DOQ

‘Lage sociaal­eco­nomische status is een indicator voor diabetes type 2’

Willen we ziekten voorkomen, complicaties van aandoeningen de pas afsnijden en daarmee zorguitgaven in toom houden, dan is het raadzaam specifieke aandacht te ontwikkelen voor mensen met een laag inkomen. Dat is een belangrijke les uit een in oktober gepubliceerd artikel over diabetes type 2. Eerste auteur is Yinjie Zhu van het Universitair Medisch Centrum Groningen en de Rijksuniversiteit Groningen. “Ontwikkel specifiek preventief en curatief beleid voor deze groep.”

Wie deel uitmaakt van een huishouden met een maximum maandinkomen van 2000 euro, maakt 3% kans op gediagnosticeerde diabetes type 2. Onder mensen met een hoge sociaaleconomische status (SES) is de prevalentie aanzienlijk lager: 1,1%. Ook bij ongediagnosticeerde diabetes type 2 blijkt het verschil groot te zijn: 3% voor de groep met een laag inkomen versus 1,8% voor degenen met een hoge SES. Deze bevindingen, gedaan in de populatie van de Dutch Lifelines Cohort Study, zijn in oktober gepubliceerd.1

“Onder patiënten met diabetes type 2 met een lage SES komt gevolgschade van de ziekte meer voor”

Onderzoeker en eerste auteur Yinjie Zhu

Drie inkomenscategorieën

Yinjie Zhu: “Lifelines is een biobank met gegevens van inmiddels 167.000 volwassenen uit de provincies Groningen, Friesland en Drenthe. De populatie is representatief voor de bevolking van deze provincies. Wij hebben van meer dan 100.000 30-plussers de data geanalyseerd uit 2007 tot 2013. Het bijzondere van Lifelines is de combinatie van sociaaleconomische factoren zoals het huishoudinkomen enerzijds en aan gezondheid gerelateerde informatie zoals medicatiegebruik anderzijds. De biobank stelde ons in staat naar verbanden te zoeken tussen inkomen, diabetes type 2 en gevolgschade van deze ziekte.” De wetenschappers deden dit op verzoek van het ministerie van VWS. Zij deelden de onderzoekspopulatie op in drie inkomenscategorieën: laag, midden en hoog.

Bloedwaarden

Het meest in het oog springt de aangetoonde relatie tussen inkomen, ongediagnosticeerde diabetes type 2 en diabetesgevolgschades in dezelfde populatie. Zhu: “Er bestond al best veel evidence voor het verband tussen SES en gediagnosticeerde diabetes type 2. Voor een relatie tussen inkomen en ongediagnosticeerde diabetes type 2 en gevolgschade was veel minder bewijs.” Gediagnosticeerde patiënten waren te identificeren via gegevens over medicijngebruik of behandelingen voor diabetes type 2, maar hoe konden de wetenschappers ongediagnosticeerde diabetes type 2 vaststellen? Zhu: ‘In Lifelines worden ook bloedwaarden geregistreerd. Zo konden we achterhalen welke deelnemers volgens de criteria diabetes type 2 hebben, maar geen medicijnen gebruiken of niet behandeld worden.”
Een ander belangrijk verschil tussen de laagste en hoogste inkomenscategorie is dat onder patiënten met diabetes type 2 met een lage SES gevolgschade van de ziekte meer voorkomt dan bij personen die een hogere SES hebben. Voorbeelden zijn hart- en vaatziekten, een hoge bloeddruk, beroerte, nierfalen en oogaandoeningen. Zhu: “Bij de diabetespatiënten met een hoog inkomen zagen we dat 3,3% drie of meer van dit soort complicaties heeft. Onder patiënten met een laag inkomen gaat het om 7,1%.”

“In de ideale situatie is van iedere burger een bloedmonster beschikbaar dat kan worden onderzocht op diabetes type 2”

Laagdrempelige screening

Vroegtijdige diagnostiek van diabetes type 2 biedt vele voordelen: minder ziektelast, minder te behandelen gezondheidscomplicaties en minder zorguitgaven. Laagdrempelige screening is dan ook aanbevelenswaardig, stellen de onderzoekers. Zhu: “In de ideale situatie is van iedere burger een bloedmonster beschikbaar dat kan worden onderzocht op diabetes type 2. Maar een biobank voor de hele bevolking lijkt me onhaalbaar. Het moet wél mogelijk zijn dat beleidsmakers meer focussen op mensen met een lage SES. Zij zouden preventief en ook curatief beleid kunnen ontwikkelen dat op maat van deze groep is gesneden, en detectie en behandeling van diabetes type 2 in een vroegtijdig stadium mogelijk maakt. Ook zouden huisartsen meer rekening kunnen houden met het inzicht dat diabetes type 2 vaker voorkomt bij mensen met een laag inkomen. Een lage SES is een indicator voor deze chronische ziekte. Nu diagnosticeert de huisarts vaak pas diabetes type 2 wanneer de patiënt zich meldt met complicaties van de ziekte.”

