DOQ

Passie voor plastische chirurgie, compassie voor elkaar

Van alle brandwonden in de wereld komt 90% voor in lage inkomenslanden, terwijl 90% van alle financiering voor brandwondenbehandeling in hoge inkomenslanden wordt besteed. Interplast Holland wil iets veranderen aan deze scheve verhouding tussen hoge en lage inkomenslanden, vertelt Corstiaan Breugem, hoogleraar Reconstructieve en plastische chirurgie in Amsterdam UMC en voorzitter van de non-profitorganisatie. “We willen de gezondheidszorg helpen verbeteren in lage inkomenslanden. We doen dat door te zorgen dat kinderen en volwassenen met een lichamelijke handicap medische behandeling krijgen zodat ze weer volwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving.”

Voorheen reisde Interplast Holland1 met teams Nederlandse plastisch chirurgen, anesthesisten en andere zorgprofessionals af naar Burundi, Uganda of een van de andere lage inkomenslanden waar de organisatie mee samenwerkt. “De teams voerden dan ter plekke operaties uit. We doen dat nog steeds, maar we zetten nu meer in op scholing van dokters en verpleegkundigen in de lokale landen. We willen hen in staat stellen deze zorg in de toekomst zelf te verlenen. Empowerment van de lokale zorgverleners staat voor ons voorop.”

(Foto: Gillissen)

“De Nederlandse arts-assistenten zien ziektebeelden die ze anders niet snel zouden zien”

Hoogleraar reconstructieve en plastische chirurgie Corstiaan Breugem

Wekelijkse Zoom-meetings

Vandaar dat onderwijs aan lokale artsen een belangrijk speerpunt is voor Interplast. “In Kampala, Uganda, zijn we nauw betrokken bij een opleidingskliniek voor plastisch chirurgen. Ook plastisch chirurgen in opleiding uit landen als Ethiopië, Zimbabwe en Kenia komen daarheen om geschoold te worden. Zij voeren de operaties uit, terwijl onze teamleden assisteren en instructies geven.”

Opleiden on the spot dus, maar Interplast doet ook veel digitaal. “We houden wekelijkse Zoom-meetings, waar plastisch chirurgen uit Nederland en diverse Afrikaanse landen aan deelnemen om gezamenlijk complexe problematiek te bespreken. Zowel arts-assistenten uit Nederland als Afrika presenteren dan ingewikkelde casuïstiek. Dat is leerzaam voor iedereen. De plastisch chirurgen geven advies, daar profiteren alle arts-assistenten van. Bovendien zien de Nederlandse arts-assistenten ziektebeelden die ze anders niet snel zouden zien. Zo ligt het aantal trauma’s door verkeersongevallen in Afrika veel hoger dan in Nederland. Nederlandse arts-assistenten kunnen dan veel leren van de aanpak van hun Afrikaanse collega’s. Onlangs hebben we over deze samenwerking een artikel gepubliceerd in de Journal of Plastic, Reconstructive & Aesthetic Surgery.2

De opgedane kennis verspreidt zich als een olievlek”

Olievlek

De scholing levert veel op. “Recent zijn twee plastisch chirurgen in Oeganda afgestudeerd. De een gaat nu aan het werk in zijn geboortedorp, de ander wil – naast zijn werk als behandelaar – wetenschappelijk onderzoek doen. Zo verspreidt zich de opgedane kennis als een olievlek. Dat is wat we willen.”

Interplast doet ook veel aan preventie. “In Afrika zijn brandwonden verantwoordelijk voor een groot deel van de trauma-ongevallen. Ze worden echter vaak verkeerd behandeld. Een kind heeft een brandwond, moeder legt er ‘een lapje over’ en klaar. De wond is na enkele weken weliswaar genezen, maar ondertussen is de ellenboog van het kind krom gaan staan. Het kind kan zijn arm niet meer bewegen. Vandaar dat we een basiscursus Brandwondenbehandeling verzorgen voor plastisch chirurgen, maar ook voor de lokale verpleegkundigen en artsen die de eerste opvang doen. Zodat zij deze kennis kunnen toepassen.”

“Zorg leveren die geen connectie heeft met wat mensen zelf willen, dat heeft geen zin”

Kadavers opereren

Aansluiten op wat de lokale zorgverleners nodig hebben, dat is de focus van Interplast. “We vragen hen daar ook naar. Zorg leveren waar we zelf tevreden over zijn, maar die geen connectie heeft met wat mensen zelf willen, dat heeft geen zin.”
Ja, de lokale zorgverleners zijn blij met het scholingswerk van Interplast. “Pasgeleden deden we een cursus op locatie waarbij orthopeden en plastisch chirurgen samen kadavers gingen opereren. Die multidisciplinaire samenwerking was een eyeopener voor ze. Dat ze daarna hun expertise konden delen in de operatiekamer, daar waren ze enthousiast over.”

