DOQ

Ziekenhuisapotheker dr. Koch: ‘Meting bloedspiegels helpt mogelijk tegen bijwerkingen risperidon bij kinderen’

Instellen van de juiste bloedconcentratie van het antipsychoticum risperidon bij kinderen met autisme voorkomt mogelijk bijwerkingen zoals gewichtstoename. Dit blijkt uit onderzoek van het Erasmus MC. In vervolgonderzoek wil ziekenhuisapotheker en klinisch farmacoloog dr. Birgit Koch (samen met kinder- en jeugdpsychiater dr. Bram Dierckx en arts-onderzoeker Sanne Kloosterboer) kijken of meting van de bloedspiegels inderdaad helpt om bijwerkingen van risperidon tegen te gaan, zonder dat dit ten koste gaat van de effectiviteit. “Als we dit inderdaad aantonen, dan kunnen we als apothekers een beter verhaal uitdragen richting de psychiaters en onderbouwen waarom geïndividualiseerd doseren bij antipsychotica belangrijk is. 

Ongeveer 1 op de 100 kinderen en adolescenten gebruiken een antipsychoticum voor een scala aan mentale stoornissen, zoals ernstige gedragsstoornissen, schizofrenie en bipolaire stoornis. Een andere belangrijke indicatie is prikkelbaarheid als gevolg van een autismespectrumstoornis. Bij deze indicaties is veel ervaring opgedaan met risperidon, dat hiertegen een effectief middel is gebleken.  

Ziekenhuisapotheker en klinisch farmacoloog dr. Birgit Koch

Metabool syndroom 

Maar er zijn zorgen over bijwerkingen van risperidon. De belangrijkste bijwerking is gewichtstoename, vooral bij kinderen en jeugdigen, vertelt dr. Birgit Koch, die behalve ziekenhuisapotheker en klinisch farmacoloog bij het Erasmus MC ook universitair hoofddocent bij de Rotterdamse universiteit is. “Gezondheidsrisico’s op de langere termijn, waaronder metabool syndroom en diabetes, liggen hierdoor op de loer”, licht ze toe. “Andere vaak voorkomende bijwerkingen van risperidon zijn bijvoorbeeld extrapiramidale symptomen en sedatie. Ook verlenging van het Qt-interval kan voorkomen, al is dit zelden klinisch relevant.” 

“Vanaf een spiegel van 25 µg/l blijkt gewichtstoename te kunnen optreden. Soms tot wel 10 kilo extra” 

Bijwerkingen voorspellen 

Uit eerder onderzoek van het Erasmus MC samen met een aantal ggz-instellingen in Nederland – waarbij 42 kinderen en jeugdigen zijn gevolgd en met behulp van een vingerprik bloed werd afgenomen – bleek dat er een grenswaarde voor risperidon in het bloed is waarbij de kans op gewichtstoename is verhoogd. De resultaten van dit onderzoek zijn gepubliceerd in het British Journal of Clinical Pharmacology (BJCP).

Koch: “We ontdekten dat kinderen vanaf een bepaalde concentratie meer effect hebben van risperidon, maar dat er ook een bovenwaarde is, waarboven er een 5,5-maal grotere kans is op bijwerkingen zoals gewichtstoename. Dit is voor elk kind anders en dat kun je met ons model dus individualiseren en voorspellen. Voor één kind binnen onze groep hebben we in ons artikel in BJCP laten zien dat het boven 15 µg/l de ABC-score op autisme verbetert. Vanaf een spiegel van 25 µg/l blijkt gewichtstoename te kunnen optreden. Soms tot wel 10 kilo extra.” Het lijkt daarom zinvol om de bloedconcentratie van risperidon binnen deze grenzen te houden om zo bijwerkingen tegen te gaan, zonder dat de effectiviteit verloren gaat. Vervolgonderzoek moet hierover meer helderheid scheppen.  