Referentie:

  1. Socio-economic gradients in diagnosed and undiagnosed Type 2 diabetes and its related health complications.
Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Wil je het komende jaar zwanger worden?’

De vraag ‘Wil je het komend jaar zwanger worden?’ zou veel vaker gesteld moeten worden door álle hulpverleners, stelt Annemarie Mulders. “Gezond zwanger worden begint bij bewustwording en kennis over het belang van de periode vóór de zwangerschap.”

Casus: vrouw met kleine rode puntjes in de huid

Een vrouw komt met kleine rode puntjes in de huid van vooral de benen. De klachten zijn ontstaan na een keelinfectie, circa 2 weken geleden. Een week geleden heeft zij zich minimaal gestoten en had zij daarna een groot hematoom op het bovenbeen. Wat is uw diagnose?

‘Arbeids­gerichte zorg hoort in de spreekkamer van medisch specia­listen’

Gezonde arbeidsparticipatie is óók een zaak van de medisch specialist, betoogt Annelies Boonen, initiatiefnemer van de poli Werk en Gezondheid. Hier kunnen patiënten terecht met vragen over werk en inkomen. “Vraag je patiënt naar zijn of haar werk!”

Geheugen­problemen herkennen blijkt niet zo eenvoudig

Van maar liefst 42% van hun oudere patiënten hebben artsen en verpleegkundigen niet door dat ze geheugenproblemen hebben, ontdekte Fleur Visser. Ze wil hier een advies over meegeven aan zorgverleners. “Eerste indrukken kunnen je op het verkeerde been zetten.”

Voorkom voorschrijf­cascades: ‘aandoening’ kan bijwerking medicatie zijn

Een niet-herkende bijwerking van medicatie kan als vermeende nieuwe aandoening leiden tot inzet van nieuwe medicatie: een zogeheten voorschrijfcascade. Fatma Karapinar: “Voorschrijfcascades drukken ons met de neus op de feiten: we weten nog weinig over bijwerkingen.”

Casus: 77-jarige vrouw met korstjes op de oorrand

Een 77-jarige vrouw met voorgeschiedenis van plaveiselcelcarcinoom komt op het spreekuur van de doktersassistente omdat ze korstjes op haar oorrand wil laten aanstippen. Ze heeft geen klachten van de afwijking. Wat is uw diagnose?

‘Minder onnodige diagnostiek is goed voor patiënt en maatschappij’

In ziekenhuizen vindt veel onnodige diagnostiek plaats. Eerst goed luisteren en nadenken en dan pas diagnostiek aanvragen, loont voor zowel patiënt als de maatschappij, betoogt Fabienne Ropers. “Enige risicoacceptatie is noodzakelijk voor proportionele diagnostiek.”

Zorgsysteem staat vaak initiatieven voor multimorbiditeit in de weg

Multimorbiditeit leidt tot versplintering van zorg. Toine Remers onderzocht enkele veelbelovende initiatieven voor het stroomlijnen van de zorg bij multimorbiditeit. “Een initiatief begint vaak vanuit overtuiging van een arts, maar ‘het systeem’ werkt vaak tegen.”

De lessen van de langst­vliegende MMT-arts van Nederland

MMT-arts Nico Hoogerwerf vertelt over zijn ervaringen als medisch specialistische zorgverlener per helikopter. “Wij dóen vooral, we voeren handelingen uit. Wij voelen niet de machteloosheid die politiemensen wel kunnen voelen.”

Casus: patiënt met zwelling in de mond

Een patiënte komt op het spreekuur met sinds 2 maanden een zwelling in de mond aan de linkerzijde. Het was destijds 1-2cm, welke spontaan ontlastte met dik taai slijm. Sindsdien komt het in wisselende grootte regelmatig terug. Wat is uw diagnose?


0
Laat een reactie achterx