DOQ

Geïnspireerd door dankbare patiënten

De warmte van de Arubaanse bevolking spreekt apotheker Sabine Brown-van der Wal aan in haar werk. “Vriendelijkheid is er bij hen met de paplepel ingegoten.” Als poliklinische apotheker in het Horacio Oduber Hospital op het toeristische Aruba vormt ze de verbindende schakel tussen de eerste en tweede lijn. 

Wie denkt dat de farmacie op Aruba op een houtjes-touwtjes-manier plaatsvindt, zoals op sommige andere eilanden in het Caraïbisch gebied, vergist zich. Dat wordt wel duidelijk uit het gesprek met Sabine Brown-van der Wal. “Ons werk lijkt veel op dat van Nederlandse apothekers. Zo gebruiken we dezelfde apotheekinformatiesystemen. Een collega is volgens Nederlandse normen gecertificeerd om apothekers op te leiden tot specialist openbare farmacie. Daarin lopen we voor op de andere eilanden om ons heen.” 

“Je kunt hier in de supermarkt iemand tegenkomen, die zegt: mijn buurvrouw was zo tevreden over jouw apotheekservice!”

Apotheker Sabine Brown-van der Wal

Warmte van de mensen

Kenmerkend voor Aruba is de warmte van de mensen, zegt Brown-van der Wal. “Iedereen groet elkaar. Dat maakt mijn werk zo leuk. Mensen zijn dankbaar voor je hulp. Alles is hier kleinschalig, Aruba is net zo groot als Texel. Daarom kun je iemand in de supermarkt tegenkomen, die zegt: mijn buurvrouw was zo tevreden over jouw apotheekservice! Dat motiveert. Die vriendelijkheid is er met de paplepel ingegoten, want Aruba is sterk afhankelijk van het toerisme. Dagelijks komen hier duizenden toeristen de zon opzoeken. Sinds het einde van de COVID-19-pandemie, is het hier alleen nog maar hoogseizoen geweest.”

Brug slaan

Brown-van der Wal groeide op in Aruba; haar ouders emigreerden in de jaren ’70 vanuit Nederland naar dit Caraïbische eiland. Na haar middelbare schoolperiode studeerde ze in Nederland, zoals vrijwel alle Arubanen doen die een universitaire opleiding willen volgen. Na haar studie farmacie werkte ze een aantal jaren in een apotheek in Gouda. “Maar mijn geliefde geboorte-eiland begon te trekken en er was daar een leuke vacature in de openbare apotheek. Daar werkte ik enkele jaren. Toen kwam er in het Horacio Oduber Hospital behoefte aan een poliklinische apotheker die een brug kon slaan tussen de eerste en tweede lijn en ging ik daar aan de slag. Als poliklinische apotheker draag ik zorg voor de medicatie van patiënten die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen, maar poliklinisch behandeling krijgen.”

“In de ziekenhuisapotheek heb ik een balie ingericht waar ik de patiënten voorlicht over hun medicatie”

Medicatieoverdracht

Een van de speerpunten van Brown-van der Wal is verbetering van de medicatieoverdracht tussen de eerste en de tweede lijn. “Op Aruba is geen landelijk schakelpunt waarlangs medische gegevens eenvoudig tussen zorgverleners kunnen worden gedeeld. Ik zorg er daarom voor dat medicatie die in het ziekenhuis voorgeschreven wordt, ook bekend is bij de ‘buitenapotheken’ of ‘botica’s’, zoals wij de openbare apotheken ook wel noemen. Ook heb ik in de ziekenhuisapotheek – wij hebben geen aparte poliklinische apotheek zoals in Nederland – een balie ingericht waar ik de patiënten voorlicht over hun medicatie.”

Uitvoerig onderzoek

De mentaliteit rondom behandeld worden is in Aruba duidelijk anders dan in Nederland, zegt Brown-van der Wal. “Aruba is een multiculturele samenleving, met mensen van Nederlandse afkomst, maar ook uit Amerika en Zuid-Amerika. Patiënten zijn meer dan in Nederland gewend om direct actief te worden behandeld. Afwachtend beleid accepteren ze niet zomaar. Ook willen ze uitvoerig worden onderzocht, wat voor artsen wel eens lastig is. Patiënten voelen zich daartoe gerechtigd omdat de premie voor de algemene zorgverzekering van hun salaris wordt ingehouden.”

