DOQ

Protocollen helpen bij intraveneuze toegang bij kinderen

Het is een stuk lastiger om intraveneuze lijnen aan te brengen bij kinderen dan bij volwassen. De bloedvaten zijn kleiner, kinderen zijn onrustiger en ze hebben meer lichaamsvet dan volwassenen. Hierdoor is het moeilijker om een geschikt vat te vinden. Anesthesioloog en kinderintensivist Esther de Wit van het Wilhelmina Kinderziekenhuis (UMC Utrecht) merkt dat er veel vragen zijn over intraveneuze toegang bij kinderen. “De echo is je allerbeste vriend.”

Om een aantal van die vragen te beantwoorden, organiseert de sectie Kinderanesthesiologie van de Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie (NVA) een reeks webinars over anesthesiologie bij kinderen. In januari verzorgde Esther de Wit samen met collega-kinderintensivist Indra Morsing van het Prinses Máxima Centrum de eerste webinar, die ging over intraveneuze toegang.

“Omdat de meeste artsen niet vaak een kind hoeven te prikken, wordt hier weinig ervaring mee opgedaan”

Anesthesioloog en kinderintensivist Esther de Wit

Ervaring

“Het aanleggen van intraveneuze lijnen bij kinderen is best een heikel punt. Veel artsen vinden het lastig om kinderen te prikken, vooral artsen die weinig met kinderen werken”, merkt De Wit op. “Omdat de meeste artsen niet vaak een kind hoeven te prikken, wordt hier weinig ervaring mee opgedaan. Om de keuze voor de juiste intraveneuze toegang bij kinderen te vergemakkelijken, hebben we in het UMC Utrecht de afgelopen tien jaar gewerkt aan het uniformeren en protocolleren van intraveneuze

 

Aanmelden

Meld u gratis aan om toegang te krijgen tot DOQ,
waar zorgprofessionals kennis en visie delen.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Zorg dat de digitale weg niet de enige ingang naar de maatschap­pij wordt’

Steeds vaker gaat zorg via de digitale weg. Nicole Goedhart onderzoekt de toegankelijkheid van de (online) samenleving en geeft tips hoe de zorgverlener de zorg toegankelijk voor iedereen houdt. “Een afstand tot de online wereld kan gezondheidsverschillen vergroten.”

Protocol brengt veelbelovende ‘orphan drugs’ sneller bij patiënt

Behandelaren en zorgverzekeraars slaan de handen ineen om geneesmiddelen tegen zeldzame ziekten sneller beschikbaar te krijgen, vertelt Niels Reijnhout. “Met het ODAP krijgen patiënten zo snel mogelijk na goedkeuring door het EMA al toegang tot het middel.”

Reanimatie bespreken? Alleen als het past

Artsen vragen op de spoedeisende hulp vaak routinematig naar reanimatievoorkeuren, maar volgens Yvo Smulders is het tijd om deze standaardpraktijk eens kritisch te bekijken. “Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat je die vraag zomaar stelt bij een routine-opname.”

Casus: man met klachten na penisvergroting

Een 38-jarige patiënt is net een week terug uit Turkije, waar hij in een kliniek een penisvergroting heeft ondergaan. Hij kan u niet precies vertellen wat er gebeurd is en klaagt vooral over pijn, roodheid en zwelling van de penis. Wat is uw diagnose?

‘Bevolkings­onderzoek sluit onvoldoende aan bij mensen met verstande­lijke beperking’

Mensen met een verstandelijke beperking nemen veel minder vaak deel aan bevolkingsonderzoeken naar kanker dan de algemene bevolking, vertelt Amina Banda. Ook krijgen zij minder vaak vervolgonderzoek. “Deze groep kan allerlei barrières voor deelname ervaren.”

Vertragen, verdragen en verbinden in moeilijke gesprekken

In de palliatieve zorg spelen niet alleen emoties bij de patiënt een rol, maar ook bij de zorgverlener. Machteld Muller legt uit hoe zelfinzicht helpt bij verbinding met je patiënt. “Herkennen van je eigen ‘rode knoppen’ helpt om uit vervelende dynamieken te blijven.”

Hoe je medische misinformatie als zorgverlener kunt aanpakken

Waarom geloven mensen dat zonnebrandcrème gevaarlijk is, of wantrouwen ze bewezen interventies zoals vaccins? Tom van Bommel vertelt over de mechanismen achter zulke overtuigingen. “Technieken waarmee misinformatie zich verspreidt, kunnen óók ten goede worden ingezet.”

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”


Lees ook: Aanmelden

Naar dit artikel »

Lees ook: Inloggen

Naar dit artikel »