Log in om uw persoonlijke bookmarks op te kunnen slaan.
Longarts dr. Pool: ‘Een LHBTI-friendly ziekenhuis is niet alleen belangrijk voor artsen, maar ook voor patiënten’
“Een lesbische arts of arts in opleiding moet zich op het werk vrij en veilig voelen om te vertellen dat ze in het weekeinde met haar vriendin naar de bioscoop is gegaan. Een homoseksuele geneeskundestudent moet niet bezorgd zijn dat hij voor zijn coschap terechtkomt op een afdeling waar – ook door zijn beoordelaar – onplezierige grappen worden gemaakt over homo’s.”
Dat zegt longarts dr. Karin Pool. Zij stond in het voorjaar mede aan de basis van RozeinWit . De missie van deze stichting: bevordering en behoud van zichtbaarheid en gelijkheid van LHBTI-artsen (in opleiding) in Nederland. Pool: “Want wij geloven dat meer zichtbaarheid leidt tot normalisatie van seksuele- en genderdiversiteit.”

Van links naar rechts de longartsen Geert Rootmensen, Karin Pool en Chris Rikers, die stichting RozeinWit hebben opgericht.
Helemaal zichzelf
Samen met Chris Rikers, net als zij longarts in het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk, bezocht Pool twee jaar geleden een medisch congres in Amerika. De organisatie bood medisch specialisten de gelegenheid ‘LHBTI’ aan te geven op hun naambordje. “We dachten: wat mooi, dat men vindt dat LHBTI-artsen zichtbaar en helemaal zichzelf moeten kunnen zijn.” Dit moment was de aanzet tot de uiteindelijke oprichting van RozeinWit in maart 2018. Pool, Rikers en collega-longarts Geert Rootmensen uit het Waterland Ziekenhuis in Purmerend zijn de initiatiefnemers. Inmiddels is het bestuur uitgebreid met coassistenten Megan Engels en René de Vries.
Onzeker gevoel
Pool: “Behalve mensen met een heteroseksuele identiteit kent de Nederlandse bevolking mensen met een niet-heteroseksuele identiteit. Dat laatste is een gegeven en zou als normaal moeten worden beschouwd. Maar onze samenleving is vaak licht homofoob. Niet iedereen voelt zich dan ook zeker om uit de kast te komen.”
Afhankelijke positie
Pool geeft een voorbeeld: “Sommige studenten en coassistenten zien een drempel om er openlijk voor uit te komen. Zij redeneren: ‘Ik ben afhankelijk van degene die mij beoordeelt, dus laat ik maar zo onkwetsbaar mogelijk manifesteren’. Ik heb zelf nooit meegemaakt dat artsen afwijzend stonden tegenover het feit dat ik een vriendin heb, maar als arts-assistent heb ik wel eerst afgetast voordat ik daarmee kwam. Vergelijk het met een afdeling waar regelmatig vrouwonvriendelijke grapjes worden gemaakt: de meeste vrouwen lachen mee omdat ze het thema niet groter willen maken dan het is, maar ze voelen zich er niet fijn bij.”
Lidmaatschap
Inmiddels hebben ongeveer 150 huisartsen, tandartsen, medisch specialisten, arts-assistenten en studenten geneeskunde en tandheelkunde gemeld betrokken te willen zijn bij RozeinWit. Binnenkort kunnen zij en andere geïnteresseerden lid worden en nieuwsbrieven ontvangen.
Hoe wil de stichting haar ambities waarmaken? Pool: “In het begin hebben we weleens gedacht: is het misschien niet een beetje overdreven om dit initiatief te lanceren? Maar de vele positieve reacties maken duidelijk dat die twijfel ongegrond was. ‘Wat fijn dat over dit onderwerp wordt gesproken’, horen we met grote regelmaat. Het eenvoudige feit dat we er nu zijn, heeft dus een discussie over dit onderwerp losgemaakt. We horen dat artsen uit andere delen van het land het gesprek aangaan binnen hun organisatie.”
Regenboogvlaggetjes
Dat leidt soms tot even opmerkelijke als bemoedigende reacties, vervolgt ze. “Heteroseksuele artsen en opleiders zeggen: ‘Ik schrik ervan dat dit een item is, had ik maar eerder geweten dat sommigen een drempel ervaren, wat kan ik daartegen doen?’. Dergelijke reacties tonen ook aan waarom we zoveel waarde hechten aan zichtbaarheid. RozeinWit gaat regenboogvlaggetjes in magneetvorm verspreiden. Als je een vlaggetje een plaats geeft in je kamer, laat je aan patiënten en bijvoorbeeld ook een coassistent zien dat LHBTI normaal wordt gevonden.”
Ambassadeurs
RozeinWit gaat verder de mogelijkheid verkennen ambassadeurs te benoemen. Pool: “Zij zijn dan een schakel tussen de stichting en hun organisatie. Via ons vernemen ze hoe ze bijvoorbeeld hun ziekenhuis LHBTI-friendly kunnen maken, terwijl wij van hen horen welke zaken er spelen in de zorgpraktijk. Heteroseksuelen kunnen vanzelfsprekend ook ambassadeur zijn.”
Ook voor patiënten
RozeinWit is er nadrukkelijk ook voor patiënten. Pool: “LHBTI’ers stappen gemiddeld minder snel naar een zorgverlener, ondanks het feit dat ze gemiddeld vaker zorg nodig hebben. Je hebt er bijvoorbeeld meer ggz- en verslavingsproblematiek, meer soa’s en meer suïcidaliteit. Normalisatie van hun identiteit moet ertoe leiden dat eerder wordt aangeklopt bij de gezondheidszorg.”
Onderdeel curriculum
Onderwijs en onderzoek kunnen hieraan bijdragen, weet Pool. “Onderzoek moet licht werpen op bijvoorbeeld specifieke gezondheidsproblemen en redenen om geen zorg te vragen, waarna kan worden gewerkt aan oplossingen. Deze thematiek verdient ook een plaats in opleidingscurricula: op welke gezondheidsklachten moet je alert zijn in de gezondheidszorg en hoe bespreek je ze met de patiënt?”