DOQ

Effecten van SGLT2-remming op cardiale en renale parameters

De placebogecontroleerde Empire HF-trial evalueerde de effecten van de SGLT2-remmer empagliflozine bij patiënten met hartfalen met een verminderde ejectiefractie (HFrEF). In JAMA Cardiology verscheen een analyse naar de effecten linkerventrikelvolumes, massa en functioneren en in The Lancet. Diabetes & Endocrinology een analyse van de renale uitkomsten.

In de afgelopen jaren hebben meerdere cardiovasculaire uitkomststudies aangetoond dat natrium-glucose cotransporter 2 (SGLT2)-remmers bij patiënten met type 2-diabetes mellitus (T2DM) de ontwikkeling van hartfalen kunnen voorkomen en de levensduur van patiënten zonder hartfalen kunnen verlengen. In vervolgonderzoek zijn vergelijkbare effecten gevonden bij patiënten met manifest hartfalen.

Het primaire doel was om het effect op het NT-proBNP te onderzoeken. Secundaire eindpunten waren onder meer cardiale biomarkers, functioneren en hemodynamica, metabole en renale parameters, niveau van dagelijks activiteiten en kwaliteit van leven.

(Foto: Pixabay)

Cardiale uitkomsten

Een verkennende post-hoc analyse evalueerde de uitkomsten van 190 patiënten. Van hen had 51,1% ischemische HFrEF en 12,6% had T2DM; de gemiddelde linkerventrikelejectiefractie was 29%. De behandeling met empagliflozine resulteerde in een significante afname van de linkerventrikel eindsystolische volume-index (-4,3 ml/m2; p = 0,04), de linkerventrikel eind-diastolische volume-index (-5,5 ml/m2; p = 0,03) en de linker atriale volume-index (-2,5 ml/m2; p = 0,04) in vergelijking met placebo na 12 weken. Er was geen verandering in linkerventrikelejectiefractie (1,2%; p = 0,32). Deze bevindingen waren consistent tussen subgroepen.

Renale uitkomsten

In de Empire HF Renal-studie zijn de effecten van empagliflozine op het geschatte extracellulaire volume, het geschatte plasmavolume en de gemeten glomerulaire filtratiesnelheid (GFR) onderzocht bij patiënten met HFrEF. Van de 391 gerekruteerde patiënten werden 120 (31%) willekeurig toegewezen aan empagliflozine of placebo. 105 patiënten (88%) hadden geen diabetes.

Behandeling met empagliflozine resulteerde in een afname van het geschatte extracellulaire volume (gecorrigeerd gemiddeld verschil -0,12 liter; p = 0,00056), het geschatte plasmavolume (-7,3%; p <0,0001) en de gemeten glomerulaire filtratiesnelheid (-7,5 ml/min; p = 0,00010) in vergelijking met placebo. Veranderingen in het vloeistofvolume kunnen een belangrijk mechanisme zijn dat ten grondslag ligt aan de gunstige klinische effecten van SGLT2-remmers.

Vijf van de 60 patiënten (8%) in de empagliflozine-groep en drie van de 60 patiënten (5%) in de placebogroep hadden één of meerdere ernstige adverse events.

Conclusies

In bovengenoemde kleine kortetermijnanalyse ging empagliflozine gepaard met een bescheiden afname van het linkerventrikel- en linkeratriumvolume, maar er was geen effect op de ejectiefractie. De andere analyse toonde dat bij HFrEF-patiënten empagliflozine resulteerde in een afname van het geschatte extracellulaire volume, het geschatte plasmavolume en de gemeten GFR na 12 weken. Er moet nader onderzocht worden wat de effecten van SGLT2-remming zijn bij een langere behandelduur.


