DOQ

Zoektocht naar goed meet­instrument ziekte­activiteit bij perifere SpA

Spondyloartritis (SpA) wordt onderverdeeld in axiale en perifere SpA. Anders dan bij axiale SpA bestaat er nog geen specifiek meetinstrument voor het meten van ziekteactiviteit bij perifere SpA. Biomedisch wetenschapper Esther Beckers onderzocht de bruikbaarheid hiervoor van drie bestaande meetinstrumenten voor andere aandoeningen: DAPSA, PASDAS en ASDAS. Haar conclusie: “Geen van de drie instrumenten is zonder meer bruikbaar in de kliniek.”

De behandeling van perifere SpA is erop gericht de ziekteactiviteit zo laag mogelijk te krijgen, stelt het consensusdocument van de Nederlandse Vereniging voor Reumatologie. Maar daarbij doet zich een praktisch probleem voor, vertelt biomedisch wetenschapper Esther Beckers, die promotieonderzoek doet aan de Universiteit Maastricht.

Biomedisch wetenschapper Esther Beckers

Afzonderlijke parameters

“Anders dan bijvoorbeeld voor het meten van de ziekteactiviteit bij mensen met reumatoïde artritis, artritis psoriatica of axiale SpA, is er voor het meten van de ziekteactiviteit van perifere SpA geen goed gevalideerd, samengesteld meetinstrument beschikbaar. Zoals de DAS28 als meetinstrument bij RA of de DAPSA bij artritis psoriatica. Wat we momenteel in de kliniek doen bij patiënten met perifere SpA, is diverse afzonderlijke parameters voor ziekteactiviteit meten, zoals de CRP-waarde, het aantal pijnlijke en gezwollen gewrichten, de aanwezigheid van enthesitis en/of dactylitis, en de globale ziektescore.”

Bestaande meetinstrumenten

In een poging dit hiaat te vullen, ging Beckers na in hoeverre enkele bestaande meetinstrumenten bruikbaar zijn voor het beoordelen van de ziekteactiviteit in perifere SpA. “We hebben drie meetinstrumenten bekeken die al in klinische trials gebruikt zijn voor perifere SpA en subpopulaties daarvan, maar waarvan het nog onbekend is hoe goed ze het doen in de dagelijkse praktijk: de DAPSA, PASDAS en ASDAS. De eerste twee zijn ontwikkeld voor artritis psoriatica, de ASDAS voor axiale SpA. Ze bevatten alle drie ook vragen over perifere ziekte; de ASDAS kent één algemene vraag naar de toestand van de perifere gewrichten, terwijl de DAPSA en PASDAS alle gewrichten afzonderlijk beoordelen.”

“We hebben van de meetinstrumenten de concurrente validiteit en de discriminatie over afkappunten voor ziekteactiviteit bestudeerd”

Indeling

Beckers: “In onze studie hebben we data gebruikt van patiënten uit SpA-Net, een kwaliteitsregister voor mensen met SpA in de dagelijkse praktijk. We hebben van de drie meetinstrumenten de concurrente validiteit en de discriminatie over afkappunten voor ziekteactiviteit bestudeerd. Dat laatste wil zeggen dat gekeken is, of een verslechtering van de ziekteactiviteit volgens de drie meetinstrumenten overeenkomt met een verslechtering in andere gezondheidsuitkomsten. Daarnaast hebben we gekeken in hoeverre er overlap was in de indeling van patiënten in remissie/inactieve ziekte, matige of hoge ziekteactiviteit door de drie meetinstrumenten.”

“De patiënt met perifere SpA zou, afhankelijk van het gebruikte meetinstrument, het risico lopen op over- of juist onderbehandeling”

Fors verschil

Ten aanzien van de validiteit en discriminatie presteren de drie meetinstrumenten acceptabel, meldt Beckers in haar recente publicatie . “Als bij een patiënt de score van de samengestelde meetinstrumenten wijst op meer ernstige ziekteactiviteit, wijzen ook de individuele parameters voor ziekteactiviteit op meer ernstige ziekteactiviteit. Bij de indeling van de patiënten in de ziekteactiviteit-categorieën is er voor sommige patiënten wel een fors verschil tussen de drie instrumenten. Sommige patiënten die bijvoorbeeld in de categorie ‘hoge ziekteactiviteit’ vallen bij gebruik van de ASDAS, krijgen bij gebruik van de DAPSA juist het predicaat ‘lage ziekteactiviteit’. Onze conclusie is dan ook dat geen van de drie instrumenten zonder meer bruikbaar is in de kliniek. De patiënt met perifere SpA zou, afhankelijk van het gebruikte meetinstrument, het risico lopen op overbehandeling of juist onderbehandeling.”

