DOQ

Prof.dr. Zweemer: ‘Gezamenlijk researchportaal zou onderzoek naar zeldzame tumoren écht vooruit helpen’

Als er íémand is die op de bres gaat voor regionale samenwerking op het gebied van kanker is het prof. dr. Ronald Zweemer. “In mijn vakgebied, de oncologische gynaecologie, zijn alle ziektebeelden zeldzaam. Dat is een omstandigheid die het gewoon keihard nodig maakt om de hele regio samen te laten werken. Nu we dat voor elkaar hebben, maakt het voor patiënten niet meer uit in welk ziekenhuis zij zich melden. Ze krijgen overal dezelfde hoogwaardige zorg.”

Het is misschien wel de belangrijkste zorgontwikkeling van de laatste jaren in de oncologie: het ‘afbreken van muren’. Eerst binnen ziekenhuizen: er werden teams gevormd van verschillende specialisten die samenwerken rond een patiënt. De scheiding tussen afdelingen (bijvoorbeeld urologie, radiotherapie, medische oncologie) bestaat nog, maar patiënten hebben daar geen last van: ze worden door één team behandeld. Vervolgens werden er ook regionale samenwerkingsverbanden opgezet. Zorgverleners van verschillende ziekenhuizen in de regio bundelen hun kennis en ervaring. Die samenwerking kan verschillende vormen hebben, maar het is altijd heel concreet: behandelaars bespreken in videoconferenties samen al hun patiënten, vormen expertteams per tumorsoort binnen hun vakgebied of ze staan samen te opereren.

(Foto: Pixabay)

Second opinion

Oncologisch gynaecoloog prof. dr. Ronald Zweemer werkt in het regionale netwerk samen met het St. Antonius Ziekenhuis, het Diakonessenhuis, Ziekenhuis Rivierenland, Meander Medisch Centrum, Ziekenhuis Gelderse Vallei en UMC Utrecht. “Artsen uit die ziekenhuizen bespreken samen alle patiënten bij wie er ook maar een kleine verdenking is op een kwaadaardige aandoening. Elke week zo’n dertig patiënten, naast eenzelfde aantal patiënten intern, van wie we de voortgang bespreken. Van elke patiënt bezien we samen wat het behandelbeleid is dat aan de patiënt wordt voorgelegd. En we bespreken waar die behandeling het best kan plaatsvinden. Als we gezamenlijk tot de slotsom komen dat de kans klein is dat de besproken patiënt een kwaadaardige aandoening heeft, kan de behandeling in het regionale ziekenhuis worden voortgezet. Voor die afweging zijn we ook samen verantwoordelijk.”

Wat dat voor patiënten uiteindelijk oplevert? “Dat het niet uitmaakt in welk ziekenhuis je je meldt als patiënt. Je krijgt overal dezelfde hoogwaardige zorg. Er zit eigenlijk al een second opinion meegebakken in het behandelvoorstel dat je krijgt. Patiënten hoeven niet uit voorzorg te shoppen bij een UMC. In Nederland hechten mensen erg aan korte afstanden en reistijden; daar kunnen we dus aan tegemoetkomen.”

“Als een ziekenhuis één of hooguit twee patiënten verwacht te includeren is het een tijd- en kostenintensief traject. Dat zou ik echt graag opgelost krijgen”

Samenwerken in onderzoek

Zijn in de zorg de muren tussen ziekenhuizen redelijk afgebroken, in onderzoek is dat nog niet het geval. Zweemer: “De organisatie rond (klinische) trials kent nog obstakels die samenwerking bemoeilijken. Als je een studie opzet en je regionale samenwerkingspartners willen meedoen, dan moet de trial nog in elk centrum worden getoetst, en moeten ook de juridische zaken per centrum worden vastgelegd. Dat is te doen voor grote cohortstudies; de PLCRC-studie van professor Miriam Koopman, is een mooi voorbeeld. Daarin wordt de werkzaamheid van verschillende behandelingen van dikkedarmkanker onderzocht, met een grote groep deelnemende patiënten. Maar juist voor de echt zeldzame tumorsoorten is dat een drempel. Als een ziekenhuis één of hooguit twee patiënten verwacht te includeren is het een tijd- en kostenintensief traject. Dat zou ik echt graag opgelost willen krijgen: niet alleen een gezamenlijk zorgportaal inrichten, maar ook een gezamenlijk researchportaal. Dat zou de mogelijkheid om onderzoek te doen naar zeldzame tumoren echt vooruit helpen!”


