DOQ

‘Medicijnspiegel meten bij biological bespaart jaarlijks tot 5000 euro per patiënt’

Door eenvoudig de hoeveelheid medicijn in het bloed te meten, kan overbehandeling met het dure geneesmiddel adalimumab tegengegaan worden. Onderzoek vanuit Reade, centrum voor revalidatiegeneeskunde en reumatologie in Amsterdam, laat zien dat de standaard dosering te hoog is voor een groot deel van de reumapatiënten. “Eigenlijk is dit het ‘laaghangende fruit’ van de zoektocht wie minder medicijn nodig heeft.”

Reumapatiënten kunnen behandeld worden met een biological, zoals adalimumab, wanneer de standaard reumamedicatie niet voldoende is. Het zijn dure geneesmiddelen, daarom wordt voorzichtig omgegaan met deze groep geneesmiddelen. “Een reumapatiënt die behandeld wordt met adalimumab zet elke twee weken een injectie bij zichzelf”, vertelt Merel l’Ami die het onderzoek naar overbehandeling heeft uitgevoerd. Ze is werkzaam bij Reade, hét centrum voor revalidatiegeneeskunde en reumatologie in Amsterdam en doet een promotieonderzoek bij het Amsterdam Reumatologie en Immunologie Centrum. “Iedere patiënt start de behandeling met dezelfde dosering, maar de hoeveelheid medicijn die in het bloed overblijft is heel verschillend tussen patiënten. Een standaard dosering is helemaal niet logisch.”

Minder medicijn mogelijk
Haar onderzoeksgroep heeft eerder aangetoond dat reumapatiënten waarbij een grotere hoeveelheid medicijn in het bloed gemeten wordt niet beter op het medicijn reageren dan patiënten met normale hoeveelheden in het bloed. “Gezien de kans op bijwerkingen en de hoge medicijnkosten, wilden we onderzoeken of patiënten met hoge medicijnspiegels ook daadwerkelijk minder medicijn kunnen gebruiken.” De prijs van het medicijn ligt rond de 15.000 euro per patiënt per jaar wanneer behandeld wordt met de standaard dosering.

Ups en downs
Reumapatiënten met een hoge medicijnspiegel werden geloot in de controle groep of in de groep die minder vaak ging injecteren. De gemiddelde ziekteactiviteit bleef in beide groepen stabiel gedurende een half jaar en evenveel patiënten ervoeren een toename in ziekteactiviteit. “Ook onder standaard dosering gaat de activiteit van de ziekte op en neer”, vertelt Merel. Dit onderzoek toont dat patiënten met reumatoïde artritis, met een hoge medicijnspiegel, veilig de injectie een week kunnen uitstellen. Daarmee gaat de dosis met een derde omlaag.

Algoritme voor lagere dosis
“Eigenlijk is dit het ‘laaghangende fruit’ van de zoektocht wie minder medicijn nodig heeft”, aldus l’Ami, die aangeeft dat subsidie voor dit onderzoek is verleend door het Reumafonds. “Het meten van de medicijnspiegel is goedkoop, zeker als je bedenkt dat 5000 euro aan medicijnkosten per persoon per jaar kan worden bespaart”. l’Ami gaat nog een stapje verder: “We denken dat tot wel 70 procent van de patiënten te hoge medicijnspiegels heeft. We willen een algoritme ontwikkelen waarbij de dosisverlaging bij iedere patiënt individueel bepaald wordt, afhankelijk van de medicijnspiegel.” Reade Reumatologie gaat nu standaard de medicijnspiegel meten bij adalimumab behandeling. “Als dat een succes wordt, hopen we dat zorgverzekeraars de metingen gaan vergoeden, zodat alle ziekenhuizen dit makkelijk kunnen gaan uitvoeren.”

Bron: Reade

 

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Live well, die well’: rol van vrijwilligers in de laatste levensfase

Vrijwilligers aan het sterfbed in het ziekenhuis maken een groot verschil, stelt Anne Goossensen. Ze luisteren, troosten en verlichten de werkdruk van zorgverleners. “Ze bieden een luisterend oor en zijn aanwezig, zonder haast of medische agenda.”

Waarom melden vrouwen vaker bijwerkingen van medicijnen?

Vrouwen blijken vaker bijwerkingen van medicijnen te melden dan mannen. Onderzoeker Sieta de Vries van het UMC Groningen probeert te achterhalen hoe dit komt. En dat blijkt complexer dan het lijkt.

Gezondheid van mens, dier en natuur horen bij elkaar

Voorheen circuleerden het westnijl- en het usutuvirus alleen in Zuid-Europa. Maar inmiddels komen ze ook voor in Nederlandse vogels en muggen. Viroloog Marion Koopmans ziet daarin een duidelijke les: “De gezondheid van mensen kun je niet los zien van die van dieren en ecosystemen.”

Casus: hoestende man met koorts en dyspneu

Een 31-jarige Poolse man die vanwege de ziekte van Crohn wordt behandeld met infliximab bezoekt de SEH, omdat hij al twee weken hoest en benauwd is. Ook heeft hij koorts. Een antibioticumkuur van de huisarts heeft geen effect gehad. Wat is uw diagnose?

Casus: man met huidafwijking op de rug

Een 69-jarige man komt op uw spreekuur om een verruca seborrhoica in het gelaat te laten controleren. Bij algehele inspectie ziet u ook een huidafwijking op de rug. Wat is uw diagnose?

´Voorkom medicijn­resten, begin bij je eigen voorschrijven´

Minder diclofenac, lagere hormoondoses, terughoudend met azitromycine - zo kunnen zorgverleners volgens een recent rapport van het IVM bijdragen aan schoner water. “Aan de overwegingen die artsen maken bij voorschrijven zou ook duurzaamheid moeten worden toegevoegd.”

Ons zorgsysteem loopt vast: geef prioriteit aan mensen die écht zorg nodig hebben

Juist kwetsbare patiënten vallen vaak tussen wal en schip in ons zorgsysteem. Huisarts Danka Stuijver stipt dit en andere problemen aan in haar boek Dit kost ons de zorg, dat recent uitkwam. “Als maatschappij moeten we goed nadenken over wat we willen met de zorg.”

Iedereen die overlijdt heeft recht op zorgvuldig onderzoek

Als forensisch arts en beroepsduiker heeft Karen van den Hondel zich ontwikkeld tot dé specialist op het gebied van overlijdensgevallen in en onder water. “Het verbaasde me dat het water niet altijd als plaats delict wordt gezien. Terwijl sporen juist onder water snel verloren gaan.”

Casus: vrouw met pijn en rode vlekken in de blaas

Een 38-jarige vrouw klaagt over hevige pijn onderin de buik, die erger wordt naarmate de blaas voller raakt. Ook moet zij heel vaak plassen. Bij cystoscopie ziet u opvallend veel bloedvaatjes en rode vlekken. Wat is uw diagnose?

Onderwijs voor co-assistenten: ‘De dokters van morgen’

Toen ze zag dat er geen gestructureerd onderwijs was voor coassistenten, nam Valeria Bernal López initiatief. “Ik denk dat er binnen ieder ziekenhuis mensen zijn die onderwijs willen geven. Je moet ze alleen vinden.”