Over bias, gezondheidsverschillen en racisme in de gezondheidszorg
Redactioneel
21 oktober 2024
Nog steeds is ‘de witte man’ de standaardreferentie in de gezondheidszorg. Wat betekent dat voor de kwaliteit van zorg voor alle andere bevolkingsgroepen? Alana Helberg-Proctor, universitair docent en onderzoeker aan de afdeling Medische Antropologie van de Universiteit van Amsterdam (UvA), licht bias, gezondheidsverschillen en racisme in de gezondheidszorg toe.
Voorbeelden genoeg. Zoals dat van de saturatiemeter die zorgverleners gebruiken om het zuurstofgehalte in het bloed van de patiënt te bepalen. Alana Helberg-Proctor: “Het algoritme dat daarin zit, is gebaseerd op mensen met een lichte huidskleur. Mensen met een donkere huidskleur lopen daardoor een drie keer zo hoog risico dat er bij hen een lagere zuurstofwaarde gemist wordt. Dat is een op de tien patiënten. Tijdens COVID speelde dit ook. De saturatiemeting vormde toen onderdeel van de triage om de urgentie van patiënten te bepalen. Dan kon het dus gebeuren dat bij patiënten met een donkerder huidskleur de mate van urgentie niet goed werd ingeschat.”
“Het idee speelt dat vrouwen uit sub-Sahara Afrika beter kunnen omgaan met pijn”
Universitair docent en onderzoeker Alana Helberg-Proctor
Obstetrisch racisme
Er zijn meer voorbeelden. Zo is de laatste tijd het fenomeen woestijnpijn in het nieuws. Dat fenomeen beschrijft pijnuitingen van vooral patiënten met een islamitische achtergrond die door Westerse zorgverleners als aanstellerig beleefd kunnen worden. Met het risico dat daarmee pijnklachten miskend worde
Aanmelden
Meld u gratis aan om toegang te krijgen tot DOQ,
waar zorgprofessionals kennis en visie delen.
Ik heb al een DOQ account
Lees meer over: