruk;
gestoord vetspectrum (hoog triglyceriden, laag HDL);
licht verhoogde nuchtere suiker;
overgewicht.
Een diabeet is resistent voor insuline, dat leerden we wel. Alleen, dat die resistentie al járen kan bestaan, nog vóórdat het nuchtere suikergehalte of de bloeddruk gaat stijgen en dat ook slanke mensen dit probleem kunnen hebben, zijn nieuwe inzichten.
“Why is teaching about the condition of insulin resistance – the most prevalent medical condition across the globe – excluded from the medical curriculum (across the globe)? There has to be an explanation”, schrijft prof. Tim Noakes uit Zuid-Afrika op Twitter. Huisarts Lieneke van de Griendt (op de foto) is het roerend met hem eens en vraagt zich dit eveneens af.
Insulineresistentie is een normaal fysiologisch verschij
