DOQ

Postmortaal longweefsel biedt vitale inzichten in pathofysiologie van COVID-19

Onderzoek van postmortaal longweefsel is van vitaal belang voor ons begrip van de pathogenese van COVID-19. In een overzichtsartikel in The Lancet Respiratory Medicine zijn de bevindingen verzameld van diverse postmortale longweefselanalyses. Op grond daarvan kan het progressieve en fatale beloop van COVID-19 afgeleid worden.

COVID-19 is een multisysteemziekte, waarbij zoals bekend de luchtwegen het primaire doelwit en de belangrijkste plaats van de ziekteprogressie zijn. In toenemende mate geldt COVID-19 als een bifasische ziekte. De progressieve tweede fase lijkt aangedreven te worden door immunopathologie. Als gevolg van een gesuperponeerde infectie en trombotische complicaties kan de klinische verslechtering sneller verlopen.  

Onduidelijke pathofysiologische mechanismen

Het is onduidelijk welke pathofysiologische mechanismen ten grondslag liggen aan de achteruitgang bij COVID-19. Autopsies zijn cruciaal geweest bij het begrijpen van pulmonale en extrapulmonale manifestaties van COVID-19. Hoewel er conclusies kunnen worden getrokken uit klinische studies, bijvoorbeeld van bloedanalyses, bieden postmortale weefselanalyses een ongeëvenaarde momentopname om de weefselarchitectuur, cellulaire samenstelling en genexpressieprofielen, functie en interacties op het moment van overlijden te analyseren.
Verschillende alternatieve benaderingen voor weefselbemonstering bij ernstige COVID-19 omvatten mini-thoracotomie en transbronchiale biopsie. Deze methoden zijn echter anatomisch beperkt en niet zonder risico.
De analyse van gereseceerd longweefsel van ontvangers van een longtransplantatie na COVID-19 wordt gehinderd door de kleine patiëntenaantallen en het beeld wordt gedomineerd door een gevorderde fibrose.

(Minder) conventionele technieken

Postmortaal longweefsel kan worden geanalyseerd met conventionele technieken, waaronder lichtmicroscopie, immunohistochemie en immunofluorescentie. Maar ook met minder conventionele technologieën, zoals beeldvormingsmassacytometrie, elektronenmicroscopie, weefseltranscriptomics en proteomics met hoge resolutie en digitale ruimtelijke profilering.
In het weefsel kunnen SARS-CoV-2-eiwitten of RNA nauwkeurig worden gelokaliseerd door middel van immunohistochemie, massacytometrie met beeldvorming, elektronenmicroscopie en in-situ hybridisatie.
Een terugkerend thema bij al deze technieken is het vinden van heterogeniteit in het longweefsel, zowel in individuele COVID-19-patiënten als tussen patiënten onderling. Het vaststellen van het overkoepelende fenotype met conventionele beeldvorming is essentieel voor de daaropvolgende interpretatie van de resultaten van meer geavanceerde technieken, om het weefsel in beeld te brengen.

Zeer heterogene ziekte

In tegenstelling tot eerdere veronderstellingen dat COVID-19 in de longen een uniforme ziekte is, tonen postmortale bevindingen dat de ziekte zeer heterogeen is. De ziekte kan onderverdeeld worden op basis van vroege en late progressie en op basis van het pathofysiologisch proces. Vanaf het begin van de infectie in de longen lijken er verschillende fenotypische routes te zijn die tot de dood leiden. Bij veel patiënten wordt het histologische patroon gekenmerkt door een klassieke diffuse alveolaire ziekte. Dit vormt slechts één fenotype.
Bij sommige mensen veroorzaakt een overlappende infectie echter een duidelijk inflammatoir milieu. Anderen hebben bijvoorbeeld als gevolg van trombose, die in de longen kan ontstaan, extrapulmonale manifestaties van COVID-19. Sommige mensen hebben een sneller, agressiever ziektebeloop en sterven eerder dan anderen met een langzamere progressie.

