DOQ

Volgorde afbouwen DMARDs en TNF-inhibitors niet van invloed op ziekteactiviteit

De volgorde van afbouwen van DMARDs en TNF-inhibitors heeft geen invloed op het ziekteproces bij reumapatiënten. Dat stellen onderzoekers van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Zij publiceerden de resultaten van hun onderzoek in ‘Annals of Rheumatic Disease’.

DMARDs (disease-modifying antirheumatic drugs, antireumatische geneesmiddelen) zijn de afgelopen jaren steeds effectiever geworden. Daardoor gaan reumapatiënten steeds vaker in remissie. Het ligt dan voor de hand om geneesmiddelen af te bouwen (tapering). Dat is niet alleen kosteneffectief, maar het is ook gunstig voor de patiënt omdat die minder te maken krijgt met schadelijke bijeffecten van de medicatie. Bij onzorgvuldig afbouwen kan tapering echter ook leiden tot een opflakkering van de ziekte. Eerder onderzoek wees uit dat zorgvuldig afbouwen van DMARDs en TNF-inhibitors mogelijk is, al werd nog niet duidelijk welke volgorde het meest effect heeft. Wetenschappers van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam onderzochten daarom de effectiviteit van twee afbouwmethodes.

(bron foto pixabay)

Afbouwen in drie stappen

De auteurs, onder leiding van Elise van Mulligen, promovendus bij de afdeling Reumatologie van het Erasmus Medisch Centrum, includeerden 189 reumapatiënten uit 12 verschillende Nederlandse behandelcentra. Deze verdeelden ze willekeurig over twee groepen die ze twee jaar lang volgden. Bij de ene groep werd eerst de DMARD-therapie afgebouwd, gevolgd door de TNF-inhibitor-therapie, bij de andere gebeurde dat andersom. De onderzoekers bouwden de DMARD-therapie af in drie stappen: de helft van de dosis, een kwart van de dosis, en tenslotte kregen de patiënten geen geneesmiddel meer. De TNF-inhibitor-therapie werd eerst gehalveerd, maar het dosisinterval werd verdubbeld. Daarna stopten de onderzoekers ook deze therapie. Voor elk van de geneesmiddelen duurde het afbouwen 6 maanden, met elke drie maanden aanpassingen aan de dosis in het geval van gecontroleerde ziekte. Het gebruik van glucocorticoïden was niet toegestaan, wel NSAID’s of intra-articulaire glucocorticoïd-injecties.

Ziektevrije remissie

Na een follow-up van twee jaar ervoer 61 een opflakkering van de ziekte na tapering van eerst de DMARD, gevolgd door de TNF-inhibitor. Bij een andere volgorde van tapering was het percentage patiënten met een opflakkering na twee jaar 62 procent. De onderzoekers zagen geen verschillen in ziekteactiviteit, functioneren of progressie op grond van radiografisch onderzoek. Respectievelijk 31 en 21 procent van de patiënten konden het taperingprotocol succesvol afronden, met als gevolg dat na twee jaar respectievelijk 20 en 11 procent van de patiënten in ziektevrije remissie was. In beide groepen zagen de onderzoekers dat alle patiënten die in ziektevrije remissie kwamen, deze status bereikten rond 18 maanden na de start van de follow-up. 

Volgorde niet van invloed

De onderzoekers stellen dat de volgorde van tapering, te beginnen met DMARD- of TNF-inhibitor-therapie of andersom, niet van invloed is op de mate van opflakkering, ziekteactiviteit of fysiek functioneren. De status van ziektevrije remissie werd net iets eerder bereikt bij patiënten bij wie de DMARD als eerste werd afgebouwd. De onderzoekers stellen dat de volgorde van afbouwen daarom niet van invloed is. Ze voegen toe dat het vanuit een financieel standpunt aantrekkelijk kan zijn om eerst de TNF-inhibitor af te bouwen. 


