DOQ

Kinderen met gehoor­verlies iets beperkt in spraak­uitingen

Kinderen met een cochleair implantaat of een gehoorapparaat kunnen zich in hun spraak vrijwel vergelijkbaar uiten als kinderen zonder gehoorverlies. Maar zij zijn in hun uitingen wel iets beperkt. Dat concluderen onderzoekers van de afdeling KNO en hoofd- en halschirurgie van het Erasmus MC in Rotterdam. Hun studie is gepubliceerd in Ear and Hearing.

Het is bekend dat emotionele prosodie (ritme, klemtoon en intonatie van spraak) een belangrijke rol speelt bij sociale communicatie. Uit onderzoek is gebleken dat kinderen met een cochleair implantaat (CCI) moeite kunnen hebben met prosodie, omdat zij hun uitingen akoestisch niet goed kunnen beoordelen. Er is nog weinig bekend over de prosodie van kinderen met mildere vormen van gehoorverlies die een gehoorapparaat dragen (CHA). Meer kennis daarover kan leiden tot meer bewustzijn bij zorgprofessionals en ouders over beperkingen in sociale communicatie, en tot gerichtere revalidatie. In deze studie is de prosodische expressie vergeleken bij drie groepen kinderen: CHA, CCI en kinderen met normaal gehoor (CNH).

“Er werden verschillen gevonden in de prosodische expressie van de groepen kinderen”

Opzet

In de prospectieve studie zijn bij de groepen kinderen de spraakuitingen met emotionele expressies (blij, droevig, boos) opgenomen gedurende een leesopdracht. Van de uitingen werden drie akoestische eigenschappen berekend: basisfrequentie (F0), variatie in basisfrequentie (SD van F0), en intensiteit. Deze eigenschappen zijn vergeleken tussen individuen en tussen de groepen.
In totaal 75 kinderen tussen 7 en 13 jaar deden mee aan de studie (CHA: 26, CCI: 23, CNH: 26). Van de CCI hadden 15 het implantaat gekregen op de gemiddelde leeftijd van 8 maanden vanwege aangeboren gehoorverlies. De akoestische emotionele uitingspatronen van CHA waren vergelijkbaar met die van CCI en CNH. Alleen bij CCI werd geen verschil gevonden in F0 variatie tussen blijdschap en boosheid, hoewel er wel verschil was in intensiteit. Bovendien was er bij CCI en CHA minder contrast tussen blij en boos dan bij CNH.

(Foto: Depositphoto’s)

Kleine beperkingen

Volgens de onderzoekers suggereren deze uitkomsten dat, op een basaal akoestisch niveau, zowel CHA als CCI zich prosodisch vrijwel vergelijkbaar kunnen uiten als CNH. Maar er waren wel verschillen in de prosodische expressie van deze kinderen. De onderzoekers vinden het belangrijk om vast te stellen of deze verschillen waarneembaar zijn voor luisteraars en van invloed kunnen zijn op de sociale communicatie. Deze studie legt de basis voor meer onderzoek bij CHA en CCI, aldus de onderzoekers. Dat zal helpen om de implicaties van de uitkomsten te begrijpen en ook hoe deze mogelijk de communicatie van deze kinderen beïnvloeden. Dat kan leiden tot meer effectieve ondersteuning bij het helpen verbeteren van hun communicatieve vaardigheden.

Referentie: De Jong TJ, Hakkesteegt MM, van der Schroeff MP, Vroegop JL. Communicating Emotion: Vocal Expression of Linguistic and Emotional Prosody in Children With Mild to Profound Hearing Loss Compared With That of Normal Hearing Peers. Ear Hear, 2023 Jun 15. Online ahead of print.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: man een hartafwijking

Een 52-jarige man met blanco cardiale voorgeschiedenis wordt gescreend voor levertransplantatie. Voorheen geen cardiale klachten of echo cor gehad. Per toeval een afwijking in het hart gezien. Wat is uw diagnose?

‘Verwijs patiënten met onbegrepen mobiliteitsklachten door naar MSK-arts’

MSK-arts William van de Luijtgaarden behandelt in zijn praktijk vooral patiënten met pijn of functiestoornissen van het bewegingsapparaat. Hij pleit voor meer bekendheid van MSK-geneeskunde onder collega-artsen: “Wij kunnen het probleem bij de kern aanpakken.”

Discriminatie: blinde vlek in de zorg

Zorgbestuurders hebben vaak geen zicht op discriminatie binnen hun organisatie, ontdekte Ewoud Butter. “Ze hebben geen idee van de omvang ervan, incidenten of ervaringen worden niet bijgehouden, het is geen terugkerend onderwerp tijdens de bestuurlijke overleggen.”

‘Wild Westen dreigt op markt voor middelen tegen veroudering’

Bigtechmiljardairs investeren fors in middelen tegen veroudering, maar klinisch geriater Marcel Olde Rikkert waarschuwt voor de risico’s. Verscheidene stoffen beloven langer gezond leven, maar de langetermijneffecten zijn onbekend. “We dreigen we kopje onder te gaan door de hype.”

Casus: oudere dame met een groeiende moedervlek

Een 74-jarige dame wil een groeiende moedervlek op het been laten controleren. Sinds twee jaar jeukt de moedervlek en wordt groter. Ze heeft een blanco voorgeschiedenis, daarnaast komen er ook in haar familie geen melanomen voor. Wat is uw diagnose?

‘Je moet soms echt vechten voor je patiënten’

Huisarts Marike Ooms werkt in verschillende asielzoekerscentra. Daar biedt ze zorg aan mensen die niet alleen kampen met medische problemen, maar ook met de onzekerheid van een onduidelijke toekomst en de last van hun verleden. "Als je iedereen open benadert, blijken de vragen en klachten vaak niet zoveel te verschillen van patiënten in een reguliere praktijk.”

‘Delen van data is onmisbaar voor goede zorg’

Digitale data over gezondheid zijn vaak onvindbaar, van onvoldoende kwaliteit, of niet goed uit te wisselen. Ronald Cornet doet onderzoek om dit te verbeteren. “Ik denk dat we meer schade doen door het níet uitwisselen van gegevens dan door het wel uitwisselen ervan.”

Casus: jonge vrouw met langdurige hoest

Een 18-jarige vrouw bezoekt de longarts vanwege recidiverende luchtweginfecties sinds jonge leeftijd. Ze heeft een voorgeschiedenis van chronische sinusitis en neuspoliepen en ervaart regelmatig episodes van langdurige hoestbuien en benauwdheid. Wat is uw diagnose?

‘Hoe kon ik dit nou over het hoofd zien?’

Gemiste diagnoses raken niet alleen patiënten, maar ook artsen diep, vertelt Jojanneke Kant. Ze deelt hoe zulke fouten haar werk en nachtrust beïnvloeden en hoe ze er beter mee heeft leren omgaan. “Alle typische angstklachten kwamen voorbij.”

Minder administratie, beter contact

AI kan artsen ondersteunen door administratieve lasten te verlichten, ziet Juliën Rezek. Transcriptietools maken automatisch verslagen, waardoor artsen meer tijd hebben voor patiënten. “Hierdoor kunnen artsen dieper ingaan op klachten, wat resulteert in betere zorg.”


Lees ook: Verwijzen naar zelfhulptools vermindert machteloosheid

Naar dit artikel »