Empathisch vermogen, goed kunnen luisteren, je kunnen verplaatsen in het perspectief van de patiënt, het zijn onmisbare competenties voor iedere arts. Maar niet iedere arts beheerst deze vaardigheden even goed. Met narratieve geneeskunde kunnen artsen, en ook andere zorgverleners, zich verder bekwamen in de ontwikkeling van deze ‘zachte competenties’, vertelt Megan Milota, onderzoeker en docent Narratieve Geneeskunde aan de geneeskundeopleiding van het UMC Utrecht.
Een schilderij, een muziekfragment, een gedicht, dat is voor Megan Milota altijd het startpunt van de workshops die ze geeft aan zorgverleners in ziekenhuizen en instellingen voor jeugdpsychiatrie of gehandicaptenzorg. “We bekijken het schilderij, beluisteren de muziek of lezen samen het gedicht. Daarna bespreken we met elkaar wat we hebben gezien, wat het verhaal is van de kunstenaar en ook: wat het ons doet. Want iedereen interpreteert een kunstwerk op zijn eigen manier, en iedereen voelt er iets anders bij. Wat de een mooi vindt, vindt de ander soms helemaal niet mooi.’
“Wat we van kunst vinden is heel persoonlijk. Er bestaat geen goed of fout, ieders mening doet ertoe”
Onderzoeker en docent Narratieve Geneeskunde Megan Milota
Onzeker of ongemakkelijk
Het prettige van deze werkwijze is dat alle workshopdeelnemers gelijk zijn. “De interpretatie van het afdelingshoofd of de medisch specialist is niet méér waard dan dat van de verpleegkundige of secretaresse. Wat we van kunst vinden is heel persoonlijk. Er bestaat geen goed of fout, ieders mening doet ertoe.” Dat is de kracht van de toepassing van ku
