Een patiënt die je altijd bijblijft, een patiënt die impact heeft gehad. Iedere arts herinnert zich er daar wel één van. Huisarts Adrianne Voogt zal G. nooit vergeten. “Hij had donkere, altijd droevige ogen en ik denk nog regelmatig aan hem terug wanneer ik te maken heb met een patiënt bij wie ik de klachten niet goed kan verklaren.”
Adrianne Voogt is huisarts bij SHG gezondheidscentrum De Koning in Den Haag. “Meneer G. was een vijftiger en kwam uit Turkije. Hij was getrouwd, had drie dochters en twee zoons en had jaren geleden een bescheiden myocardinfarct doorgemaakt. Hij volgde de adviezen van de cardioloog qua leefstijl en medicatie nauwgezet op en was daarmee cardiaal stabiel. Het doorgemaakte infarct had hem echter angst ingeboezemd voor een recidief infarct.”
Nachtelijke paniek
G. had regelmatig paniekaanvallen. “Deze gingen vaak gepaard met pijn op de borst”, herinnert ze zich. “Ze traden vaker op in de nacht dan overdag. Alle collega’s van onze waarneemgroep hebben wel een keer ’s nachts bij G. aan het bed gestaan. Altijd namen we hem serieus en na onderzoek liet hij zich geruststellen. Na jaren stond hij ook open voor gesprekken met een ggz-hulpverlener en geleidelijk namen de aanvallen in frequentie af. Als zich weer een periode van aanvallen voordeed, dan kwam G. na enige tijd ook zelf met een oorzaak waaraan het mogelijk zou kunnen liggen.”
Geen alarmbelletje
Op een dag kwam G. met een van zijn dochters op het spreekuur voor dezelfde pijn op de borst. “Hij gebruikte bij herhaling het woord ‘dezelfde’ en hield met zijn handen zijn borstkas vast, zoals