“Het eiland is te klein om ruzie met elkaar te maken. Integendeel: met onderlinge samenwerking zetten we onszelf op de kaart”

Niet concurreren

Haar werk op Aruba lijkt veel op dat van poliklinische apothekers in Nederland, zegt Van der Wal. “Via de poliklinische apotheek worden vooral orale oncolytica en biologicals verstrekt, net als in Nederland. We zouden meer ziekenhuisverplaatste zorg willen. In Nederland is dit een duidelijke trend: antibiotica-infusen en morfinepompen worden vaak thuis toegediend door thuiszorg. In Aruba gebeurt dat nog steeds in het ziekenhuis; intensieve thuiszorg hebben we hier niet.”
“Een ander verschil met Nederland is dat wij enkel medicatie mogen leveren die openbare apotheken niet mogen verstrekken, zoals orale oncolytica en biologicals. Andersom betekent dit dat wij geen herhaalmedicatie en ontslagrecepten afleveren. Patiënten moeten daarvoor naar hun eigen ‘botica’. Wij kunnen dus niet concurreren met de ‘botica’s’. Het eiland is te klein om ruzie met elkaar te maken. Integendeel: met onderlinge samenwerking zetten we onszelf op de kaart.”

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

De patiënt doet lastig, en dan?

Patiënten met een persoonlijkheidsstoornis kunnen soms veel losmaken, zowel in het behandeltraject als bij de arts. Thom van den Heuvel geeft handvatten voor het omgaan met deze patiëntengroep. “Het contact vraagt meer tijd en legt tegelijk emotionele druk op de arts."

Vind meertalige zorgverleners via ikspreekmeerdan.nl

Als anios in een huisartsenpraktijk in Amsterdam merkte Daan Frehe dat taal voor veel patiënten een barrière vormt voor het krijgen van goede zorg. “Via ikspreekmeerdan.nl kan nu een zorgverlener met een gedeelde taal en cultuur gevonden worden. Dat is enorm waardevol.”

Casus: man met een veranderde vlek op het been

Een 72-jarige man presenteert zich op uw spreekuur met een veranderde plek op het bovenbeen rechts. De vlek is gegroeid en van kleur veranderd. De patiënt heeft een licht huidtype en een voorgeschiedenis van basaalcelcarcinoom. Wat is uw diagnose?

Maak van wachttijd in de ggz hersteltijd: vijf praktische adviezen

Sanne Booij en Christien Slofstra willen af van de stille wachttijd in de ggz. Met hulp van de huisarts kan het herstel al beginnen, nog vóór de intake. “Deze periode hoeft geen verloren tijd te zijn.”

Beteugelen geneesmiddel­prijzen noodzakelijk voor betaalbare zorg

Wilbert Bannenberg strijdt met Stichting Farma ter Verantwoording tegen excessieve geneesmiddelprijzen. Zijn missie: winsten beteugelen om zorg toegankelijk te houden. “Geneesmiddelprijzen moeten beteugeld gaan worden, anders wordt de zorg onbetaalbaar.”

Casus: vrouw met veranderd defecatiepatroon

Een vrouw wordt naar de polikliniek gestuurd in verband met een veranderd defecatiepatroon. Ze heeft wat frequenter dan gebruikelijk ontlasting. Er zijn wat vage buikklachten in de zin van rommelingen en krampen. Ze gebruikt geen medicatie. Wat is uw diagnose?

‘We willen de maatschappij met de gezond­heids­zorg verbinden’

Huisarts Bernard Leenstra wil dat álle Nederlanders goed leren handelen in levensbedreigende situaties. Met zijn initiatief Schok & Pomp biedt hij leuke en tijdbesparende cursussen in levensreddend handelen en probeert hij maatschappij en gezondheidszorg te verbinden.

Trends in brandwonden bij kinderen

Zijn er meer brandwonden bij kinderen, of worden ze sneller doorverwezen? Arts-onderzoeker Frederique Kemme en chirurg Annebeth de Vries volgden de cijfers. “Er komen meer kinderen naar het brandwondencentrum.”

Veel kanker in de toekomst door CT-scans

Een recente analyse wijst op tienduizenden toekomstige kankergevallen door CT-scans. Cardio-thoracaal radioloog Firdaus Mohamed Hoesein pleit voor zorgvuldig gebruik: “Alleen als het écht nodig is en met een zo laag mogelijke dosis.”

‘Zorg dat de digitale weg niet de enige ingang naar de maatschap­pij wordt’

Steeds vaker gaat zorg via de digitale weg. Nicole Goedhart onderzoekt de toegankelijkheid van de (online) samenleving en geeft tips hoe de zorgverlener de zorg toegankelijk voor iedereen houdt. “Een afstand tot de online wereld kan gezondheidsverschillen vergroten.”