Referenties: Omar M, Jensen, Ali M, et al. Associations of Empagliflozin With Left Ventricular Volumes, Mass, and Function in Patients With Heart Failure and Reduced Ejection Fraction: A Substudy of the Empire HF Randomized Clinical Trial. JAMA Cardiol. 2021;e206827.doi: 10.1001/jamacardio.2020.6827. Online ahead of print. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33404637/, https://jamanetwork.com/journals/jamacardiology/article-abstract/2774809
Jensen J, Omar M, Kistorp C, et al. Effects of empagliflozin on estimated extracellular volume, estimated plasma volume, and measured glomerular filtration rate in patients with heart failure (Empire HF Renal): a prespecified substudy of a double-blind, randomised, placebo-controlled trial. Lancet Diabetes Endocrinol. 2021;9:106-116. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33357505/, https://www.thelancet.com/journals/landia/article/PIIS2213-8587(20)30382-X/fulltext

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

‘Wil je het komende jaar zwanger worden?’

De vraag ‘Wil je het komend jaar zwanger worden?’ zou veel vaker gesteld moeten worden door álle hulpverleners, stelt Annemarie Mulders. “Gezond zwanger worden begint bij bewustwording en kennis over het belang van de periode vóór de zwangerschap.”

Casus: vrouw met kleine rode puntjes in de huid

Een vrouw komt met kleine rode puntjes in de huid van vooral de benen. De klachten zijn ontstaan na een keelinfectie, circa 2 weken geleden. Een week geleden heeft zij zich minimaal gestoten en had zij daarna een groot hematoom op het bovenbeen. Wat is uw diagnose?

‘Arbeids­gerichte zorg hoort in de spreekkamer van medisch specia­listen’

Gezonde arbeidsparticipatie is óók een zaak van de medisch specialist, betoogt Annelies Boonen, initiatiefnemer van de poli Werk en Gezondheid. Hier kunnen patiënten terecht met vragen over werk en inkomen. “Vraag je patiënt naar zijn of haar werk!”

Geheugen­problemen herkennen blijkt niet zo eenvoudig

Van maar liefst 42% van hun oudere patiënten hebben artsen en verpleegkundigen niet door dat ze geheugenproblemen hebben, ontdekte Fleur Visser. Ze wil hier een advies over meegeven aan zorgverleners. “Eerste indrukken kunnen je op het verkeerde been zetten.”

Voorkom voorschrijf­cascades: ‘aandoening’ kan bijwerking medicatie zijn

Een niet-herkende bijwerking van medicatie kan als vermeende nieuwe aandoening leiden tot inzet van nieuwe medicatie: een zogeheten voorschrijfcascade. Fatma Karapinar: “Voorschrijfcascades drukken ons met de neus op de feiten: we weten nog weinig over bijwerkingen.”

Casus: 77-jarige vrouw met korstjes op de oorrand

Een 77-jarige vrouw met voorgeschiedenis van plaveiselcelcarcinoom komt op het spreekuur van de doktersassistente omdat ze korstjes op haar oorrand wil laten aanstippen. Ze heeft geen klachten van de afwijking. Wat is uw diagnose?

‘Minder onnodige diagnostiek is goed voor patiënt en maatschappij’

In ziekenhuizen vindt veel onnodige diagnostiek plaats. Eerst goed luisteren en nadenken en dan pas diagnostiek aanvragen, loont voor zowel patiënt als de maatschappij, betoogt Fabienne Ropers. “Enige risicoacceptatie is noodzakelijk voor proportionele diagnostiek.”

Zorgsysteem staat vaak initiatieven voor multimorbiditeit in de weg

Multimorbiditeit leidt tot versplintering van zorg. Toine Remers onderzocht enkele veelbelovende initiatieven voor het stroomlijnen van de zorg bij multimorbiditeit. “Een initiatief begint vaak vanuit overtuiging van een arts, maar ‘het systeem’ werkt vaak tegen.”

De lessen van de langst­vliegende MMT-arts van Nederland

MMT-arts Nico Hoogerwerf vertelt over zijn ervaringen als medisch specialistische zorgverlener per helikopter. “Wij dóen vooral, we voeren handelingen uit. Wij voelen niet de machteloosheid die politiemensen wel kunnen voelen.”

Casus: patiënt met zwelling in de mond

Een patiënte komt op het spreekuur met sinds 2 maanden een zwelling in de mond aan de linkerzijde. Het was destijds 1-2cm, welke spontaan ontlastte met dik taai slijm. Sindsdien komt het in wisselende grootte regelmatig terug. Wat is uw diagnose?


0
Laat een reactie achterx