Een patiënt die je altijd bijblijft, een patiënt die impact heeft gehad. Iedere arts herinnert zich er daar wel één van. In het geval van prof. Harm Tiddens, kinderlongarts in het Erasmus MC, gaat het zelfs om twee jonge patiënten die hem hebben geïnspireerd tot brede zorgverbetering. “Tijdens presentaties aan kinderlongartsen vertel ik vaak over de les die we dankzij de jongen hebben geleerd: zero tolerance bij longschade, want elk litteken is er één. Zijn overlijdensbericht hangt nog altijd op de kast naast mijn bureau.”
Soms groeit één patiënt uit tot katalysator voor een noodzakelijke bredere zorgverbetering. Harm Tiddens, kinderlongarts en hoogleraar Kinderlonggeneeskunde in het Erasmus MC, geeft twee voorbeelden: een baby en een puber die hem in de jaren negentig inspireerden en aan wie hij nog vaak dankbaar terugdenkt.
Vechtlust
“‘We zoeken in het donker, we vinden eigenlijk niets en we moeten uiteindelijk dweilen met de kraan open.’ Dat dacht ik ooit nadat de gezondheid van een 18-jarige Cystic Fibrosis-patiënt ineens snel was achteruitgegaan en hij zelfs was overleden”, vertelt Tiddens. “Tijdens zijn leven was ik onder de indruk geraakt van zijn vechtlust. Hij was heel sportief en speelde voetbal, terwijl zijn longen al ernstige schade lieten zien.”
Ernstiger dan gedacht
“Wat bleek er aan de hand te zijn op zijn achttiende? Zonder dat hij of iemand in zijn omgeving het gemerkt had, was in de vroege pubertijd een deel van zijn longen ingeklapt. Daar kwamen wij achter toen we bij het jaarlijkse routine-‘groot onderzo
