Log in om uw persoonlijke bookmarks op te kunnen slaan.
Aandacht voor sterven
Sterven is voor mensen net zo belangrijk als geboorte. Waarom is daar veel minder aandacht voor? Om het sterven goed te laten verlopen voor patiënt en zorgverlener, gebruikt het Erasmus MC een handreiking en een zorgkit. “Het begint allemaal met vragen wat de patiënt wil”, legt Rozemarijn van Bruchem-Visser uit.
Voor veel zorgverleners is juist dat vragen lastig. “Je begint niet zomaar een gesprek over sterven, dat is geen leuk onderwerp. Maar het is wel heel belangrijk”, legt Rozemarijn van Bruchem, internist-ouderengeneeskunde en ethicus, uit. “Je krijgt eigenlijk nooit het antwoord dat je verwacht. Een voorbeeld: een streng-christelijke mevrouw wist dat ze dood zou gaan, daar was ze helemaal mee in het reine. Toen ik haar vroeg of ze een laatste wens had, verwachtte ik dat ze om een Bijbel of een dominee zou vragen. Maar de ogen van deze mevrouw gingen glinsteren en ze zei: ‘Als ik echt mag kiezen, dan wil ik nog graag een broodje rosbief van mijn eigen slager.’ Die slager belde ik, hij wist zonder dat ik een naam noemde over wie het ging en kwam zelf een broodje rosbief voor haar brengen. Dat antwoord had ik nooit zelf bedacht, daarom is vragen zo belangrijk.”

“Je wil niet de verkeerde dingen zeggen op zo’n beladen moment. Daarom vragen veel zorgverleners het maar niet”
Internist-ouderengeneeskunde en ethicus Rozemarijn van Bruchem
Geen aannames, maar vragen
Vragen wat belangrijk is voor de patiënt is dus essentieel. De zorgverlener hoeft niet zelf de rituelen uit te voeren, maar maakt het mogelijk. “Elke zorgverlener die ik spreek, is van goede wil. De wens om bij te dragen aan een goede dood, leeft bij alle zorgverleners. Hoe je dat zou kunnen doen, is voor velen een vraag. Het ontbreekt vaak aan kennis over de praktische aspecten. Dat maakt het lastig om het gesprek te openen. Je wil niet de verkeerde dingen zeggen op zo’n beladen moment. Daarom vragen veel zorgverleners het maar niet. Het geven van meer kennis via de handreikingen, helpt de zorgverlener over die drempel te stappen. Het is niet onze bedoeling om tegen iedereen te zeggen ‘Zo moet je het doen’, integendeel. Wij geven de zorgverleners de kennis waardoor zij het gesprek durven aan te gaan.”
Handreikingen levensbeschouwingen
Geestelijk verzorger Coco van Beveren schreef handreikingen voor veel verschillende vormen van levensbeschouwing. “Wat ik heel mooi vond, is dat in die verschillende vormen ongelooflijk veel overeenkomsten zitten. Zeker ook in hoe er voor en na het sterven met mensen omgegaan wordt. Het helpt ook om te weten dat in de Koran de verplichting van het bezoeken staat. Dat leidt soms tot chaotische taferelen op afdelingen. In deze levensbeschouwing is het ook toegestaan dat een of twee mensen die taak overnemen, zij komen dan namens iedereen. Als je dat weet, kun je dat gesprek aangaan. Wanneer je die kennis niet hebt en je zegt ‘Het is gewoon te druk’ dan doe je geen recht aan de achterliggende gedachte waarom deze bezoekers komen. Probeer je er met een andere bril naar te kijken en ga je met respect het gesprek aan, dan kun je tot een conclusie komen waarin iedereen zich gehoord en gewaardeerd voelt.”
“Het liefst zouden we een aparte website willen waar iedereen op terecht kan om de handreikingen te lezen”
Podcast over zorgkit
Iedereen die denkt iets uit de handleidingen en de zorgkit te kunnen halen, mag daar gebruik van maken. “Nu gebruiken we ze vooral intern in het Erasmus MC. We hebben ook een podcast gemaakt over deze handreiking en zorgkit, die is veel intern beluisterd. Ik probeer zoveel mogelijk bekendheid aan die podcast te geven. Het liefst zouden we een aparte website willen waar iedereen op terecht kan om de handreikingen te lezen en om aan een zorgkit te komen. Daarvoor ontbreekt nu nog het geld. De platte tekst is wel voor iedereen beschikbaar. In de zorgkit, een grote doos die ontworpen is door een student architectuur, zitten naast de Bijbel en de Koran, ook een Boeddhabeeldje, speakers om naar muziek te luisteren en elektrische waxinelichtjes. Ik weet zeker dat alle zorgverleners er zoveel mogelijk aan willen doen om de patiënt en diens familie bij het sterven zo goed mogelijk bij te staan.”
Referentie: ‘De patiënt als partner’. Erasmus MC, podcast, 2024.