DOQ

Zorg voor zwangeren met COVID-19 in afzonderlijke kliniek

De verloskundige zorg voor zwangere vrouwen die positief zijn getest op SARS-CoV-2 of in quarantaine zijn vanwege blootstelling aan COVID-19, kan goed plaatsvinden in een afzonderlijke praktijk. Zodoende wordt de blootstelling in klinieken die routinematige prenatale zorg bieden, tot een minimum beperkt.

Vanwege de COVID-19-pandemie wordt de zorgverlening aangepast, bedoeld om het risico op blootstelling aan dit virus voor patiënten en zorgverleners tot een minimum te beperken. In deze periode vormt de prenatale zorg een uitdaging, aangezien veel bezoeken persoonlijk moeten plaatsvinden en niet uitgesteld kunnen worden.

(Foto: Pixabay)

Toegang tot essentiële zorg

Het is onduidelijk hoe ernstig COVID-19 tijdens de zwangerschap verloopt. Zwangere vrouwen die positief zijn getest voor SARS-CoV-2 of in quarantaine zijn vanwege blootstelling aan COVID-19, moeten toegang hebben tot essentiële verloskundige zorg en evaluatie van het ziektebeloop.
Met telemedicine kan de blootstelling aan SARS-CoV-2 verminderd worden. Desalniettemin zijn onder bepaalde omstandigheden persoonlijke bezoeken aangegeven. In sommige gevallen zijn zwangere vrouwen met COVID-19 vanwege onvoldoende maatregelen voor infectiepreventie niet in staat om de vereiste prenatale zorg te krijgen.

Speciaal prenataal zorgmodel

In Duke University (North Carolina, VS) is een speciaal prenataal zorgmodel ontwikkeld waarin zwangere vrouwen die positief zijn getest voor SARS-CoV-2 of in quarantaine zijn vanwege blootstelling aan COVID-19, naar een afzonderlijke kliniek gaan. Het doel is om de verloskundige zorg te bieden en tegelijkertijd het risico op blootstelling te minimaliseren.

In deze retrospectieve cohortstudie studie is de haalbaarheid van dit zorgmodel vastgesteld. Tussen 18 maart en 30 juli 2020 werden 85 vrouwen gezien in deze kliniek. Van hen hadden 63 vrouwen COVID-19. 72 patiënten hadden een bekende blootstelling. In 25 gevallen (34%) was de blootstelling gezinsgerelateerd, in 20 gevallen (27%) werkgerelateerd, in één geval (1,3%) reisgerelateerd en in 27 gevallen (37%) was de blootstelling onbekend.
Onder de vrouwen bij wie de bron bekend was, hadden degenen met een gezinsgerelateerde en werkgerelateerde blootstelling de grootste kans op een positief test (respectievelijk 80 en 75%).

Geen foetale groeiretardatie

Van de 63 SARS-CoV-2-positieve vrouwen waren zes personen (9,5%) asymptomatisch, 49 personen (77,8%) hadden een milde ziekte, zes personen (9,5%) hadden een matige ziekte en twee personen (3,2%) een ernstige ziekte.

Slechts zeven patiënten moesten opgenomen worden. De opnameduur varieerde van 1-6 dagen. Drie patiënten kregen remdesivir en geen patiënt kreeg corticosteroïden. Bij geen van de patiënten trad foetale groeiretardatie op. 28 van de 63 onderzochte vrouwen (44%) zijn tijdens de follow-upperiode bevallen. Drie gezondheidswerkers raakten geïnfecteerd met SARS-CoV-2.

Voordelen van afzonderlijke kliniek

Door deze benadering wordt het gebruik van gezondheidszorgvoorzieningen geoptimaliseerd. Op deze manier raken de zorgverleners ervaren met het werken met persoonlijke beschermingsmiddelen. Bovendien zorgt deze aanpak ervoor dat COVID-19-patiënten tijdens de zwangerschap consistente beoordelingen en behandelingen krijgen.


