Log in om uw persoonlijke bookmarks op te kunnen slaan.
Incidentie van diabetes stabiliseert of neemt af
In veel hoge inkomenslanden blijkt de incidentie van nieuw gediagnosticeerde diabetes mellitus te stabiliseren of af te nemen. Dat is gevonden in een analyse van maar liefst 22 miljoen diagnoses in landen met een hoog en gemiddeld inkomen. De uitkomsten verschenen in The Lancet. Diabetes & Endocrinology.
In de afgelopen decennia is de prevalentie van diabetes in ontwikkelde en ontwikkelingslanden aanzienlijk gestegen. Diabetes is wereldwijd dan ook een belangrijke gezondheidsprioriteit. Onderzoek naar trends in de totale last van diabetes vormt een essentieel onderdeel van de monitoring van dit probleem.
Beperkingen van prevalentiecijfers
Tot nu toe was voornamelijk onderzoek gedaan naar de prevalentie van diabetes. Prevalentiecijfers suggereren dat de diabeteslast in de meeste landen nog steeds stijgt. Dit wordt gezien als bewijs voor een toenemend risico in de bevolking. Analyses van de incidentie tonen echter een ander beeld.
De prevalentie kan een grove en misleidende maatstaf zijn voor het beloop van een epidemie, omdat de toenemende prevalentie van een ziekte niet alleen te wijten kan zijn aan een toenemende incidentie, maar ook aan een verbeterde overleving. Bovendien is het prevalentiecijfer geen betrouwbaar getal om de effecten van veranderingen in risicofactoren voor de populatie te bestuderen. De effecten daarvan worden namelijk eerder gedetecteerd met incidentietrends dan met prevalentietrends. Daarnaast wordt de incidentie niet beïnvloed door veranderingen in overleving.
Incidentie
De incidentie meet het percentage mensen dat diabetes ontwikkelt gedurende een bepaalde periode in een risicopopulatie. Het is een geschikte maatstaf om het risico van de bevolking te bepalen en een waardevolle manier om te bepalen of volksgezondheidscampagnes voor diabetespreventie succesvol zijn.
Terwijl de prevalentie kan stijgen simpelweg omdat het sterftecijfer daalt, wordt de incidentie van diabetes alleen beïnvloed door het risico van de bevolking en de hoeveelheid screening die wordt uitgevoerd. Veranderingen in de prevalentie kunnen dan ook een inadequate maat zijn om de effecten van preventieve maatregelen te bepalen, waardoor ten onrechte effectieve interventies afgewezen kunnen worden. Alleen door het vaststellen van zowel de incidentie als de prevalentie kan een beter begrip van de omvang van de diabetesepidemie worden verkregen.
Huidige analyse
In de huidige analyse is in meerdere landen geïnventariseerd of de incidentie van diabetes in de loop van de tijd is veranderd. De gegevens omvatten zo’n 22 miljoen diagnoses die waren verkregen vanuit een follow-up van maar liefst vijf miljard persoonsjaren. De gegevens waren afkomstig uit 19 hoge inkomenslanden en twee landen met een gemiddeld inkomen.
23 gegevensbronnen beschikten over gegevens vanaf 2010. Daarvan toonden 19 bronnen een neerwaartse of stabiele trend in de incidentie van diabetes. De geschatte jaarlijkse incidentie nam met 1,1-10,8% af. In de vier gegevensbronnen die vanaf 2010 een stijgende trend toonde, nam de jaarlijkse incidentie toe met 0,9-5,6%.
Nader onderzoek
Er is nader onderzoek met geschikte gegevensbronnen nodig naar de oorzaken van de afgenomen incidentie van nieuw gediagnosticeerde diabetes.
Referentie: Magliano DJ, Chen L, Islam RM, et al. Trends in the incidence of diagnosed diabetes: a multicountry analysis of aggregate data from 22 million diagnoses in high-income and middle-income settings. Lancet Diabetes Endocrinol. February 23, 2021. https://www.thelancet.com/journals/landia/article/PIIS2213-8587(20)30402-2/fulltext