“Even wat positiviteit recht in je bakkes!”, met deze woorden begint huisarts Sebastiaan van Beek zijn presentatie van een casus op LinkedIn.1 Positief is deze beschrijving van de enorme gezondheidsverbetering van een diabetespatiënt zeker. In amper drie maanden tijd daalt het HbA1c van 121 naar 46 en normaliseert de niet-nuchtere bloedglucosewaarde van 30 naar 5,8.
Wat is hier aan de hand? De betreffende patiënt gooide radicaal het roer om en ging zwemmen, gestructureerd eten en flink wandelen. Voor DOQ.nl reageert Jaap Kroon, stafarts diabetes bij eerstelijnszorgorganisatie PoZoB in Veldhoven, op deze casus: “Ik vroeg me meteen af of ik deze enorme verbetering kan verklaren vanuit de oorzaak van diabetes type 2. Ik verwacht dat deze patiënt een te hoge BMI en buikomvang had. Bij deze mensen is insulineresistentie meestal een van de belangrijkste factoren die een rol spelen. Als je dan abrupt je overmatige intake van koolhydraten, bijvoorbeeld via frisdranken, sterk vermindert, dan kun je zo’n sterke daling van je glucosegehalte in het bloed halen.”
“De discussie gaat er vooral over of je de patiënten bij diagnose in vijf groepen moet indelen of dat een indeling in de twee belangrijkste volstaat”
Stafarts diabetes Jaap Kroon
Subtypes
Kroon maakt zich sterk voor subtypering van diabetes, niet elke patiënt heeft de ziekte immers om dezelfde reden. Klassiek is het verschil tussen diabetes type 1 en type 2. In 2018 publiceerde een groep Scandinavische onderzoekers hun analyse van een cohort nieuw gediagnosticeerde patiënten.2
Ze ontdekten
