DOQ

Langer plezier van je eigen knie

Het zou mooi zijn als jonge mensen met ernstige artrose in de knie in de toekomst een keuze hebben voor hun problemen. Momenteel is een knieprothese de enige mogelijke behandeling als conservatieve behandelingen niet meer helpen. Maar als het aan orthopedisch chirurg Roel Custers en epidemioloog Paco Welsing van het UMC Utrecht ligt, gaat dat veranderen. “Het zou ideaal zijn als kniedistractie vergoed wordt zodat mensen een keuze kunnen maken.”

Artrose in de knie wordt meestal eerst door de huisarts opgemerkt en behandeld met medicatie of fysiotherapie. Maar er komt onvermijdelijk een moment dat die conservatieve behandeling niet meer werkt. Nu is de knieprothese dan de enige mogelijkheid. Roel Custers: “In de meeste gevallen zijn mensen tevreden over die prothese, maar we zien dat vooral jongere mensen onder de 65 jaar nog actiever willen zijn en niet tevreden zijn met de mogelijkheden die een prothese hen biedt. Uit eerder onderzoek is ook al gebleken dat hoe jonger iemand een prothese krijgt, hoe sneller die moet worden vervangen. Je kunt het vergelijken met een Ikea lade die een maximum aantal keren open en dicht kan. Bij jongeren gaat dat sneller.”

“Het enige grote obstakel is nog dat kniedistractie niet vergoed wordt”

Orthopedisch chirurg Roel Custers

Ingreep

Distractie is een biologische oplossing voor deze groep, zegt Custers. “Door de artrose is het kraakbeen uit het gewricht grotendeels weg. We trekken bij de ingreep het kniegewricht een stukje uit elkaar, zo’n vijf millimeter. We rekken daarbij de kniebanden weer op tot hun oorspronkelijk spanning en zorgen dat de wisselende vloeistofdruk voor de doorvoeding van het kraakbeen behouden blijft. We plaatsen een frame aan de buitenkant van het been dat met pinnen aan de botten is verbonden. Dat blijft er zes weken op en daarna mogen mensen weer oefenen om hun knie te buigen en spieren te versterken. Het blijkt dat na enkele maanden in het gewricht nieuw kraakbeen aangroeit.”

Scepsis en risico’s

Kniedistractie wordt inmiddels zo’n twintig jaar toegepast. “In de begindagen werd er een beetje gek over gedaan, ook omdat er nog geen bewijs voor het effect was. Men twijfelde bijvoorbeeld of er wel kraakbeen kon groeien. Maar inmiddels denkt de beroepsgroep van orthopeden wel anders en staat kniedistractie hoog aangeschreven. Natuurlijk zijn er complicaties, zoals infectiegevaar van de wonden in het been waar de pennen van het frame doorheen steken, maar we zijn op de goede weg om die tot een minimum te beperken. Het enige grote obstakel is nog dat kniedistractie niet vergoed wordt. Daar proberen we met onze studie verandering in te brengen.”

“Eerdere kleinschalige onderzoeken hebben aangetoond dat de ingreep werkt”

Epidemioloog Paco Welsing

Meer bewijs

Epidemioloog en HTA (Health Technology Assessment)-onderzoeker Paco Welsing weet daar alles van. Hij vertelt over de studie: “Eerdere kleinschalige onderzoeken hebben aangetoond dat de ingreep werkt. In ons huidige GODIVA-onderzoek behandelen we op basis van loting 600 mensen met een knieprothese en 600 met een kniedistractie. We willen op grotere schaal bewijs verzamelen over de werkzaamheid vergeleken met een prothese zodat het Zorginstituut Nederland deze ingreep in de toekomst hopelijk zal laten vergoeden door verzekeraars. Daarom is de centrale vraag in het onderzoek of patiënten ‘niet relevant slechter af zijn met kniedistractie dan met een knieprothese’. We gebruiken daarbij onder andere vragenlijsten voor de 1.200 deelnemers over hun kwaliteit van leven en hun ervaringen met ofwel hun knieprothese of de distractie. Ook kijken we naar complicaties van beide behandelingen en of mensen na een distractie ook nog een prothese krijgen. De uitkomsten van het huidige onderzoek nemen we dan samen met eerder onderzoek waarin patiënten veel langer gevolgd zijn dan de twee jaren van de huidige studie. Zo ontstaat een beeld waarmee we de gevolgen op langere termijn in kaart kunnen brengen, maar ook kosten kunnen vergelijken en goede uitspraken kunnen doen over de waarde van de kniedistractie voor de patiënt en maatschappij.”

