Prof. dr. Stokroos: ‘Hij functioneerde nog steeds als pianist, maar zijn gehoor bleef achteruitgaan’
Redactioneel
5 juni 2019
Een patiënt die je altijd bijblijft, die impact heeft. Een pianist die langzaam zijn gehoor kwijtraakt, dat klinkt als een cynische treurmars. Tijdens zijn jaren in het Maastricht UMC+ slaagde prof. dr. Robert Stokroos er in de sombere tonen te verdrijven door na jarenlang wikken en wegen een cochleair implantaat in te brengen bij de patiënt. Een monoloog van de KNO-arts, tegenwoordig hoogleraar en medisch afdelingshoofd KNO van het UMC Utrecht.
“Veel liefhebbers van klassieke muziek kennen pianist Henk Wieman. Hij heeft cd’s uitgebracht en is regelmatig te horen op zenders als Classic FM. Ik kwam met Henk in contact toen ik nog werkte in het Maastricht UMC+. Hij had toenemende gehoorproblemen, veroorzaakt door een dominante overervende doofheid.”, vertelt KNO-arts prof. dr. Stokroos. “Het venijn hiervan zit hem erin dat het proces heel langzaam verloopt, over de jaren heen. Stukje bij beetje verlies je je gehoor, gaandeweg raak je sociaal steeds meer geïsoleerd totdat je, zoals Henk, alleen nog de vertrouwde stem van je partner waarneemt, zeker in een lawaaiige omgeving. Op een gegeven moment kon hij alleen nog de tonen horen die hij voortbracht via het meest linkerdeel van het klavier; de allerlaagste tonen dus.”
KNO-arts prof. dr. Stokroos
Klankkleur
Een van de mogelijke behandelingen voor patiënten met een dominante overervende doofheid is een cochleair implantaat. “Voor deze oplossing wordt vrij vaak gekozen, in Nederland is er veel ervaring mee opgebouwd. Ik had de optie al dikwijls ter sprake gebracht bij Henk. Daarbij wees ik ook op de mogelijke nadelen: een c
Aanmelden
Meld u gratis aan om toegang te krijgen tot DOQ,
waar zorgprofessionals kennis en visie delen.
Ik heb al een DOQ account
Lees meer over: