Log in om uw persoonlijke bookmarks op te kunnen slaan.
‘Armoede is een ziekte’
Coassistent Amarylle van Doorn heeft meer principes dan ambities en ze deinst er niet voor terug om de daad bij het woord te voegen. Ze is bestuurder bij de CO2 -assistent, schrijft opinieartikelen over overconsumptie, verzorgt hulpacties voor Oekraïne en is net afgereisd naar Malawi voor haar laatste keuzecoschap. In januari ontving ze de VU Student Talent Award. Een prijs die ze met gemengde gevoelens in ontvangst nam. “Ik leef graag met de gedachte dat iedereen zich inzet voor de maatschappij, op zijn eigen manier.”
Als kind blinkt Amarylle Van Doorn niet uit op school. Ze schrijft slordig, is wat dromerig en krijgt mavo-advies. Door verrassend goede resultaten van haar Cito-toets mag ze naar het vwo. Ze kiest vervolgens voor geneeskunde, want ze wil kunnen beschikken over een breed palet aan gereedschap om mensen te kunnen helpen. Dat is haar drive. We spreken elkaar vier dagen voordat Van Doorn naar Malawi vertrekt. Ze heeft lang uitgekeken naar deze afsluitende tropenstage.
“Hulp van mens tot mens is in de reguliere Nederlandse ziekenhuiszorg nogal naar de achtergrond verdwenen”
Coassistent Amarylle van Doorn
Waarom was je kritisch over de Student Talent Award die je in januari kreeg?
Het is eervol om de prijs te krijgen. Maar de achterliggende gedachte is om studenten te stimuleren hun talenten in te zetten voor de maatschappij. Ik vraag me af of dat lukt als je er een spetterende Amerkaanse ‘winshow’ van maakt. Bovendien, hoe kun je de bijdrage van een geneeskundestudent eerlijk vergelijken met bijvoorbeeld een student bedrijfskunde? Het zou eerlijker zijn om een paar inspirerende studenten te selecteren en de prijs te verdelen.
Je gaat nu naar Malawi. Zie jij jezelf op termijn in de tropen werken?
In de loop van de studie merkte ik dat ik in de meest pure vorm hulp wil bieden: van mens tot mens. Dat is in de reguliere Nederlandse ziekenhuiszorg nogal naar de achtergrond verdwenen. Het draait vaak om, in mijn ogen, luxe ziektes en maakbaarheidsdenken. Of ik echt tropenarts wil worden, ga ik nog ontdekken. Ik ben ook erg onder de indruk van straatarts Michelle van Tongerloo. Ze werkt met mensen die zijn uitgekotst door de maatschappij. In haar consulten gaat het erom hoe iemand weer in redelijke staat de straat op kan. Ofwel: what kills first? Meer dan dat is het niet. Armoede is een ziekte.
“Klimaat en duurzaamheidsdenken moeten een plek krijgen in de studie geneeskunde”
Je hebt na het uitbreken van de oorlog een hulpactie voor Oekraïne opgezet. Waarom laat je dat niet over aan grote NGO’s?
Zij doen fantastisch werk, maar ik wilde ook iets doen met het ellendige gevoel dat me overviel toen de oorlog uitbrak. Met een paar vrienden lukte het om in enkele dagen € 8000,- in te zamelen, primaire benodigdheden te kopen en die in een gehuurd busje naar de grens te brengen. Het is geweldig om hulp te bieden die er echt toe doet. Enkele weken later hebben we een tweede actie opgezet, iets minder ad hoc. Diverse ziekenhuizen doneerden hulpmiddelen en medische apparatuur. Onze actie is nu aangesloten bij On My Way UA dat al eerder was opgericht en ritten zoals die van ons verzamelt.
Je bent bestuurder van de CO2 -assistent. Wat willen jullie bereiken?
Als arts heb je op verschillende manieren te maken met klimaatverandering. Je ziet de gevolgen in de spreekkamer: infectieziektes die veranderen, toename van huidkanker. Tegelijkertijd is de zorgsector verantwoordelijk voor 8% van CO2 -uitstoot. Klimaat en duurzaamheidsdenken moeten daarom een plek krijgen in de studie geneeskunde, zodat jonge artsen worden voorbereid op klimaatverandering en weten hoe ze kunnen bijdragen aan verduurzaming van de zorg. De Co2 -assistent is actief in Utrecht, Leiden en de VU. Bij de VU zijn we nu twee jaar bezig en is het onder andere gelukt colleges en een master symposium in het curriculum te krijgen. Bij de UvA begint er ook draagvlak te ontstaan.
“Mijn review heeft bijgedragen aan de rioolsurveillance van Covid-19”
In het Parool schreef je een opinieartikel over je weerzin tegen Black Friday. Daarmee maak je je niet populair onder leeftijdgenoten.
Ik ben echt niet de enige die er zo over denkt, maar een veel te grote groep laat zich door geraffineerde ondernemers verleiden om van alles te kopen. Black Friday valt in de periode van vrede op aarde. Ik dacht: hoe zorgvuldig gaan we met die aarde om? Alleen al de kledingindustrie stoot meer CO2 uit dan de internationale luchtvaart én het zeetransport samen.
Tijdens je onderzoeksstage in Nieuw-Zeeland heb je een invloedrijk paper geschreven over Covid-19 in ontlasting. Hoe heb je dat gedaan?
Door een aantal toevalligheden is dat review-artikel tot stand gekomen. Ik zou op 11 maart 2020 in Nieuw-Zeeland beginnen aan mijn MDL-stage. Tegelijk met mijn reis ging zo ongeveer de hele wereld in lockdown. In quarantaine ben ik een systematic review gaan schrijven over de aanwezigheid van het virus in de darmen en ontlasting, ik had toch niets anders te doen. De belangrijkste bevinding was dat de ontlasting van patiënten met Covid-19 tot wel 33 dagen langer detecteerbare virusdeeltjes bevat dan de luchtwegen. Het review heeft bijgedragen aan de rioolsurveillance van Covid-19.
Slaap je ook nog wel eens?
Haha, ja hoor! Maar veel slaap heb ik niet nodig. Ik heb veel energie en ongeveer net zo veel plannen.
Referenties:
- Website CO2-assistent: www.co2assistent.nl/
- Systematic review with meta-analysis: SARS-CoV-2 stool testing and the potential for faecal-oral transmission www.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/apt.16036