Tapering Towards DMARD-free Remission in Established Rheumatoid Arthritis: 2-year Results of the TARA Trial. Van Mulligen E, Weel AE, Hazes JM et al. Ann Rheum Dis. 2020 Jun 1;annrheumdis-2020-217485. doi: 10.1136/annrheumdis-2020-217485.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: man met koorts, malaise en huiduitslag

Een 36-jarige man heeft klachten van koorts, malaise en huiduitslag. Hij is 3 weken geleden teruggekeerd van een vakantie naar Bangkok. Wat is uw diagnose?

Spraakherkenning zorgt voor minder administratielast

Spraakherkenning leidt tot snelle, efficiënte dossiervoering voor de arts. Harm Wesseling legt uit hoe dit in de praktijk wordt gebruikt en welke winst er behaald kan worden. “Artsen kunnen eerder hun rapportage afronden. Dat hoeven ze dan niet ’s avonds nog te doen.”

Verlies­sensitief werken in de zorg

Artsen: herken en erken verlies bij de patiënten, stelt Herman de Mönnink. Hiermee kunnen leed en complicaties worden voorkomen. “Op het moment dat je ruimte neemt voor je eigen emotionele werkstress, kun je ook ruimte nemen voor de kant van de patiënt.”

Casus: patiënt met pijnlijke oorschelp en gewrichtsklachten

Dit is de tweede keer dat u deze 32-jarige patiënt ziet met dezelfde klacht. Vandaag gaat de pijnlijke rechter oorschelp ook gepaard met gewrichtsklachten. Het gehoor is goed en patiënt heeft geen neusobstructie of een inspiratoire stridor. Er is geen trauma in de anamnese. Wat is uw diagnose?

Casus: man met buikklachten en veranderd defecatiepatroon

Een man wordt gestuurd naar de polikliniek in verband met geleidelijk toenemende buikklachten met een verandering van het defecatiepatroon. Er is een normale eetlust, geen vermagering. Er is geen bloedverlies per anum. Bij lichamelijk onderzoek worden geen afwijkingen gevonden. Wat is uw diagnose?

AI-gestuurd model verbetert doorstroom

Esther Janssen ontwikkelde een AI-gestuurd model dat voor de operatie al voorspellingen doet over het ontslagmoment van een patiënt en de benodigde nazorg, en zo de doorstroom te verbeteren. “Hiermee kun je eerder schakelen, door nazorgpartners te benaderen.”

SPAT voor allergietesten

Senne Gorris bedacht de SPAT: een automatische machine die alle allergiekrasjes in een keer zet. Dit maakt de testen betrouwbaarder en sneller. “De resultaten zijn na een kwartier bekend en overal waar de SPAT wordt gebruikt zijn de testen en dus de uitslagen gelijk.”

Machte­loosheid drijft artsen tot ‘medische gas­lighting’

De uitdrukking ‘medische gaslighting’ popt steeds vaker op in discussies onder ontevreden patiënten en in de medische wereld zelf. Marlies van Hemert legt uit wat dit betekent en hoe om te gaan met de patiënt als een diagnose uitblijft. “Bescheidenheid helpt.”

Casus: patiënt met probleem bij uitsteken tong

Uw 24-jarige ietwat schuchtere patiënt 'steekt' zijn tong direct naar u uit als u vraagt wat u voor hem kan doen. Daarna vervolgt hij dat hij maar één probleem heeft... Wat is uw diagnose?

‘Toen ik weer een witte jas aan mocht, telde ik weer mee als mens’

Vluchtelingstudenten kunnen in het UMCU hun geneeskundestudie afmaken. Dit helpt hen, maar is ook zinvol voor de Nederlandse arts, vertelt Eva Stortelder. “Er is heel veel behoefte. Het gaat om honderden potentiële collega’s die toegang tot het medisch netwerk willen.”


0
Laat een reactie achterx