Gerandomiseerd onderzoek 

Het eerder genoemde onderzoek was observationeel (retrospectief) van aard, maar om echt goede uitspraken te kunnen doen over het nut van bloedspiegelbepaling bij risperidon, oftewel ‘therapeutic drug monitoring’ (TDM), is gerandomiseerd (prospectief) onderzoek nodig. En dat is wat Koch de komende jaren wil gaan doen, samen met kinder- en jeugdpsychiater Bram Dierickx en arts-onderzoeker Sanne Kloosterboer, die ook meewerkten aan het observationele onderzoek. Ze richten hun pijlen op risperidon, omdat dit het meest gebruikte antipsychoticum is bij kinderen met autisme en het dus makkelijker is om data te verzamelen. Ook andere, veel minder bij kinderen gebruikte antipsychotica, aripiprazol en pipamperon, worden in de toekomst wellicht nog onderzocht, geeft Koch aan.  

“Een andere vraag die we ook in het onderzoek willen meenemen, is of strak sturen op de spiegels niet leidt tot gebrek aan effectiviteit” 

Bijsturen van dosering 

Koch: “We willen 140 kinderen met autisme die risperidon gebruiken includeren, afkomstig uit verschillende ziekenhuizen in Nederland. De kinderen worden verdeeld over twee onderzoeks-armen van elk 70 personen. Bij de ene groep worden de bloedspiegels gemeten, maar de dosering blijft gelijk. Bij de andere groep worden ook de bloedspiegels gemeten, waarbij wel aanpassing van de dosering plaatsvindt op geleide van de spiegels. Aan het eind van het onderzoek willen we dan kunnen vaststellen of het meten van spiegels en het bijsturen van de dosering daadwerkelijk leidt tot minder bijwerkingen. Een andere vraag die we ook in het onderzoek willen meenemen, is of strak sturen op de spiegels niet leidt tot gebrek aan effectiviteit.” 

Hobbels 

Voor de uitvoering zijn er nog wel wat hobbels te nemen, geeft Koch aan. “We hebben genoeg subsidie gekregen om te starten, maar we zouden het onderzoek ook verder willen uitbreiden door onder meer samenwerking met de universiteit van Würzburg uit Duitsland. We gaan daarom extra financiering aanvragen via ZonMw. Verder is het een uitdaging om bloed te verzamelen bij kinderen met autisme, een ingewikkelde populatie vanwege de psychiatrische problematiek. Met een vingerprikje kunnen ouders dat doen. De bloeddruppels kunnen ze op een kaartje aanbrengen, waarna de gedroogde bloeddruppels naar het laboratorium van het Erasmus MC gaan voor analyse.” 

 “Veel zorgverleners weten niet dat er zoveel bijwerkingen kunnen optreden bij antipsychotica” 

Beter verhaal 

De ambitie van Koch is om binnen vijf jaar met de resultaten te komen. “Er gaat iemand op promoveren. We hopen dan te hebben aangetoond dat TDM bij risperidon leidt tot minder bijwerkingen. En we willen dan ook te weten zijn gekomen of het aanhouden van een maximumspiegel niet de effectiviteit beïnvloedt.”  

Met de resultaten van de studie beoogt Koch te bereiken dat binnen de psychiatrie en de apothekerswereld meer oog komt voor de bijwerkingen van antipsychotica, met name bij kinderen. “De kans op bijwerkingen moet je niet onderschatten. Veel zorgverleners weten niet dat er zoveel bijwerkingen kunnen optreden bij antipsychotica. Kunnen we inderdaad aantonen dat TDM helpt om bijwerkingen te voorkomen, zonder dat de effectiviteit in het gedrang komt, dan kunnen we als apothekers een beter verhaal uitdragen richting de psychiaters en onderbouwen waarom geïndividualiseerd doseren bij antipsychotica belangrijk is.” 