Persoonlijke drijfveer

Toch is Breugem zelf nog niet tevreden. “Ik zou graag de uitkomsten van ons werk nóg zichtbaarder maken. We gaan daarom volgend jaar systematisch de impact analyseren van alles wat we doen. Dat is ook belangrijk voor onze donateurs. We zijn afhankelijk van giften, dus we moeten onze toegevoegde waarde kunnen aantonen.”
Breugem groeide zelf in Afrika op. Ook daarom is het werk van Interplast belangrijk voor hem. “Mijn persoonlijke drijfveer is mijn passie voor plastische chirurgie te delen met de lokale artsen én compassie te hebben voor mijn medemens. Zodat we samen de wereld een stukje mooier maken.”

Referentie:
1. Interplast Holland  
2. Opegu Titus M., Smit, Johannes A., Lachkar, Nadia, et al. Improving patient care by virtual case discussion between plastic surgeons and residents of Uganda and the Netherlands. JPRAS, 2023.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Integrale geneeskunde in Nederland: tijd voor de volgende stap

Het spreekuur Integrative Medicine van Ines von Rosenstiel is erg populair en ook in andere ziekenhuizen groeit de belangstelling voor een dergelijk spreekuur. Hoe zorgen we ervoor dat IM een structureel onderdeel wordt van de reguliere zorg in Nederland?

Mindfulness in de zorg: allesbehalve zweverig

“Zorg goed voor jezelf. Er is er maar één van.” Dat zei een patiënt ooit tegen longarts Miep van der Drift. Ze weet als geen ander: mindfulness is niet alleen voor patiënten, maar ook voor zorgverleners. Ze geeft tips voor kleine veranderingen met een grote impact.

Medicatie vaak te lang voortgezet na ontslag uit ziekenhuis

Veel patiënten gebruiken in ziekenhuizen voorgeschreven opiaten, benzodiazepines en antipsychotica nog langdurig na ontslag, aldus Judith de Ruijter. “We geven artsen de tip om, als ze bij ontslag nieuwe medicatie voorschrijven, al meteen na te denken over stoppen.”

‘Impliciete sturing kan samen beslissen verstoren’

Het proces van samen beslissen kan worden verstoord door onbewuste aansturing op een bepaalde behandeling, aldus Anneleen Timmer en Suzanne Festen. “Misschien gaan veel behandelaars er onbewust vanuit dat de patiënt alles op alles wil zetten om de ziekte te bestrijden.”

Casus: man met een hartafwijking

Een 52-jarige man met blanco cardiale voorgeschiedenis wordt gescreend voor levertransplantatie. Voorheen geen cardiale klachten of echo cor gehad. Per toeval een afwijking in het hart gezien. Wat is uw diagnose?

‘Verwijs patiënten met onbegrepen mobiliteitsklachten door naar MSK-arts’

MSK-arts William van de Luijtgaarden behandelt in zijn praktijk vooral patiënten met pijn of functiestoornissen van het bewegingsapparaat. Hij pleit voor meer bekendheid van MSK-geneeskunde onder collega-artsen: “Wij kunnen het probleem bij de kern aanpakken.”

Discriminatie: blinde vlek in de zorg

Zorgbestuurders hebben vaak geen zicht op discriminatie binnen hun organisatie, ontdekte Ewoud Butter. “Ze hebben geen idee van de omvang ervan, incidenten of ervaringen worden niet bijgehouden, het is geen terugkerend onderwerp tijdens de bestuurlijke overleggen.”

‘Wild Westen dreigt op markt voor middelen tegen veroudering’

Bigtechmiljardairs investeren fors in middelen tegen veroudering, maar klinisch geriater Marcel Olde Rikkert waarschuwt voor de risico’s. Verscheidene stoffen beloven langer gezond leven, maar de langetermijneffecten zijn onbekend. “We dreigen we kopje onder te gaan door de hype.”

Casus: oudere dame met een groeiende moedervlek

Een 74-jarige dame wil een groeiende moedervlek op het been laten controleren. Sinds twee jaar jeukt de moedervlek en wordt groter. Ze heeft een blanco voorgeschiedenis, daarnaast komen er ook in haar familie geen melanomen voor. Wat is uw diagnose?

‘Je moet soms echt vechten voor je patiënten’

Huisarts Marike Ooms werkt in verschillende asielzoekerscentra. Daar biedt ze zorg aan mensen die niet alleen kampen met medische problemen, maar ook met de onzekerheid van een onduidelijke toekomst en de last van hun verleden. "Als je iedereen open benadert, blijken de vragen en klachten vaak niet zoveel te verschillen van patiënten in een reguliere praktijk.”