Invloed op huidige en toekomstige beleid

Deze heterogeniteit van COVID-19-longziekte moet worden erkend bij de huidige behandeling van patiënten en bij de ontwikkeling van nieuwe behandelstrategieën.

Referenties: Milross L, Majo J, Cooper N, et al. Post-mortem lung tissue: the fossil record of the pathophysiology and immunopathology of severe COVID-19. Lancet Respir Med. 2021:S2213-2600(21)00408-2.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Wil je het komende jaar zwanger worden?’

De vraag ‘Wil je het komend jaar zwanger worden?’ zou veel vaker gesteld moeten worden door álle hulpverleners, stelt Annemarie Mulders. “Gezond zwanger worden begint bij bewustwording en kennis over het belang van de periode vóór de zwangerschap.”

Casus: vrouw met kleine rode puntjes in de huid

Een vrouw komt met kleine rode puntjes in de huid van vooral de benen. De klachten zijn ontstaan na een keelinfectie, circa 2 weken geleden. Een week geleden heeft zij zich minimaal gestoten en had zij daarna een groot hematoom op het bovenbeen. Wat is uw diagnose?

‘Arbeids­gerichte zorg hoort in de spreekkamer van medisch specia­listen’

Gezonde arbeidsparticipatie is óók een zaak van de medisch specialist, betoogt Annelies Boonen, initiatiefnemer van de poli Werk en Gezondheid. Hier kunnen patiënten terecht met vragen over werk en inkomen. “Vraag je patiënt naar zijn of haar werk!”

Geheugen­problemen herkennen blijkt niet zo eenvoudig

Van maar liefst 42% van hun oudere patiënten hebben artsen en verpleegkundigen niet door dat ze geheugenproblemen hebben, ontdekte Fleur Visser. Ze wil hier een advies over meegeven aan zorgverleners. “Eerste indrukken kunnen je op het verkeerde been zetten.”

Voorkom voorschrijf­cascades: ‘aandoening’ kan bijwerking medicatie zijn

Een niet-herkende bijwerking van medicatie kan als vermeende nieuwe aandoening leiden tot inzet van nieuwe medicatie: een zogeheten voorschrijfcascade. Fatma Karapinar: “Voorschrijfcascades drukken ons met de neus op de feiten: we weten nog weinig over bijwerkingen.”

Casus: 77-jarige vrouw met korstjes op de oorrand

Een 77-jarige vrouw met voorgeschiedenis van plaveiselcelcarcinoom komt op het spreekuur van de doktersassistente omdat ze korstjes op haar oorrand wil laten aanstippen. Ze heeft geen klachten van de afwijking. Wat is uw diagnose?

‘Minder onnodige diagnostiek is goed voor patiënt en maatschappij’

In ziekenhuizen vindt veel onnodige diagnostiek plaats. Eerst goed luisteren en nadenken en dan pas diagnostiek aanvragen, loont voor zowel patiënt als de maatschappij, betoogt Fabienne Ropers. “Enige risicoacceptatie is noodzakelijk voor proportionele diagnostiek.”

Zorgsysteem staat vaak initiatieven voor multimorbiditeit in de weg

Multimorbiditeit leidt tot versplintering van zorg. Toine Remers onderzocht enkele veelbelovende initiatieven voor het stroomlijnen van de zorg bij multimorbiditeit. “Een initiatief begint vaak vanuit overtuiging van een arts, maar ‘het systeem’ werkt vaak tegen.”

De lessen van de langst­vliegende MMT-arts van Nederland

MMT-arts Nico Hoogerwerf vertelt over zijn ervaringen als medisch specialistische zorgverlener per helikopter. “Wij dóen vooral, we voeren handelingen uit. Wij voelen niet de machteloosheid die politiemensen wel kunnen voelen.”

Casus: patiënt met zwelling in de mond

Een patiënte komt op het spreekuur met sinds 2 maanden een zwelling in de mond aan de linkerzijde. Het was destijds 1-2cm, welke spontaan ontlastte met dik taai slijm. Sindsdien komt het in wisselende grootte regelmatig terug. Wat is uw diagnose?


0
Laat een reactie achterx