Referentie: Kloosterboer SM, de Winter BCM, Reichart CG, Kouijzer MEJ, de Kroon MMJ, van Daalen E, Ester WA, Rieken R, Dieleman GC, van Altena D, Bartelds B, van Schaik RHN, Nasserinejad K, Hillegers MHJ, van Gelder T, Dierckx B, Koch BCP. Risperidone plasma concentrations are associated with side effects and effectiveness in children and adolescents with autism spectrum disorder. Br J Clin Pharmacol. 2020 Jul 9. doi: 10.1111/bcp.14465. Epub ahead of print. PMID: 32643213. 
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32643213/  

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Integrale geneeskunde in Nederland: tijd voor de volgende stap

Het spreekuur Integrative Medicine van Ines von Rosenstiel is erg populair en ook in andere ziekenhuizen groeit de belangstelling voor een dergelijk spreekuur. Hoe zorgen we ervoor dat IM een structureel onderdeel wordt van de reguliere zorg in Nederland?

Mindfulness in de zorg: allesbehalve zweverig

“Zorg goed voor jezelf. Er is er maar één van.” Dat zei een patiënt ooit tegen longarts Miep van der Drift. Ze weet als geen ander: mindfulness is niet alleen voor patiënten, maar ook voor zorgverleners. Ze geeft tips voor kleine veranderingen met een grote impact.

Medicatie vaak te lang voortgezet na ontslag uit ziekenhuis

Veel patiënten gebruiken in ziekenhuizen voorgeschreven opiaten, benzodiazepines en antipsychotica nog langdurig na ontslag, aldus Judith de Ruijter. “We geven artsen de tip om, als ze bij ontslag nieuwe medicatie voorschrijven, al meteen na te denken over stoppen.”

‘Impliciete sturing kan samen beslissen verstoren’

Het proces van samen beslissen kan worden verstoord door onbewuste aansturing op een bepaalde behandeling, aldus Anneleen Timmer en Suzanne Festen. “Misschien gaan veel behandelaars er onbewust vanuit dat de patiënt alles op alles wil zetten om de ziekte te bestrijden.”

Casus: man met een hartafwijking

Een 52-jarige man met blanco cardiale voorgeschiedenis wordt gescreend voor levertransplantatie. Voorheen geen cardiale klachten of echo cor gehad. Per toeval een afwijking in het hart gezien. Wat is uw diagnose?

‘Verwijs patiënten met onbegrepen mobiliteitsklachten door naar MSK-arts’

MSK-arts William van de Luijtgaarden behandelt in zijn praktijk vooral patiënten met pijn of functiestoornissen van het bewegingsapparaat. Hij pleit voor meer bekendheid van MSK-geneeskunde onder collega-artsen: “Wij kunnen het probleem bij de kern aanpakken.”

Discriminatie: blinde vlek in de zorg

Zorgbestuurders hebben vaak geen zicht op discriminatie binnen hun organisatie, ontdekte Ewoud Butter. “Ze hebben geen idee van de omvang ervan, incidenten of ervaringen worden niet bijgehouden, het is geen terugkerend onderwerp tijdens de bestuurlijke overleggen.”

‘Wild Westen dreigt op markt voor middelen tegen veroudering’

Bigtechmiljardairs investeren fors in middelen tegen veroudering, maar klinisch geriater Marcel Olde Rikkert waarschuwt voor de risico’s. Verscheidene stoffen beloven langer gezond leven, maar de langetermijneffecten zijn onbekend. “We dreigen we kopje onder te gaan door de hype.”

Casus: oudere dame met een groeiende moedervlek

Een 74-jarige dame wil een groeiende moedervlek op het been laten controleren. Sinds twee jaar jeukt de moedervlek en wordt groter. Ze heeft een blanco voorgeschiedenis, daarnaast komen er ook in haar familie geen melanomen voor. Wat is uw diagnose?

‘Je moet soms echt vechten voor je patiënten’

Huisarts Marike Ooms werkt in verschillende asielzoekerscentra. Daar biedt ze zorg aan mensen die niet alleen kampen met medische problemen, maar ook met de onzekerheid van een onduidelijke toekomst en de last van hun verleden. "Als je iedereen open benadert, blijken de vragen en klachten vaak niet zoveel te verschillen van patiënten in een reguliere praktijk.”