Wakkere buikligging nuttig bij COVID-19 met respiratoir falen

Patiënten met acuut hypoxemisch respiratoir falen als gevolg van COVID-19 hebben bij behandeling in wakkere buikligging minder kans op therapiefalen en hoeven minder vaak geïntubeerd te worden. Deze resultaten van een open-label meta-trial van zes studies verschenen in The Lancet Respiratory Medicine.

Een groot aantal patiënten met COVID-19 heeft een ernstig ziektebeloop, gekenmerkt door progressief hypoxemisch respiratoir falen, waarvoor invasieve mechanische beademing nodig is. Bij patiënten die zijn geïntubeerd en matig tot ernstig acuut respiratoir distress syndroom (ARDS) hebben, is buikligging een effectieve manier om de oxygenatie te verbeteren en het overlijdensrisico te verminderen.

Observationele en kleine pilotstudies

In observationele studies van niet-geïntubeerde patiënten met ARDS blijkt een wakkere buikligging gepaard te gaan met een verbeterde oxygenatie. Dit verband is ook gevonden bij patiënten met ernstige COVID-19. Twee kleine pilotstudies onderzochten de haalbaarheid van wakkere buikligging bij niet-geïntubeerde patiënten, maar waren niet krachtig genoeg om een verbetering van de oxygenatie, escalatie van de ademhalingsondersteuning of sterfte aan te tonen. Ondanks een gebrek aan grootschalig gerandomiseerd gecontroleerd bewijs voor een effect op de uitkomsten van patiënten is er steeds meer interesse voor wakkere buikligging.

Respiratoir

De Awake Prone Positioning Meta-Trial Group wilde vaststellen of een wakkere buikligging de kans op therapiefalen vermindert, gedefinieerd als overlijden of intubatie, bij patiënten met ernstige COVID-19 acuut hypoxemisch respiratoir falen, waarvoor ademhalingsondersteuning met een high-flow neuscanule nodig was. De onderzoekers hebben een meta-trial ontworpen, een nieuwe multicenter studie-opzet bestaande uit een prospectieve, a priori opgezette en gedefinieerde meta-analyse van de gegevens van de patiënten die deelnamen aan zes gerandomiseerde gecontroleerde open-label superioriteitsstudies.

De 1126 deelnemende patiënten werden willekeurig toegewezen aan wakkere buikligging of standaardzorg. Ziekenhuizen uit zes landen waren betrokken: Canada, Frankrijk, Ierland, Mexico, VS, Spanje. De patiënten en hun zorgverleners werden niet gemaskeerd voor de toegewezen behandeling. Vijf patiënten trokken zich terug uit de studie; 1121 patiënten werden opgenomen in de intention-to-treat-analyse.

Minder therapiefalen

Het primaire samengestelde eindpunt was therapiefalen, gedefinieerd als het percentage patiënten dat binnen 28 dagen na inschrijving werd geïntubeerd of overleed. Therapiefalen trad op bij 40% van de patiënten die waren toegewezen aan wakkere buikligging en bij 46% van de patiënten die waren toegewezen aan de standaardzorg (relatief risico 0,86).

De hazard ratio (HR) voor intubatie was 0,75 en de HR voor overlijden was 0,87 bij wakkere buikligging in vergelijking met de standaardzorg binnen 28 dagen na de inschrijving. De incidentie van vooraf gespecificeerde bijwerkingen was laag en vergelijkbaar in de twee groepen.

Ondersteuning voor buikligging

In recente retrospectieve en observationele studies is gevonden dat wakkere buikligging de oxygenatie van patiënten met COVID-19 verbetert. Onduidelijk was of hiermee de uitkomsten van de patiënt verbeteren. De huidige resultaten ondersteunen om COVID-19-patiënten die respiratoire ondersteuning met een high-flow neuscanule nodig hebben, in wakkere buikligging te behandelen.

Referentie: Ehrmann S, Li J, Ibarra-Estrada M, et al. Awake prone positioning for COVID-19 acute hypoxaemic respiratory failure: a randomised, controlled, multinational, open-label meta-trial. Lancet Respir Med. 2021:S2213-2600(21)00356-8.

ademhaling, COVID-19