DOQ

Ondansetron via de huisarts voor kind met buikgriep is veel efficiënter

Als bij een kind met buikgriep uitdroging dreigt, kan het in het ziekenhuis ondansetron toegediend krijgen. Het is veel efficiënter als dit in de huisartspraktijk kan gebeuren, concludeert promovenda Anouk Weghorst uit onderzoek. Bovendien levert het een substantiële kostenbesparing op.

Buikgriep treft elk kind onder de vijf jaar wel eens, stelt Weghorst, en de cijfers geven haar gelijk. De incidentie van buikgriep bij kinderen onder de vijf jaar bedraagt 609 per duizend. “Een gevolg van buikgriep is braken en om te voorkomen dat dit tot uitdroging van het kind leidt, adviseert de huisarts ORS”, vertelt ze. “Maar dat heeft vaak niet het gewenste effect, omdat met het braken ook de ORS weer naar buiten komt. Verder kan de huisarts niet zoveel doen, dus als dan toch uitdroging op de loer ligt, belandt het kind in het ziekenhuis of op de spoedeisende hulp, waar ondansetron wordt toegediend. Dat laat het kind vier uur stoppen met braken, waarmee tijd ontstaat om de vochtbalans te herstellen.”

Promovenda Anouk Weghorst

Kinderen 0 – 5 jaar

Weghorst besloot als onderdeel van haar promotieonderzoek aan de afdeling huisarts- en ouderengeneeskunde van het UMC Groningen de mogelijkheid te onderzoeken voor toediening van ondansetron in de huisartspraktijk aan kinderen met buikgriep. “Omdat dit bij kinderen ouder dan vijf jaar veel minder voorkomt en het risico op uitdroging kleiner is, beperkte ik mijn onderzoek tot kinderen van nul tot en met vijf jaar”, vertelt ze. “In dit onderzoek is gekozen voor één gift ondansetron door de huisarts. We hebben het beperkt tot kinderen met een hoog risico op uitdroging. Ze moesten de afgelopen 24 uur vier keer gebraakt hebben en ook nog een keer in de afgelopen vier uur.”

“Het is zaak dat de medicatie onder toezicht van de huisarts wordt toegediend en er goede voorlichting wordt verstrekt aan de ouders”

Begeleiding huisarts

Goede begeleiding door de huisarts is daarbij essentieel, stelt Weghorst. “Het blijft een geneesmiddel tenslotte”, zegt ze, “dus het is zaak dat de medicatie onder toezicht van de huisarts wordt toegediend en er goede voorlichting wordt verstrekt aan de ouders, zodat zij bedacht zijn op eventuele bijwerkingen. Hierbij gaat het om lichte bijwerkingen zoals roodheid, maar ook plotseling optredende sufheid. Is daarvan sprake, of knapt het kind niet op, dan moeten de ouders met het kind terug naar de huisarts. In het onderzoek hebben we overigens geen verschil in bijwerkingen geconstateerd tussen de onderzoeksgroep en de controlegroep.”

“Ouders gingen minder vaak terug naar de huisarts of huisartsenpost, konden sneller terugkeren naar hun werk en waren statistisch significant tevredener over de geleverde zorg”

Sneller herstel, lagere kosten

Het onderzoek leidde tot een gunstig resultaat, want de kinderen in de onderzoeksgroep knapten significant sneller op dan die in de controlegroep. Maar dat is niet het enige, want Weghorst verrichtte ook kosteneffectiviteitsonderzoek. Ze vertelt: “Hierbij hebben we gekeken naar de directe zorgkosten, maar ook naar de kosten die ouders maakten door absentie van het werk. We hebben hiertoe de ouders gedurende een week een dagboek laten bijhouden over ziektebeeld en zorggebruik, bezoek aan huisarts en huisartsenpost en werkverzuim. De conclusies luidden dat de ouders minder vaak teruggingen naar de huisarts of huisartsenpost, sneller konden terugkeren naar hun werk en statistisch significant tevredener waren over de geleverde zorg. De totale kosten in de controlegroep bedroegen 709 euro per kind en in de onderzoeksgroep 486 euro, een verschil van liefst 31 procent dus.”

