DOQ

Spoedzorg­keten: de com­mu­nicatie kan beter

In het ziekenhuis wordt alles gedaan om patiënten met een ernstige infectie of sepsis te redden. Maar hoe vergaat het de patiënt voordat deze op de eerste hulp komt? SEH-arts en promovendus Gideon Latten laat zien dat er in de spoedketen, van huisarts via ambulance tot SEH, informatie verloren gaat, dat het tellen van de ademfrequentie lastig is en dat huisartsen bijzonder goed inschatten wie ze moeten verwijzen.

“Mensen worden niet ziek op het moment dat ze het ziekenhuis binnenkomen en toch richt het onderzoek naar ernstige infecties en sepsis zich vooral op de zorg in het ziekenhuis”, zegt Gideon Latten, SEH-arts van het Zuyderland ziekenhuis in Heerlen. “We wilden weten wat er aan het bezoek aan de SEH voorafging.”

“Zorgverleners schrijven niet altijd iets over de urgentie in de status en ze zijn het niet altijd met elkaar eens”

SEH-arts Gideon Latten

Meningsverschillen

Bij maar 5% van alle patiënten die met een mogelijke sepsis op de SEH komen, vinden Latten en collega’s een vermelding van urgentie of sepsis in alle drie de statussen; die van de huisarts, de ambulanceverpleegkundige en de arts op de SEH. Latten: “Zorgverleners schrijven niet altijd iets over de urgentie in de status. En nog vervelender: ze zijn het niet altijd met elkaar eens.”
Het verschil van mening tussen hulpverleners is verklaarbaar, zo illustreert de SEH-arts aan de hand van een voorbeeld. “Een patiënt met koorts krijgt van de huisarts of in de ambulance paracetamol waardoor de temperatuur daalt. Op de SEH meten we vervolgens eenmalig de temperatuur en is de conclusie dat de patiënt geen koorts heeft. Dat is niet terecht, de koorts is immers eerder in het zorgtraject wel degelijk gemeten en dus had de patiënt koorts.”

“Het viel op dat een kleine afwijking van de werkelijke ademfrequentie al tot een andere sepsis-score leidt”

Ademfrequentie meten

De koorts kan door paracetamol dalen. Maar hoe zit het met de rest van de vitale functies?  De artsen volgden patiënten met de diagnose sepsis gedurende het verblijf op de SEH en zagen de diagnose, op basis van vitale waarden, fluctueren. Dan weer wel, dan weer geen sepsis. Hoe kan dit, vroeg Latten zich af. Worden vitale functies bijvoorbeeld niet goed gemeten?
De onderzoekers lieten 448 zorgverleners de ademfrequentie bepalen aan de hand van enkele filmpjes waarop een proefpersoon met verschillende frequenties ademt. Een kwart van de zorgverleners kwam tot verkeerde waarden. “Het viel op dat een kleine afwijking van de werkelijke ademfrequentie al tot een andere sepsis-score leidt. We pleiten er daarom voor de ademfrequentie met bijvoorbeeld een timer of klokje te meten.”*

“De huisarts schat op de HAP goed in wie spoedzorg in het ziekenhuis nodig heeft en wie niet”

Inschatting huisarts

Uit het onderzoek van Latten blijkt dat in 80% van de gevallen de huisarts de patiënt met de verdenking op een ernstige infectie, al dan niet per ambulance (60%), naar de SEH stuurt. De patiënt is dan al drie dagen ziek en een derde van hen kreeg al antibiotica. “Ik zou niet graag in de schoenen van de huisarts staan, want deze verwijst naar de SEH op basis van weinig gegevens: een paar vitale waarden, het verhaal van de patiënt en een niet-pluisgevoel”, zegt Latten.
Op de HAP in Heerlen en Maastricht keken Latten en zijn collega’s naar de zorg voor 108 patiënten die zich met koorts meldden. De dienstdoende huisarts stuurde 40% van deze patiënten naar de SEH. Het ziekenhuis nam 90% van de verwezen patiënten op. Van de 60% van patiënten die de huisarts niet doorstuurde, kwam binnen een week 1 op de 7 alsnog in het ziekenhuis terecht. “Bij deze laatste groep mensen zagen we geen sterfte”, zegt hij. “De huisarts schat op de HAP dus goed in wie spoedzorg in het ziekenhuis nodig heeft en wie niet.”

