Log in om uw persoonlijke bookmarks op te kunnen slaan.
Geïnspireerd door dankbare patiënten
De warmte van de Arubaanse bevolking spreekt apotheker Sabine Brown-van der Wal aan in haar werk. “Vriendelijkheid is er bij hen met de paplepel ingegoten.” Als poliklinische apotheker in het Horacio Oduber Hospital op het toeristische Aruba vormt ze de verbindende schakel tussen de eerste en tweede lijn.
Wie denkt dat de farmacie op Aruba op een houtjes-touwtjes-manier plaatsvindt, zoals op sommige andere eilanden in het Caraïbisch gebied, vergist zich. Dat wordt wel duidelijk uit het gesprek met Sabine Brown-van der Wal. “Ons werk lijkt veel op dat van Nederlandse apothekers. Zo gebruiken we dezelfde apotheekinformatiesystemen. Een collega is volgens Nederlandse normen gecertificeerd om apothekers op te leiden tot specialist openbare farmacie. Daarin lopen we voor op de andere eilanden om ons heen.”

“Je kunt hier in de supermarkt iemand tegenkomen, die zegt: mijn buurvrouw was zo tevreden over jouw apotheekservice!”
Apotheker Sabine Brown-van der Wal
Warmte van de mensen
Kenmerkend voor Aruba is de warmte van de mensen, zegt Brown-van der Wal. “Iedereen groet elkaar. Dat maakt mijn werk zo leuk. Mensen zijn dankbaar voor je hulp. Alles is hier kleinschalig, Aruba is net zo groot als Texel. Daarom kun je iemand in de supermarkt tegenkomen, die zegt: mijn buurvrouw was zo tevreden over jouw apotheekservice! Dat motiveert. Die vriendelijkheid is er met de paplepel ingegoten, want Aruba is sterk afhankelijk van het toerisme. Dagelijks komen hier duizenden toeristen de zon opzoeken. Sinds het einde van de COVID-19-pandemie, is het hier alleen nog maar hoogseizoen geweest.”
Brug slaan
Brown-van der Wal groeide op in Aruba; haar ouders emigreerden in de jaren ’70 vanuit Nederland naar dit Caraïbische eiland. Na haar middelbare schoolperiode studeerde ze in Nederland, zoals vrijwel alle Arubanen doen die een universitaire opleiding willen volgen. Na haar studie farmacie werkte ze een aantal jaren in een apotheek in Gouda. “Maar mijn geliefde geboorte-eiland begon te trekken en er was daar een leuke vacature in de openbare apotheek. Daar werkte ik enkele jaren. Toen kwam er in het Horacio Oduber Hospital behoefte aan een poliklinische apotheker die een brug kon slaan tussen de eerste en tweede lijn en ging ik daar aan de slag. Als poliklinische apotheker draag ik zorg voor de medicatie van patiënten die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen, maar poliklinisch behandeling krijgen.”
“In de ziekenhuisapotheek heb ik een balie ingericht waar ik de patiënten voorlicht over hun medicatie”
Medicatieoverdracht
Een van de speerpunten van Brown-van der Wal is verbetering van de medicatieoverdracht tussen de eerste en de tweede lijn. “Op Aruba is geen landelijk schakelpunt waarlangs medische gegevens eenvoudig tussen zorgverleners kunnen worden gedeeld. Ik zorg er daarom voor dat medicatie die in het ziekenhuis voorgeschreven wordt, ook bekend is bij de ‘buitenapotheken’ of ‘botica’s’, zoals wij de openbare apotheken ook wel noemen. Ook heb ik in de ziekenhuisapotheek – wij hebben geen aparte poliklinische apotheek zoals in Nederland – een balie ingericht waar ik de patiënten voorlicht over hun medicatie.”
Uitvoerig onderzoek
De mentaliteit rondom behandeld worden is in Aruba duidelijk anders dan in Nederland, zegt Brown-van der Wal. “Aruba is een multiculturele samenleving, met mensen van Nederlandse afkomst, maar ook uit Amerika en Zuid-Amerika. Patiënten zijn meer dan in Nederland gewend om direct actief te worden behandeld. Afwachtend beleid accepteren ze niet zomaar. Ook willen ze uitvoerig worden onderzocht, wat voor artsen wel eens lastig is. Patiënten voelen zich daartoe gerechtigd omdat de premie voor de algemene zorgverzekering van hun salaris wordt ingehouden.”
“Het eiland is te klein om ruzie met elkaar te maken. Integendeel: met onderlinge samenwerking zetten we onszelf op de kaart”
Niet concurreren
Haar werk op Aruba lijkt veel op dat van poliklinische apothekers in Nederland, zegt Van der Wal. “Via de poliklinische apotheek worden vooral orale oncolytica en biologicals verstrekt, net als in Nederland. We zouden meer ziekenhuisverplaatste zorg willen. In Nederland is dit een duidelijke trend: antibiotica-infusen en morfinepompen worden vaak thuis toegediend door thuiszorg. In Aruba gebeurt dat nog steeds in het ziekenhuis; intensieve thuiszorg hebben we hier niet.”
“Een ander verschil met Nederland is dat wij enkel medicatie mogen leveren die openbare apotheken niet mogen verstrekken, zoals orale oncolytica en biologicals. Andersom betekent dit dat wij geen herhaalmedicatie en ontslagrecepten afleveren. Patiënten moeten daarvoor naar hun eigen ‘botica’. Wij kunnen dus niet concurreren met de ‘botica’s’. Het eiland is te klein om ruzie met elkaar te maken. Integendeel: met onderlinge samenwerking zetten we onszelf op de kaart.”