“We hopen begin 2028 de kniedistractie als vergoede zorg te kunnen aanbieden”

Deelnemers gezocht

Welsing hoopt dat het Zorginstituut Nederland positief is over de uiteindelijke resultaten van het onderzoek. “We hopen dan begin 2028 de kniedistractie als vergoede zorg te kunnen aanbieden. Relatief jonge patiënten hebben dan eindelijk iets te kiezen. Het is wel zaak dat we voldoende deelnemers in ons onderzoek opnemen. Dus die zijn van harte welkom! We zoeken ook nog meer orthopedische klinieken die mee willen doen aan het onderzoek.” Op de website van de distractiestudie staat alle informatie over het onderzoek en deelname.

Meer informatie? www.distractiestudie.nl

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”

Cultuur­sensitieve zorg in de praktijk: lessen van Mammarosa

Taal- en cultuurverschillen kunnen de communicatie met zorgverleners flink bemoeilijken. Stichting Mammarosa biedt hierin uitkomst. Samia Kasmi vertelt hoe belangrijk cultuursensitieve communicatie is, en hoe artsen hierin het verschil kunnen maken.

‘Er is een trend naar meer visuele informatie’

“Voor patiënten blijkt de juiste toedieningsroute van een geneesmiddel niet altijd vanzelfsprekend te zijn”, vertellen Yara Mangindaan en Nike Everaarts-de Gruyter. Zij hielpen medicijnpictogrammen te ontwikkelen die ondersteunen bij goed gebruik van geneesmiddelen.

Werkbereidheid bij een crisis niet vanzelf­sprekend

Ziekenhuizen kunnen tijdens een crisis niet blind vertrouwen op hun personeel, concluderen Dennis Barten en Lindsy Engels. Werkbereidheid hangt sterk af van verschillende factoren. “Het is belangrijk om te ontdekken wat nodig is om voor te bereiden op crisissituaties.”

Casus: man met dysfonie­klachten

Een 42-jarige man komt op uw spreekuur met dysfonieklachten, twee maanden geleden ontstaan in een periode van veel hoesten. Aan het einde van de dag worden de klachten erger en het is lastig om een lang gesprek te voeren. Wat is uw diagnose?

Integrale geneeskunde in Nederland: tijd voor de volgende stap

Het spreekuur Integrative Medicine van Ines von Rosenstiel is erg populair en ook in andere ziekenhuizen groeit de belangstelling voor een dergelijk spreekuur. Hoe zorgen we ervoor dat IM een structureel onderdeel wordt van de reguliere zorg in Nederland?

Mindfulness in de zorg: allesbehalve zweverig

“Zorg goed voor jezelf. Er is er maar één van.” Dat zei een patiënt ooit tegen longarts Miep van der Drift. Ze weet als geen ander: mindfulness is niet alleen voor patiënten, maar ook voor zorgverleners. Ze geeft tips voor kleine veranderingen met een grote impact.

Medicatie vaak te lang voortgezet na ontslag uit ziekenhuis

Veel patiënten gebruiken in ziekenhuizen voorgeschreven opiaten, benzodiazepines en antipsychotica nog langdurig na ontslag, aldus Judith de Ruijter. “We geven artsen de tip om, als ze bij ontslag nieuwe medicatie voorschrijven, al meteen na te denken over stoppen.”

‘Impliciete sturing kan samen beslissen verstoren’

Het proces van samen beslissen kan worden verstoord door onbewuste aansturing op een bepaalde behandeling, aldus Anneleen Timmer en Suzanne Festen. “Misschien gaan veel behandelaars er onbewust vanuit dat de patiënt alles op alles wil zetten om de ziekte te bestrijden.”


Lees ook: Vaak tweede prothese nodig bij heup- of knieartrose

Naar dit artikel »