Keten verbeteren

Latten’s onderzoek komt voort uit een samenwerking tussen SEH-artsen, huisartsen en acute internisten in de regio Zuid-Limburg. De onderzoekers zijn nog niet klaar met hun werk. Latten: “We inventariseerden wat er gebeurt in de acute zorgketen, nu willen we weten waarom het gebeurt en hoe we de keten kunnen verbeteren. Dat is belangrijk gelet op de aanstaande reorganisatie van de Nederlandse acute zorg keten.”

* video’s ademhalingsfrequentie: Zelf ervaren of je de ademfrequentie goed telt? De filmpjes zijn via deze link te vinden.

Referentie: Latten, GHP. Infection and sepsis in the Dutch acute care chain. 2022; proefschrift Universiteit Maastricht.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: vrouw met hevige diarree en kortademigheid

Een vrouw klaagt over hevige diarree en kortademigheid. Daarnaast voelt zij zich zwak en is zij 10 kg afgevallen in de laatste 3 maanden. Wat is uw diagnose?

Videoconsult vs. fysiek consult: waar zitten de verschillen?

Broer en zus Martijn Stommel en Wyke Stommel onderzochten de verschillen tussen video- en fysieke consulten. Dit kan helpen bij goede implementatie van videoconsulten. “Patiënten moeten soms lang reizen. Dat is belastend, het kost tijd en meestal moet iemand mee.”

Zeven routes naar een veerkrachtig zorgsysteem

Ons zorgstelsel kan duurzamer en menselijker terwijl ook kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid geborgd zijn, meent Steven de Waal in zijn boek. “De zorginstelling verandert in een platform: minder managers en meer horizontaal management tussen zorgprofessionals.”

Wat als… jouw onderzoek plotseling is geasso­cieerd met de tabaks­industrie?

De farmaceut die het promotieonderzoek van Wytse van den Bosch financierde, werd plotseling overgenomen door een tabaksmultinational. Wat doe je dan als onderzoeker? “Door deze indirecte affiliatie ben je plotseling niet meer welkom op wetenschappelijke congressen.”

Meer rolmodel­len nodig in het medisch onderwijs

“De gezondheidszorg moet een afspiegeling zijn van de samenleving, dat is nu niet zo”, vindt Rashmi Kusurkar, hoogleraar inclusie en motivatie in medisch onderwijs. Er is behoefte aan meer inclusiviteit en diversiteit binnen het medisch onderwijs.

Zo deal je met de onzin van influencers in je spreekkamer

Patiënten vertrouwen influencers soms meer dan hun eigen arts. Jolanda van Boven en Annemie Galimont vertellen over hun ervaringen hiermee in de spreekkamer en hoe hiermee om te gaan. “Wees als arts alert dat je de patiënt goed voorlicht over de mogelijke gevolgen.”

‘Kunst kan de zorg transformeren’

Om de problemen van het overbelaste zorgsysteem het hoofd te bieden, moet kunst een structurele plaats krijgen, pleit Tineke Abma. “We willen duurzame programma’s van bewezen interventies vergoed door de zorgverzekeraar.”

Casus: jongen met gepig­menteerde huid­afwijking

Een tienjarige jongen heeft een opvallende laesie op de rechterbovenarm. Bij navraag blijkt deze laesie al jaren aanwezig. In de familie komen geen melanomen voor. De jongen heeft een blanco voorgeschiedenis. Wat is uw diagnose?

Casus: man met klachten van moeizaam plassen

Een man komt met een doorgemaakte blaasontsteking op uw spreekuur. Plassen gaat al een paar jaar langzaamaan moeilijker en moeilijker. De straal is zwak, nogal eens sproeiend en er wordt bijna altijd wat nagedruppeld. Persen helpt niet echt. Wat is uw diagnose?

Iedere arts moet zich voorbereiden op een leven lang leren

Welzijn is een voorwaarde voor professionele en persoonlijke ontwikkeling. En dat is in de medische sector meer dan ooit een punt van zorg, vindt Marjolein van de Pol. “De nieuwe bewegingen moet je gewoon volgen, in welke fase van je carrière je ook zit.”


0
Laat een reactie achterx