Referenties: Dotters-Katz S, Harris H, Wheeler SM, et al. Specialized prenatal care delivery for COVID-19 exposed or infected pregnant women. Am J Obstet Gynecol. 2020;S0002-9378(20)31315-6. https://www.ajog.org/article/S0002-9378(20)31315-6/pdf , https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33221297/

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Hoe dramaseries artsen kunnen helpen bij morele keuzes

Drie afleveringen van House M.D. of Dexter op een avond kijken, puur voor de ontspanning? Voor zorgprofessionals kan het ook leerzaam zijn. Mediawetenschapper Merel van Ommen onderzocht hoe dramaseries artsen kunnen helpen om beter om te gaan met moreel ingewikkelde situaties.

Onderliggend denkpatroon stuurt voorschrijver bij keuze voor geneesmiddel

Het voorschrijven van geneesmiddelen is een afweging tussen richtlijnen, ervaring en patiëntkenmerken. Indeling in vier voorschrijversprofielen geeft inzicht in de eigen afwegingen. “En het helpt te begrijpen waarom een collega een andere beslissing neemt.”

‘Medicatiebeleid in de laatste levensfase kan beter’

6 op de 10 patiënten in de palliatieve fase krijgt door de huisarts medicatie voorgeschreven die niet langer passend is. Dat blijkt uit een onlangs verschenen factsheet van Nivel en PZNL. “We moeten voorschrijfgewoonten kritisch onder de loep nemen”, zegt Yvonne de Man, senior onderzoeker bij Nivel.

Casus: vrouw met pijnlijke oorschelp

Een 55-jarige vrouw heeft een hoed in haar hand als ze uw spreekkamer binnenkomt. Sinds een maand heeft zij ’s nachts last van pijn aan het linkeroor. Op de oorrand ziet u een nodulus die bij druk zeer pijnlijk is. Wat is uw diagnose?

‘Live well, die well’: rol van vrijwilligers in de laatste levensfase

Vrijwilligers aan het sterfbed in het ziekenhuis maken een groot verschil, stelt Anne Goossensen. Ze luisteren, troosten en verlichten de werkdruk van zorgverleners. “Ze bieden een luisterend oor en zijn aanwezig, zonder haast of medische agenda.”

Waarom melden vrouwen vaker bijwerkingen van medicijnen?

Vrouwen blijken vaker bijwerkingen van medicijnen te melden dan mannen. Onderzoeker Sieta de Vries van het UMC Groningen probeert te achterhalen hoe dit komt. En dat blijkt complexer dan het lijkt.

Gezondheid van mens, dier en natuur horen bij elkaar

Voorheen circuleerden het westnijl- en het usutuvirus alleen in Zuid-Europa. Maar inmiddels komen ze ook voor in Nederlandse vogels en muggen. Viroloog Marion Koopmans ziet daarin een duidelijke les: “De gezondheid van mensen kun je niet los zien van die van dieren en ecosystemen.”

Casus: hoestende man met koorts en dyspneu

Een 31-jarige Poolse man die vanwege de ziekte van Crohn wordt behandeld met infliximab bezoekt de SEH, omdat hij al twee weken hoest en benauwd is. Ook heeft hij koorts. Een antibioticumkuur van de huisarts heeft geen effect gehad. Wat is uw diagnose?

Casus: man met huidafwijking op de rug

Een 69-jarige man komt op uw spreekuur om een verruca seborrhoica in het gelaat te laten controleren. Bij algehele inspectie ziet u ook een huidafwijking op de rug. Wat is uw diagnose?

´Voorkom medicijn­resten, begin bij je eigen voorschrijven´

Minder diclofenac, lagere hormoondoses, terughoudend met azitromycine - zo kunnen zorgverleners volgens een recent rapport van het IVM bijdragen aan schoner water. “Aan de overwegingen die artsen maken bij voorschrijven zou ook duurzaamheid moeten worden toegevoegd.”