“De afkapwaarden voor ziekteactiviteit-categorieën in de dagelijkse praktijk moeten uitgebreider bestudeerd worden”

Afkapwaarden

Beckers concludeert: “DAPSA, PASDAS en ASDAS zouden weliswaar ook gebruikt kunnen worden bij perifere SpA, maar dan moeten de afkapwaarden voor ziekteactiviteit-categorieën in de dagelijkse praktijk uitgebreider bestudeerd worden. Je kunt je bovendien afvragen of een meetinstrument dat ontwikkeld is voor klinisch onderzoek wel praktisch is in de dagelijkse praktijk. Voor de DAPSA is bijvoorbeeld uitgebreid gewrichtsonderzoek nodig, terwijl je dit bij de ASDAS met één vraag door de patiënt zelf kunt laten scoren.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: vrouw met hevige diarree en kortademigheid

Een vrouw klaagt over hevige diarree en kortademigheid. Daarnaast voelt zij zich zwak en is zij 10 kg afgevallen in de laatste 3 maanden. Wat is uw diagnose?

Videoconsult vs. fysiek consult: waar zitten de verschillen?

Broer en zus Martijn Stommel en Wyke Stommel onderzochten de verschillen tussen video- en fysieke consulten. Dit kan helpen bij goede implementatie van videoconsulten. “Patiënten moeten soms lang reizen. Dat is belastend, het kost tijd en meestal moet iemand mee.”

Zeven routes naar een veerkrachtig zorgsysteem

Ons zorgstelsel kan duurzamer en menselijker terwijl ook kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid geborgd zijn, meent Steven de Waal in zijn boek. “De zorginstelling verandert in een platform: minder managers en meer horizontaal management tussen zorgprofessionals.”

Wat als… jouw onderzoek plotseling is geasso­cieerd met de tabaks­industrie?

De farmaceut die het promotieonderzoek van Wytse van den Bosch financierde, werd plotseling overgenomen door een tabaksmultinational. Wat doe je dan als onderzoeker? “Door deze indirecte affiliatie ben je plotseling niet meer welkom op wetenschappelijke congressen.”

Meer rolmodel­len nodig in het medisch onderwijs

“De gezondheidszorg moet een afspiegeling zijn van de samenleving, dat is nu niet zo”, vindt Rashmi Kusurkar, hoogleraar inclusie en motivatie in medisch onderwijs. Er is behoefte aan meer inclusiviteit en diversiteit binnen het medisch onderwijs.

Zo deal je met de onzin van influencers in je spreekkamer

Patiënten vertrouwen influencers soms meer dan hun eigen arts. Jolanda van Boven en Annemie Galimont vertellen over hun ervaringen hiermee in de spreekkamer en hoe hiermee om te gaan. “Wees als arts alert dat je de patiënt goed voorlicht over de mogelijke gevolgen.”

‘Kunst kan de zorg transformeren’

Om de problemen van het overbelaste zorgsysteem het hoofd te bieden, moet kunst een structurele plaats krijgen, pleit Tineke Abma. “We willen duurzame programma’s van bewezen interventies vergoed door de zorgverzekeraar.”

Casus: jongen met gepig­menteerde huid­afwijking

Een tienjarige jongen heeft een opvallende laesie op de rechterbovenarm. Bij navraag blijkt deze laesie al jaren aanwezig. In de familie komen geen melanomen voor. De jongen heeft een blanco voorgeschiedenis. Wat is uw diagnose?

Casus: man met klachten van moeizaam plassen

Een man komt met een doorgemaakte blaasontsteking op uw spreekuur. Plassen gaat al een paar jaar langzaamaan moeilijker en moeilijker. De straal is zwak, nogal eens sproeiend en er wordt bijna altijd wat nagedruppeld. Persen helpt niet echt. Wat is uw diagnose?

Iedere arts moet zich voorbereiden op een leven lang leren

Welzijn is een voorwaarde voor professionele en persoonlijke ontwikkeling. En dat is in de medische sector meer dan ooit een punt van zorg, vindt Marjolein van de Pol. “De nieuwe bewegingen moet je gewoon volgen, in welke fase van je carrière je ook zit.”


0
Laat een reactie achterx