DOQ

We weten het nu zeker: koeling bij dotteren werkt niet

Helpt koeling om schade na een hartinfarct te voorkomen? Nee, blijkt uit onderzoek van Mohamed El Farissi, cardioloog en onderzoeker in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Hij promoveerde op 1 maart 2024 aan de TU Eindhoven op zijn onderzoek naar koeling bij de dotterbehandeling bij mensen met een hartinfarct.  

Meerdere studies hebben onderzocht wat de toegevoegde waarde zou zijn van koeling bij de dotterbehandeling bij patiënten met een hartinfarct. Geen van deze studies kon tot nu toe de meerwaarde van koeling bij dotteren aantonen, vertelt Mohamed El Farissi. “Best vreemd, omdat we in dierexperimenteel onderzoek, bijvoorbeeld bij varkens, zien dat koeling gecombineerd met een dotterbehandeling de schade bij een hartinfarct tot vijftig procent kan beperken vergeleken met een normale dotterbehandeling.”

Nadeel van al deze studies, legt El Farissi uit, is dat de koelingstechnieken die ze gebruiken gebaseerd zijn op de totale lichaamskoeling. “Het duurt echter minstens een half uur tot een uur voordat het hele lichaam is afgekoeld. Enorm tijdrovend, terwijl tijd cruciaal is bij de dotterbehandeling van patiënten met een hartinfarct. Zij moeten zo snel mogelijk geholpen worden.”

“Met de nieuwe infusietechniek duurt de koeling maar maximaal dertig seconden”

Cardioloog en onderzoeker Mohamed El Farissi

Lokaal indruppelen

El Farissi besloot daarom als onderdeel van zijn promotieonderzoek deze klinische studies nog eens te herhalen. Met dit verschil dat hij hiervoor een nieuwe infusietechniek gebruikte, die al eerder ontwikkeld was in het Catharina Ziekenhuis. Farissi: “We kunnen hiermee via een speciale katheter, terwijl we het aangedane bloedvat in de betreffende kransslagader dichthouden, koude infuusvloeistof lokaal indruppelen. Alleen daar waar nodig is, en niet in het gehele lichaam. De koeling duurt dan geen half uur tot een uur, maar maximaal dertig seconden.”

El Farissi deed eerst een kleine klinische studie. Daarmee kon hij succesvol aantonen dat deze koelingstechniek werkt, veilig is en weinig tot geen bijwerkingen geeft. Daarna startte hij, samen met zeven andere Europese ziekenhuizen, een grote klinische koelingsstudie, de Euro-ICE-trial. “Dat was een andere beperking in de eerdere studies: hun onderzoekspopulatie was te klein. Wij includeerden daarentegen zo’n 200 patiënten, allemaal patiënten met een groot risico op ernstige schade na een hartinfarct zoals hartfalen. Hoe beter we hen zouden kunnen behandelen, hoe meer schade we bij hen konden beperken.”

“We hadden graag een andere uitkomst gezien, maar we weten nu zeker dat koeling bij dotteren niet werkt”

Reperfusieschade

Helaas, de trial liet geen verschil in uitkomst zien tussen patiënten die de standaarddotterbehandeling kregen en patiënten die zowel gedotterd werden als lokale koeling kregen. “Jammer, we hadden graag een andere uitkomst gezien, maar we weten nu zeker dat koeling bij dotteren niet werkt.”

Mogelijk kan de nieuwe infustietechniek wél van waarde zijn bij andere schade na een hartinfarct, de zogeheten reperfusieschade. De dierexperimentele studies lieten zien dat koeling wel kan werken, mits je koelt vóórdat je de dotterbehandeling start. “Ofwel: nog voordat het vernauwde bloedvat geopend is. Tijdens het dotteren opent de cardioloog deze vernauwing zo snel mogelijk, om afsterving van hartspierweefsel te voorkomen. Maar het warme bloed dat na deze opening weer gaat stromen, zorgt ook voor extra schade aan de hartspier. Er treedt een ontstekingsreactie op die voor onherstelbare schade zorgt, de zogenoemde reperfusieschade. Dat is een kwestie van seconden. We hebben nog geen behandeling waarmee we deze schade kunnen tegengaan.”

