DOQ

Geïnspireerd door dankbare patiënten

De warmte van de Arubaanse bevolking spreekt apotheker Sabine Brown-van der Wal aan in haar werk. “Vriendelijkheid is er bij hen met de paplepel ingegoten.” Als poliklinische apotheker in het Horacio Oduber Hospital op het toeristische Aruba vormt ze de verbindende schakel tussen de eerste en tweede lijn. 

Wie denkt dat de farmacie op Aruba op een houtjes-touwtjes-manier plaatsvindt, zoals op sommige andere eilanden in het Caraïbisch gebied, vergist zich. Dat wordt wel duidelijk uit het gesprek met Sabine Brown-van der Wal. “Ons werk lijkt veel op dat van Nederlandse apothekers. Zo gebruiken we dezelfde apotheekinformatiesystemen. Een collega is volgens Nederlandse normen gecertificeerd om apothekers op te leiden tot specialist openbare farmacie. Daarin lopen we voor op de andere eilanden om ons heen.” 

“Je kunt hier in de supermarkt iemand tegenkomen, die zegt: mijn buurvrouw was zo tevreden over jouw apotheekservice!”

Apotheker Sabine Brown-van der Wal

Warmte van de mensen

Kenmerkend voor Aruba is de warmte van de mensen, zegt Brown-van der Wal. “Iedereen groet elkaar. Dat maakt mijn werk zo leuk. Mensen zijn dankbaar voor je hulp. Alles is hier kleinschalig, Aruba is net zo groot als Texel. Daarom kun je iemand in de supermarkt tegenkomen, die zegt: mijn buurvrouw was zo tevreden over jouw apotheekservice! Dat motiveert. Die vriendelijkheid is er met de paplepel ingegoten, want Aruba is sterk afhankelijk van het toerisme. Dagelijks komen hier duizenden toeristen de zon opzoeken. Sinds het einde van de COVID-19-pandemie, is het hier alleen nog maar hoogseizoen geweest.”

Brug slaan

Brown-van der Wal groeide op in Aruba; haar ouders emigreerden in de jaren ’70 vanuit Nederland naar dit Caraïbische eiland. Na haar middelbare schoolperiode studeerde ze in Nederland, zoals vrijwel alle Arubanen doen die een universitaire opleiding willen volgen. Na haar studie farmacie werkte ze een aantal jaren in een apotheek in Gouda. “Maar mijn geliefde geboorte-eiland begon te trekken en er was daar een leuke vacature in de openbare apotheek. Daar werkte ik enkele jaren. Toen kwam er in het Horacio Oduber Hospital behoefte aan een poliklinische apotheker die een brug kon slaan tussen de eerste en tweede lijn en ging ik daar aan de slag. Als poliklinische apotheker draag ik zorg voor de medicatie van patiënten die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen, maar poliklinisch behandeling krijgen.”

“In de ziekenhuisapotheek heb ik een balie ingericht waar ik de patiënten voorlicht over hun medicatie”

Medicatieoverdracht

Een van de speerpunten van Brown-van der Wal is verbetering van de medicatieoverdracht tussen de eerste en de tweede lijn. “Op Aruba is geen landelijk schakelpunt waarlangs medische gegevens eenvoudig tussen zorgverleners kunnen worden gedeeld. Ik zorg er daarom voor dat medicatie die in het ziekenhuis voorgeschreven wordt, ook bekend is bij de ‘buitenapotheken’ of ‘botica’s’, zoals wij de openbare apotheken ook wel noemen. Ook heb ik in de ziekenhuisapotheek – wij hebben geen aparte poliklinische apotheek zoals in Nederland – een balie ingericht waar ik de patiënten voorlicht over hun medicatie.”

Uitvoerig onderzoek

De mentaliteit rondom behandeld worden is in Aruba duidelijk anders dan in Nederland, zegt Brown-van der Wal. “Aruba is een multiculturele samenleving, met mensen van Nederlandse afkomst, maar ook uit Amerika en Zuid-Amerika. Patiënten zijn meer dan in Nederland gewend om direct actief te worden behandeld. Afwachtend beleid accepteren ze niet zomaar. Ook willen ze uitvoerig worden onderzocht, wat voor artsen wel eens lastig is. Patiënten voelen zich daartoe gerechtigd omdat de premie voor de algemene zorgverzekering van hun salaris wordt ingehouden.”

