Gapen is van alle tijden en toch is er geen goed begrip over het waarom van de gaap. Als we gapen strekken we binnen seconden alle spieren rondom onze luchtwegen. Volgens een nieuwe, Nederlandse hypothese zit de crux in dat strekken. We gapen om de spieren rondom de luchtwegen te resetten en zo de ademhaling te waarborgen. Deze hypothese krijgt wel de nodige weerstand.
De Utrechtse KNO-arts Johannes Rijken en zijn student Christiaan Doelman zetten de literatuur rondom de functie van gapen op een rij en komen tot de conclusie dat er een tijdelijke relatie bestaat tussen de frequentie van gapen en obstructieve veranderingen in de luchtwegen. Op basis van deze review bedachten zij samen een nieuwe theorie over het nut van gapen, de luchtweg fysiologie hypothese1: gapen garandeert de zuurstofvoorziening op de lange termijn doordat de gaap spieren rondom de luchtwegen herpositioneert waardoor het lumen van de luchtwegen toeneemt. Dit herpositioneren is het gevolg van het krachtig samentrekken en ontspannen van deze spieren tijdens het gapen. De Utrechtse hypothese borduurt overigens voort op een vergelijkbare hypothese van de Britse arts Christopher Hanning.
“Alle spieren vanaf de schedel via kaak, nek, schouders tot in de buik zijn betrokken bij het gapen”
Luchtwegobstructie
Een gaap begint doorgaans met een langdurige inademing waarbij de mond geleidelijk opent waarna de spieren rondom de luchtwegen strekken. De gaap
