Onderzoek van postmortaal longweefsel is van vitaal belang voor ons begrip van de pathogenese van COVID-19. In een overzichtsartikel in The Lancet Respiratory Medicine zijn de bevindingen verzameld van diverse postmortale longweefselanalyses. Op grond daarvan kan het progressieve en fatale beloop van COVID-19 afgeleid worden.
COVID-19 is een multisysteemziekte, waarbij zoals bekend de luchtwegen het primaire doelwit en de belangrijkste plaats van de ziekteprogressie zijn. In toenemende mate geldt COVID-19 als een bifasische ziekte. De progressieve tweede fase lijkt aangedreven te worden door immunopathologie. Als gevolg van een gesuperponeerde infectie en trombotische complicaties kan de klinische verslechtering sneller verlopen.
Onduidelijke pathofysiologische mechanismen
Het is onduidelijk welke pathofysiologische mechanismen ten grondslag liggen aan de achteruitgang bij COVID-19. Autopsies zijn cruciaal geweest bij het begrijpen van pulmonale en extrapulmonale manifestaties van COVID-19. Hoewel er conclusies kunnen worden getrokken uit klinische studies, bijvoorbeeld van bloedanalyses, bieden postmortale weefselanalyses een ongeëvenaarde momentopname om de weefselarchitectuur, cellulaire samenstelling en genexpressieprofielen, functie en interacties op het moment van overlijden te analyseren.
Verschillende alternatieve benaderingen voor weefselbemonstering bij ernstige COVID-19 omvatten mini-thoracotomie en transbronchiale biopsie. Deze methoden zijn echter anatomisch beperkt en niet zonder risico.
De analyse van gereseceerd longweefsel van ontvangers van een longtransplantatie na COVID-19 wordt ge