“Het eiland is te klein om ruzie met elkaar te maken. Integendeel: met onderlinge samenwerking zetten we onszelf op de kaart”

Niet concurreren

Haar werk op Aruba lijkt veel op dat van poliklinische apothekers in Nederland, zegt Van der Wal. “Via de poliklinische apotheek worden vooral orale oncolytica en biologicals verstrekt, net als in Nederland. We zouden meer ziekenhuisverplaatste zorg willen. In Nederland is dit een duidelijke trend: antibiotica-infusen en morfinepompen worden vaak thuis toegediend door thuiszorg. In Aruba gebeurt dat nog steeds in het ziekenhuis; intensieve thuiszorg hebben we hier niet.”
“Een ander verschil met Nederland is dat wij enkel medicatie mogen leveren die openbare apotheken niet mogen verstrekken, zoals orale oncolytica en biologicals. Andersom betekent dit dat wij geen herhaalmedicatie en ontslagrecepten afleveren. Patiënten moeten daarvoor naar hun eigen ‘botica’. Wij kunnen dus niet concurreren met de ‘botica’s’. Het eiland is te klein om ruzie met elkaar te maken. Integendeel: met onderlinge samenwerking zetten we onszelf op de kaart.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Minder administratie, beter contact

AI kan artsen ondersteunen door administratieve lasten te verlichten, ziet Juliën Rezek. Transcriptietools maken automatisch verslagen, waardoor artsen meer tijd hebben voor patiënten. “Hierdoor kunnen artsen dieper ingaan op klachten, wat resulteert in betere zorg.”

‘Laten we allemaal één stapje in elkaars domein zetten’

Zorgverleners hebben nog onvoldoende oog voor het verband tussen mentale klachten, hormonale klachten en hart- en vaatziekten bij vrouwen, aldus Sandra Kooij. Meer samenwerking tussen verschillende disciplines is nodig. “Kijk bij elkaar mee. Geef elkaar advies.”

Casus: oudere patiënte met reukproblemen

Op het spreekuur komt een 70-jarige vrouw in verband met problemen met ruiken. De problemen zijn enkele jaren eerder gestart. Initieel met minder goed ruiken (hyposmie), sinds een half jaar worden geuren steeds vaker als vies ervaren (kakosmie). Wat is uw diagnose?

Casus: man met klachten in de bovenbuik

Een man heeft in toenemende mate klachten van pijn in de bovenbuik. De pijn is zeurend en soms stekend en zit middenin de buik. Wat is uw diagnose?

Van tropenarts naar huisarts op Texel

Josine Blanksma werkte jarenlang als tropenarts voor Artsen zonder Grenzen en is een paar jaar geleden een nieuw avontuur aangegaan: ze werkt nu als huisarts op Texel. “Mijn nieuwe carrièrepad is heus niet minder uitdagend te noemen.”

‘Ik kan niet wachten op de eerste geprinte lasagne’

Ineke Obbema werkt met 3D-geprinte maaltijden voor mensen met slikproblemen bij het Máxima MC. De herkenbare vormen en verbeterde smaak bieden een opvallend alternatief voor traditionele gemalen voeding. “Je kunt meteen proeven dat er een chef-kok achter zit.”

Klimaatimpact onderzoeken voor een heel zorgpad

Lisanne Kouwenberg doet onderzoek naar de milieu-impact van zorgpaden. Dat kan aangrijpingspunten opleveren voor het verlagen van de klimaatimpact. “De meeste studies kijken naar één behandeling. Maar daar zit een heel traject omheen dat er ook aan bijdraagt.”

Help patiënten te stoppen met roken: ‘Minder zenden en meer interacteren’

Marieke Helmus combineert kunst en innovatie om het gesprek over stoppen met roken te starten. Met tools zoals een ‘Chat met je sigaret’-chatbot en humoristische ansichtkaarten helpt ze moeilijk bereikbare groepen om na te denken over hun rookgedrag.

Is er een dokter aan boord?

Wat doe je als er in een vliegtuig om een arts wordt gevraagd? Huisarts en luchtvaartgeneeskundige Peter Nijhof legt uit hoe medische noodgevallen in de lucht worden aangepakt, van de rol van artsen en cabinepersoneel tot het gebruik van medische kits en noodlandingen.

‘Stress verdient centrale plek in het consult’

Chronische stress, vaak gekoppeld aan sociale problemen, kan gezondheidsklachten veroorzaken. Feia Hemke pleit voor meer aandacht hiervoor in de spreekkamer en ontwikkelde tools om dit bespreekbaar te maken. “Hierdoor voorkom je onnodige medicalisering.”