DOQ

Onderzoek naar diagnostiek melkallergie bij kinderen

Artsen en diëtisten van het Martini Allergie Centrum voor Kinderen (MACK) hebben de diagnostiek bij kinderen met een verdenking op een melkallergie onderzocht. Met de uitkomsten willen zij de zorg voor jonge patiënten met een allergie verder verbeteren.

Om een voedselallergie aan te tonen of uit te sluiten, kan het te testen voedingsmiddel worden ‘verstopt’ in een gerecht zoals een muffin, hamburger of pannenkoek. Tijdens deze zogenaamde provocatietesten wordt door gespecialiseerde verpleegkundigen goed in de gaten gehouden of bij de kinderen allergische reacties optreden.

(bron foto pixabay)

Het is bekend dat ouders regelmatig aangeven dat hun kind thuis toch reageert op melkproducten, terwijl dit tijdens de test in het ziekenhuis niet het geval was. Een reden zou kunnen zijn dat een kind een allergische reactie ontwikkelt als het thuis meer melk zou binnenkrijgen dan tijdens de provocatietest. Enkele jaren geleden is daarom door deskundigen geadviseerd dat het kind tijdens een provocatietest ten minste dezelfde hoeveelheid melk moet binnenkrijgen als het kind normaal gesproken thuis tijdens een portie ook zou eten of drinken.

Uitdaging

Maar dat is soms best lastig, want de meeste provocatietesten voor melk worden verricht bij (zeer) jonge kinderen. Tijdens de provocatietest wordt gewone melk toegevoegd aan koemelkvrije voeding. Het kan een behoorlijke uitdaging zijn om deze hoeveelheid melk (ongeveer een glas) te verstoppen in een ander voedingsmiddel. Het kind moet het gerecht namelijk lekker vinden én bovendien de totale hoeveelheid ook nog kunnen eten of drinken in de tijd die voor de test staat: circa vijf uur.

Klein verschil

De artsen en diëtisten van het MACK hebben hun provocatietesten aan de hand van deze richtlijn aangepast door gebruik te maken van geconcentreerde melk. Ze hebben vervolgens onderzocht hoeveel ouders aangeven dat hun kind thuis toch reageert op melk terwijl dit tijdens de provocatietest niet het geval was. De onderzoekers wilden graag weten of het uitmaakt of je de provocatietest uitvoert met een grotere hoeveelheid melk. Dit blijkt niet zo te zijn, het aantal ouders dat aangeeft dat hun kind thuis toch reageert op melkproducten was in beide groepen vergelijkbaar. De onderzoekers waren ook benieuwd of het uitmaakt of je gewone melk, melkpoeder of geconcentreerde melk gebruikt tijdens de provocatietest. Ze vonden een klein verschil, het lijkt beter om gebruik te maken van gewone melk in plaats van melkpoeder of geconcentreerde melk.

Uitkomst

Het is onduidelijk hoe het komt dat kinderen thuis toch klachten krijgen terwijl dit tijdens de provocatietest niet gebeurde. Het kan zijn dat de melkproducten die de kinderen thuis krijgen makkelijker een allergische reactie veroorzaken omdat de melkeiwitten in die producten anders zijn. Maar het kan ook zijn dat de klachten niet worden veroorzaakt door melk, maar dat het kind bijvoorbeeld huiduitslag of diarree krijgt omdat het ziek is of gaat worden. De uitkomsten van ons onderzoek zijn een reden om te bekijken hoe de provocatietesten voor melk kunnen worden aangepast. En om verder onderzoek te doen naar het meest geschikte melkproduct om mee te testen.

Bron: Martini Ziekenhuis
Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Live well, die well’: rol van vrijwilligers in de laatste levensfase

Vrijwilligers aan het sterfbed in het ziekenhuis maken een groot verschil, stelt Anne Goossensen. Ze luisteren, troosten en verlichten de werkdruk van zorgverleners. “Ze bieden een luisterend oor en zijn aanwezig, zonder haast of medische agenda.”

Waarom melden vrouwen vaker bijwerkingen van medicijnen?

Vrouwen blijken vaker bijwerkingen van medicijnen te melden dan mannen. Onderzoeker Sieta de Vries van het UMC Groningen probeert te achterhalen hoe dit komt. En dat blijkt complexer dan het lijkt.

Gezondheid van mens, dier en natuur horen bij elkaar

Voorheen circuleerden het westnijl- en het usutuvirus alleen in Zuid-Europa. Maar inmiddels komen ze ook voor in Nederlandse vogels en muggen. Viroloog Marion Koopmans ziet daarin een duidelijke les: “De gezondheid van mensen kun je niet los zien van die van dieren en ecosystemen.”

Casus: hoestende man met koorts en dyspneu

Een 31-jarige Poolse man die vanwege de ziekte van Crohn wordt behandeld met infliximab bezoekt de SEH, omdat hij al twee weken hoest en benauwd is. Ook heeft hij koorts. Een antibioticumkuur van de huisarts heeft geen effect gehad. Wat is uw diagnose?

Casus: man met huidafwijking op de rug

Een 69-jarige man komt op uw spreekuur om een verruca seborrhoica in het gelaat te laten controleren. Bij algehele inspectie ziet u ook een huidafwijking op de rug. Wat is uw diagnose?

´Voorkom medicijn­resten, begin bij je eigen voorschrijven´

Minder diclofenac, lagere hormoondoses, terughoudend met azitromycine - zo kunnen zorgverleners volgens een recent rapport van het IVM bijdragen aan schoner water. “Aan de overwegingen die artsen maken bij voorschrijven zou ook duurzaamheid moeten worden toegevoegd.”

Ons zorgsysteem loopt vast: geef prioriteit aan mensen die écht zorg nodig hebben

Juist kwetsbare patiënten vallen vaak tussen wal en schip in ons zorgsysteem. Huisarts Danka Stuijver stipt dit en andere problemen aan in haar boek Dit kost ons de zorg, dat recent uitkwam. “Als maatschappij moeten we goed nadenken over wat we willen met de zorg.”

Iedereen die overlijdt heeft recht op zorgvuldig onderzoek

Als forensisch arts en beroepsduiker heeft Karen van den Hondel zich ontwikkeld tot dé specialist op het gebied van overlijdensgevallen in en onder water. “Het verbaasde me dat het water niet altijd als plaats delict wordt gezien. Terwijl sporen juist onder water snel verloren gaan.”

Casus: vrouw met pijn en rode vlekken in de blaas

Een 38-jarige vrouw klaagt over hevige pijn onderin de buik, die erger wordt naarmate de blaas voller raakt. Ook moet zij heel vaak plassen. Bij cystoscopie ziet u opvallend veel bloedvaatjes en rode vlekken. Wat is uw diagnose?

Onderwijs voor co-assistenten: ‘De dokters van morgen’

Toen ze zag dat er geen gestructureerd onderwijs was voor coassistenten, nam Valeria Bernal López initiatief. “Ik denk dat er binnen ieder ziekenhuis mensen zijn die onderwijs willen geven. Je moet ze alleen vinden.”