DOQ

Onderzoek dermatologen MUMC: goedkoopste middel is meest effectief tegen actinische keratose

Een crème die mensen zelf thuis kunnen aanbrengen, blijkt de meest effectieve therapie te zijn tegen de veel voorkomende huidaandoening actinische keratose, ook wel ‘zonneschade’ genoemd. Dermatologen van het Maastricht UMC+ vergeleken de vier gangbare vormen van behandeling, die tot op heden alle als gelijkwaardig werden gezien. Het goedkoopste middel blijkt nu het meest effectief en tevens het meest gewaardeerd door patiënten. Het toonaangevende New England Journal of Medicine publiceert vandaag de resultaten van de studie.

Actinische keratose kenmerkt zich door meerdere ruwe plekjes op de huid die worden veroorzaakt door UV-straling van de zon. Naar schatting anderhalf miljoen mensen in Nederland hebben met deze aandoening te kampen. Zo krijgt maar liefst de helft van alle mannen en een derde van de vrouwen boven de vijftig jaar er mee te maken. Zonder behandeling kan actinische keratose in potentie uitgroeien tot een kwaadaardige vorm van huidkanker.

Vier therapieën

Er zijn vier verschillende vormen van behandeling van actinische keratose die in de praktijk worden toegepast:  fotodynamische therapie (een soort lichttherapie), die in het ziekenhuis wordt uitgevoerd, twee crèmes (genaamd imiquimod en 5-fluorouracil), die vier weken gesmeerd moeten worden en een meer recent geïntroduceerde gel (ingenol metubate) waarvan de behandelduur drie dagen is. Er is echter geen standaardbehandeling beschreven in de huidige richtlijnen. Welke van de vier wordt gekozen, is afhankelijk van persoonlijke voorkeur van de arts en patiënt. Reden voor Maastrichtse dermatologen om de therapieën naast elkaar te leggen en te testen op effectiviteit. Aan dit onderzoek werkten ruim 600 patiënten in vier verschillende ziekenhuizen* mee. Willekeurig werden de patiënten toegewezen aan één van de vier behandelvormen.

Middel uit 1950

De onderzoeksresultaten lieten zien dat behandeling met 5-fluorouracil-crème een slagingspercentage had van ongeveer 75 procent. De andere therapieën scoorden beduidend lager (imiquimod-crème: 54 procent; fotodynamische therapie: 38 procent en ingenol metubate gel: 30 procent). De onderzoekers spreken van een succesvolle behandeling wanneer driekwart van de plekjes is verdwenen na de therapie. Opmerkelijk is dat 5-fluorouracil crème een middel is dat in 1950 al op de markt is geïntroduceerd. Het kan thuis worden aangebracht en is ook nog eens de meest goedkope vorm van behandeling.

Internationale richtlijn

De Maastrichtse dermatologen hopen met hun studie een belangrijke bijdrage te leveren aan het vaststellen van (inter)nationale behandelrichtlijnen voor actinische keratose. “De onderzoeksresultaten laten namelijk duidelijk zien dat er wel degelijk een voorkeursbehandeling is”, zegt onderzoeker en dermatoloog (i.o.) Maud Jansen. “Daarnaast zou het gebruik van 5-fluorouracil-crème als standaardtherapie voor actinische keratose ook miljoenen euro’s aan zorgkostenbesparing per jaar kunnen opleveren. Alleen al in Nederland.”

  • Maastricht UMC+, Zuyderland (Heerlen), VieCuri (Venlo en Venray) en Catharina (Eindhoven)

Voor het NEJM-artikel, zie  Randomized Trial of Four Treatment Approaches for Actinic Keratosis

Bron: Maastricht UMC+

 

 

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Live well, die well’: rol van vrijwilligers in de laatste levensfase

Vrijwilligers aan het sterfbed in het ziekenhuis maken een groot verschil, stelt Anne Goossensen. Ze luisteren, troosten en verlichten de werkdruk van zorgverleners. “Ze bieden een luisterend oor en zijn aanwezig, zonder haast of medische agenda.”

Waarom melden vrouwen vaker bijwerkingen van medicijnen?

Vrouwen blijken vaker bijwerkingen van medicijnen te melden dan mannen. Onderzoeker Sieta de Vries van het UMC Groningen probeert te achterhalen hoe dit komt. En dat blijkt complexer dan het lijkt.

Gezondheid van mens, dier en natuur horen bij elkaar

Voorheen circuleerden het westnijl- en het usutuvirus alleen in Zuid-Europa. Maar inmiddels komen ze ook voor in Nederlandse vogels en muggen. Viroloog Marion Koopmans ziet daarin een duidelijke les: “De gezondheid van mensen kun je niet los zien van die van dieren en ecosystemen.”

Casus: hoestende man met koorts en dyspneu

Een 31-jarige Poolse man die vanwege de ziekte van Crohn wordt behandeld met infliximab bezoekt de SEH, omdat hij al twee weken hoest en benauwd is. Ook heeft hij koorts. Een antibioticumkuur van de huisarts heeft geen effect gehad. Wat is uw diagnose?

Casus: man met huidafwijking op de rug

Een 69-jarige man komt op uw spreekuur om een verruca seborrhoica in het gelaat te laten controleren. Bij algehele inspectie ziet u ook een huidafwijking op de rug. Wat is uw diagnose?

´Voorkom medicijn­resten, begin bij je eigen voorschrijven´

Minder diclofenac, lagere hormoondoses, terughoudend met azitromycine - zo kunnen zorgverleners volgens een recent rapport van het IVM bijdragen aan schoner water. “Aan de overwegingen die artsen maken bij voorschrijven zou ook duurzaamheid moeten worden toegevoegd.”

Ons zorgsysteem loopt vast: geef prioriteit aan mensen die écht zorg nodig hebben

Juist kwetsbare patiënten vallen vaak tussen wal en schip in ons zorgsysteem. Huisarts Danka Stuijver stipt dit en andere problemen aan in haar boek Dit kost ons de zorg, dat recent uitkwam. “Als maatschappij moeten we goed nadenken over wat we willen met de zorg.”

Iedereen die overlijdt heeft recht op zorgvuldig onderzoek

Als forensisch arts en beroepsduiker heeft Karen van den Hondel zich ontwikkeld tot dé specialist op het gebied van overlijdensgevallen in en onder water. “Het verbaasde me dat het water niet altijd als plaats delict wordt gezien. Terwijl sporen juist onder water snel verloren gaan.”

Casus: vrouw met pijn en rode vlekken in de blaas

Een 38-jarige vrouw klaagt over hevige pijn onderin de buik, die erger wordt naarmate de blaas voller raakt. Ook moet zij heel vaak plassen. Bij cystoscopie ziet u opvallend veel bloedvaatjes en rode vlekken. Wat is uw diagnose?

Onderwijs voor co-assistenten: ‘De dokters van morgen’

Toen ze zag dat er geen gestructureerd onderwijs was voor coassistenten, nam Valeria Bernal López initiatief. “Ik denk dat er binnen ieder ziekenhuis mensen zijn die onderwijs willen geven. Je moet ze alleen vinden.”