In het Regionaal Oncologisch Netwerk Midden Nederland werken het UMC Utrecht en de regionale ziekenhuizen samen aan de zorg voor patiënten met kanker. Voor iedere vorm van kanker bestaan regionale teams. Daarin geven behandelaren uit alle ziekenhuizen samen aan elke patiënt de beste zorg op de juiste plaats: dichtbij als het kan, en verder weg als het moet. Artsen uit verschillende ziekenhuizen overleggen dus met elkaar wat voor elke individuele patiënt de juiste behandeling is.

Bron: UMC Utrecht

Lees ook het artikel ‘Met bio-informatica kanker opsporen in bloed’ op www.umcutrecht.nl

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Tussen de spreekkamer en het schetsboek: arts met beeld als tweede taal

Aios dermatologie Loes Vos maakt naast haar werk medische illustraties. Voor collega’s, patiënten én landelijke campagnes vertaalt ze complexe informatie naar helder beeld. “Ik teken bijna bij elk consult wel iets uit.”

Casus: patiënte met dyspnoe en oedeem in het gelaat

Een 66-jarige vrouw presenteert zich met sinds drie weken progressief verminderde inspanningstolerantie en met name ’s ochtends een zwelling van het gelaat. Overdag verbeteren de klachten deels. Wat is uw diagnose?

Wat je verwacht, voel je: wat zorgverleners kunnen leren van placebo-effecten

Wat patiënten verwachten, beïnvloedt direct hoe zij pijn of bijwerkingen ervaren. Henriët van Middendorp legt uit hoe placebo- en nocebo-effecten werken, en hoe zorgverleners deze bewust en ethisch kunnen inzetten in de praktijk.

Trots op goed werkend meld­systeem voor bijwerk­ingen

Agnes Kant wijst op het belang van meer onderzoek naar bijwerkingen en roept zorgverleners op te blijven melden bij het Bijwerkingenmeldsysteem. “Van 70% van de geneesmiddelen is nog onduidelijk of deze veilig tijdens de zwangerschap gebruikt kunnen worden.”

Wandelend naar een betere gezondheid

Matthijs van der Poel combineert als huisarts en sportliefhebber zorg en beweging. Met stichting Looprecept wandelt hij wekelijks met patiënten – goed voor lijf, hoofd én verbinding. “Het is heel laagdrempelig en dat verklaart denk ik ook het succes.”

De patiënt doet lastig, en dan?

Patiënten met een persoonlijkheidsstoornis kunnen soms veel losmaken, zowel in het behandeltraject als bij de arts. Thom van den Heuvel geeft handvatten voor het omgaan met deze patiëntengroep. “Het contact vraagt meer tijd en legt tegelijk emotionele druk op de arts."

Vind meertalige zorgverleners via ikspreekmeerdan.nl

Als anios in een huisartsenpraktijk in Amsterdam merkte Daan Frehe dat taal voor veel patiënten een barrière vormt voor het krijgen van goede zorg. “Via ikspreekmeerdan.nl kan nu een zorgverlener met een gedeelde taal en cultuur gevonden worden. Dat is enorm waardevol.”

Casus: man met een veranderde vlek op het been

Een 72-jarige man presenteert zich op uw spreekuur met een veranderde plek op het bovenbeen rechts. De vlek is gegroeid en van kleur veranderd. De patiënt heeft een licht huidtype en een voorgeschiedenis van basaalcelcarcinoom. Wat is uw diagnose?

Maak van wachttijd in de ggz hersteltijd: vijf praktische adviezen

Sanne Booij en Christien Slofstra willen af van de stille wachttijd in de ggz. Met hulp van de huisarts kan het herstel al beginnen, nog vóór de intake. “Deze periode hoeft geen verloren tijd te zijn.”

Beteugelen geneesmiddel­prijzen noodzakelijk voor betaalbare zorg

Wilbert Bannenberg strijdt met Stichting Farma ter Verantwoording tegen excessieve geneesmiddelprijzen. Zijn missie: winsten beteugelen om zorg toegankelijk te houden. “Geneesmiddelprijzen moeten beteugeld gaan worden, anders wordt de zorg onbetaalbaar.”