“Je zou de ontstekingsreactie kunnen afremmen met prednison”

Ontstekingsremmers

El Farissi hoopt dat de nieuwe infusietechniek kan helpen bij reductie van reperfusieschade. “Je zou de ontstekingsreactie bijvoorbeeld kunnen afremmen met ontstekingsremmers zoals prednison. Die druppel je dan via het infuus lokaal in het gebied waar het zijn werk moet doen, nog vóórdat je het verstopte bloedvat hebt geopend. Daarna open je dat bloedvat en hoop je dat de prednison, die al klaarligt, de ontsteking tegengaat. Mocht dat zo zijn, dan kunnen we veel schade na een hartinfarct voorkomen.”

Of dat ook zo is, dat moet nog worden aangetoond. El Farissi bereidt samen met collega’s een grote prednisonstudie voor om dat te onderzoeken. “We hopen daarmee volgend jaar te kunnen starten. We hebben daarbij veel geleerd van de Euro-ICE-studie. We weten nu zeker dat koeling niet werkt, maar we weten nu ook hoe we zulke infusiestudies kunnen opzetten. Dus ja, we kunnen niet wachten om deze nieuwe trial te starten.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Bevolkings­onderzoek sluit onvoldoende aan bij mensen met verstande­lijke beperking’

Mensen met een verstandelijke beperking nemen veel minder vaak deel aan bevolkingsonderzoeken naar kanker dan de algemene bevolking, vertelt Amina Banda. Ook krijgen zij minder vaak vervolgonderzoek. “Deze groep kan allerlei barrières voor deelname ervaren.”

Vertragen, verdragen en verbinden in moeilijke gesprekken

In de palliatieve zorg spelen niet alleen emoties bij de patiënt een rol, maar ook bij de zorgverlener. Machteld Muller legt uit hoe zelfinzicht helpt bij verbinding met je patiënt. “Herkennen van je eigen ‘rode knoppen’ helpt om uit vervelende dynamieken te blijven.”

Hoe je medische misinformatie als zorgverlener kunt aanpakken

Waarom geloven mensen dat zonnebrandcrème gevaarlijk is, of wantrouwen ze bewezen interventies zoals vaccins? Tom van Bommel vertelt over de mechanismen achter zulke overtuigingen. “Technieken waarmee misinformatie zich verspreidt, kunnen óók ten goede worden ingezet.”

Casus: patiënte met dyspnoe naar de EHH

Een oudere obese vrouw presenteert zich op de Eerste Hart Hulp vanwege dyspnoe. Die begon twee weken geleden en was aanvankelijk inspanningsgebonden, nu ook bij platliggen. Ze plast nog maar kleine beetjes sinds drie dagen. Wat is uw diagnose?

Casus: patiënt met progressieve inspanningsdyspneu

Een patiënt presenteert zich met progressieve inspanningsdyspneu. Voorheen was hij in staat om zonder klachten te tennissen, nu ervaart hij kortademigheid bij stevig doorwandelen. Er is geen sprake van hoesten, sputumproductie of koorts. Wat is uw diagnose?

Uitgebreid bloedonderzoek met één simpele vingerprik

Capillaire bloedafname via een vingerprik blijkt bij meer dan 30 standaardbepalingen een goed alternatief voor venapunctie, concludeerde Martijn Doeleman. “Patiënten kunnen zelf de vingerprik doen. Gewoon thuis, wanneer het hen uitkomt.”

Cultuur­sensitieve zorg in de praktijk: lessen van Mammarosa

Taal- en cultuurverschillen kunnen de communicatie met zorgverleners flink bemoeilijken. Stichting Mammarosa biedt hierin uitkomst. Samia Kasmi vertelt hoe belangrijk cultuursensitieve communicatie is, en hoe artsen hierin het verschil kunnen maken.

‘Er is een trend naar meer visuele informatie’

“Voor patiënten blijkt de juiste toedieningsroute van een geneesmiddel niet altijd vanzelfsprekend te zijn”, vertellen Yara Mangindaan en Nike Everaarts-de Gruyter. Zij hielpen medicijnpictogrammen te ontwikkelen die ondersteunen bij goed gebruik van geneesmiddelen.

Werkbereidheid bij een crisis niet vanzelf­sprekend

Ziekenhuizen kunnen tijdens een crisis niet blind vertrouwen op hun personeel, concluderen Dennis Barten en Lindsy Engels. Werkbereidheid hangt sterk af van verschillende factoren. “Het is belangrijk om te ontdekken wat nodig is om voor te bereiden op crisissituaties.”

Casus: man met dysfonie­klachten

Een 42-jarige man komt op uw spreekuur met dysfonieklachten, twee maanden geleden ontstaan in een periode van veel hoesten. Aan het einde van de dag worden de klachten erger en het is lastig om een lang gesprek te voeren. Wat is uw diagnose?