“De NHG neemt de resultaten van mijn onderzoek graag mee”

NHG-standaard

Ondansetron voorschrijven in de huisartspraktijk staat nu nog niet beschreven in de NHG-standaard, maar de NHG heeft intussen al contact gezocht met Weghorst. “Het NHG werkt aan herziening van haar richtlijnen”, vertelt ze. “In dat kader had het NHG al op de agenda staan dat onderzoek moest worden verricht naar de mogelijkheid van voorschrijving van ondansetron in de huisartspraktijk. De resultaten van mijn onderzoek wilden ze dus graag meenemen.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: patiënte met dyspnoe en oedeem in het gelaat

Een 66-jarige vrouw presenteert zich met sinds drie weken progressief verminderde inspanningstolerantie en met name ’s ochtends een zwelling van het gelaat. Overdag verbeteren de klachten deels. Wat is uw diagnose?

Wat je verwacht, voel je: wat zorgverleners kunnen leren van placebo-effecten

Wat patiënten verwachten, beïnvloedt direct hoe zij pijn of bijwerkingen ervaren. Henriët van Middendorp legt uit hoe placebo- en nocebo-effecten werken, en hoe zorgverleners deze bewust en ethisch kunnen inzetten in de praktijk.

Trots op goed werkend meld­systeem voor bijwerk­ingen

Agnes Kant wijst op het belang van meer onderzoek naar bijwerkingen en roept zorgverleners op te blijven melden bij het Bijwerkingenmeldsysteem. “Van 70% van de geneesmiddelen is nog onduidelijk of deze veilig tijdens de zwangerschap gebruikt kunnen worden.”

Wandelend naar een betere gezondheid

Matthijs van der Poel combineert als huisarts en sportliefhebber zorg en beweging. Met stichting Looprecept wandelt hij wekelijks met patiënten – goed voor lijf, hoofd én verbinding. “Het is heel laagdrempelig en dat verklaart denk ik ook het succes.”

De patiënt doet lastig, en dan?

Patiënten met een persoonlijkheidsstoornis kunnen soms veel losmaken, zowel in het behandeltraject als bij de arts. Thom van den Heuvel geeft handvatten voor het omgaan met deze patiëntengroep. “Het contact vraagt meer tijd en legt tegelijk emotionele druk op de arts."

Vind meertalige zorgverleners via ikspreekmeerdan.nl

Als anios in een huisartsenpraktijk in Amsterdam merkte Daan Frehe dat taal voor veel patiënten een barrière vormt voor het krijgen van goede zorg. “Via ikspreekmeerdan.nl kan nu een zorgverlener met een gedeelde taal en cultuur gevonden worden. Dat is enorm waardevol.”

Casus: man met een veranderde vlek op het been

Een 72-jarige man presenteert zich op uw spreekuur met een veranderde plek op het bovenbeen rechts. De vlek is gegroeid en van kleur veranderd. De patiënt heeft een licht huidtype en een voorgeschiedenis van basaalcelcarcinoom. Wat is uw diagnose?

Maak van wachttijd in de ggz hersteltijd: vijf praktische adviezen

Sanne Booij en Christien Slofstra willen af van de stille wachttijd in de ggz. Met hulp van de huisarts kan het herstel al beginnen, nog vóór de intake. “Deze periode hoeft geen verloren tijd te zijn.”

Beteugelen geneesmiddel­prijzen noodzakelijk voor betaalbare zorg

Wilbert Bannenberg strijdt met Stichting Farma ter Verantwoording tegen excessieve geneesmiddelprijzen. Zijn missie: winsten beteugelen om zorg toegankelijk te houden. “Geneesmiddelprijzen moeten beteugeld gaan worden, anders wordt de zorg onbetaalbaar.”

Casus: vrouw met veranderd defecatiepatroon

Een vrouw wordt naar de polikliniek gestuurd in verband met een veranderd defecatiepatroon. Ze heeft wat frequenter dan gebruikelijk ontlasting. Er zijn wat vage buikklachten in de zin van rommelingen en krampen. Ze gebruikt geen medicatie. Wat is uw diagnose?