DOQ

Prof. dr. P.E. Postmus: ‘Behandeling van longkanker is maatwerk’

Hoogleraar Longziekten Piet Postmus zit al veertig jaar in het vak, maar had nog nooit zo’n positief gevoel over de behandeling van longkanker als in de afgelopen vijf jaar. Eindelijk komt er ook voor de meest dodelijke vorm van kanker uitzicht op effectieve behandelingen. Dat is vooral te danken aan nieuwe medicijnen. Er is daarnaast nog wel winst te behalen bij de vroege opsporing van de ziekte en het slimmer inzetten van operaties. Dat zei hij op maandag 26 maart 2018 in zijn oratie.

Bij  patiënten die de diagnose longkanker krijgen, wordt eerst gekeken of het mogelijk is de tumor operatief te verwijderen. Tot nu toe is het daarbij standaard om de hele kwab met daarin de tumor en de lymfeklieren weg te nemen. Een ingrijpende operatie die volgens Postmus bij een aantal patiënten een stuk minder uitgebreid zou kunnen. “Een hele longkwab verwijderen is wellicht niet nodig. De komende tijd gaan we met centra in de regio onderzoeken of een kleinere operatie voor tumoren met bepaalde kenmerken ook een optie is. Als we eenmaal weten dat dit kan zonder dat er een grotere kans bestaat op het terugkeren van de tumor in dat gebied, kan worden overwogen een andere beperkte lokale behandeling toe te passen”, aldus Postmus.

Groot bevolkingsonderzoek

Voorwaarde voor zo’n beperkte operatie is dat de longkanker wordt ontdekt voordat de ziekte is uitgezaaid. Dit is een situatie die Postmus momenteel nog niet veel tegenkomt in de spreekkamer. Daarom hoopt hij op een groot bevolkingsonderzoek, waarbij mensen met een hoog risico op het ontwikkelen van longkanker al in een vroeg stadium geïdentificeerd worden. Zulke onderzoeken bestaan al voor borst-, darm- en baarmoederhalskanker. Postmus: “Juist voor longkanker is zo’n bevolkingsonderzoek broodnodig. Van alle kwaadaardige aandoeningen is de sterfte aan longkanker wereldwijd het hoogst”.

Ook voor patiënten met al uitgezaaide tumoren verbeteren de vooruitzichten snel en wordt de behandeling steeds meer maatwerk. “Gebaseerd op kenmerken van de tumorcellen kunnen we nu kiezen voor behandelingen die zeer effectief zijn bij specifieke mutaties in de kankercel. Voor een nog veel grotere groep is het mobiliseren van het eigen afweersysteem nu mogelijk door gericht de verdedigingsmechanismen van de kankercel uit te schakelen. De resultaten van meer dan 4 jaar durende internationale immunotherapie-studies zijn veelbelovend. Deze zorgen namelijk voor een overlevingsduur die met bestaande chemotherapie nooit bereikt kan worden. Longkanker kan zo van een dodelijke, een chronische ziekte worden.”

Aandacht voor tabaksverslaving

In het kader van voorkomen is beter dan genezen, pleit Postmus in zijn oratie ook voor een veel sterker beleid tegen de tabaksverslaving. Het LUMC moet volgens hem sterk  investeren in een actief anti-rookbeleid bij patiënten die geopereerd moeten worden. Dit kan namelijk veel post-operatieve problemen voorkomen. Tot nu toe wordt er volgens Postmus te veel gefocust op het terugdringen van de blootstelling aan sigarettenrook, terwijl we juist de verslaving moeten aanpakken.

Bron: LUMC
Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Protocol brengt veelbelovende ‘orphan drugs’ sneller bij patiënt

Behandelaren en zorgverzekeraars slaan de handen ineen om geneesmiddelen tegen zeldzame ziekten sneller beschikbaar te krijgen, vertelt Niels Reijnhout. “Met het ODAP krijgen patiënten zo snel mogelijk na goedkeuring door het EMA al toegang tot het middel.”

Reanimatie bespreken? Alleen als het past

Artsen vragen op de spoedeisende hulp vaak routinematig naar reanimatievoorkeuren, maar volgens Yvo Smulders is het tijd om deze standaardpraktijk eens kritisch te bekijken. “Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat je die vraag zomaar stelt bij een routine-opname.”

Casus: man met klachten na penisvergroting

Een 38-jarige patiënt is net een week terug uit Turkije, waar hij in een kliniek een penisvergroting heeft ondergaan. Hij kan u niet precies vertellen wat er gebeurd is en klaagt vooral over pijn, roodheid en zwelling van de penis. Wat is uw diagnose?

‘Bevolkings­onderzoek sluit onvoldoende aan bij mensen met verstande­lijke beperking’

Mensen met een verstandelijke beperking nemen veel minder vaak deel aan bevolkingsonderzoeken naar kanker dan de algemene bevolking, vertelt Amina Banda. Ook krijgen zij minder vaak vervolgonderzoek. “Deze groep kan allerlei barrières voor deelname ervaren.”

Vertragen, verdragen en verbinden in moeilijke gesprekken

In de palliatieve zorg spelen niet alleen emoties bij de patiënt een rol, maar ook bij de zorgverlener. Machteld Muller legt uit hoe zelfinzicht helpt bij verbinding met je patiënt. “Herkennen van je eigen ‘rode knoppen’ helpt om uit vervelende dynamieken te blijven.”

Hoe je medische misinformatie als zorgverlener kunt aanpakken

Waarom geloven mensen dat zonnebrandcrème gevaarlijk is, of wantrouwen ze bewezen interventies zoals vaccins? Tom van Bommel vertelt over de mechanismen achter zulke overtuigingen. “Technieken waarmee misinformatie zich verspreidt, kunnen óók ten goede worden ingezet.”

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”

Cultuur­sensitieve zorg in de praktijk: lessen van Mammarosa

Taal- en cultuurverschillen kunnen de communicatie met zorgverleners flink bemoeilijken. Stichting Mammarosa biedt hierin uitkomst. Samia Kasmi vertelt hoe belangrijk cultuursensitieve communicatie is, en hoe artsen hierin het verschil kunnen maken.