De placebogecontroleerde Empire HF-trial evalueerde de effecten van de SGLT2-remmer empagliflozine bij patiënten met hartfalen met een verminderde ejectiefractie (HFrEF). In JAMA Cardiology verscheen een analyse naar de effecten linkerventrikelvolumes, massa en functioneren en in The Lancet. Diabetes & Endocrinology een analyse van de renale uitkomsten.
In de afgelopen jaren hebben meerdere cardiovasculaire uitkomststudies aangetoond dat natrium-glucose cotransporter 2 (SGLT2)-remmers bij patiënten met type 2-diabetes mellitus (T2DM) de ontwikkeling van hartfalen kunnen voorkomen en de levensduur van patiënten zonder hartfalen kunnen verlengen. In vervolgonderzoek zijn vergelijkbare effecten gevonden bij patiënten met manifest hartfalen.
Het primaire doel was om het effect op het NT-proBNP te onderzoeken. Secundaire eindpunten waren onder meer cardiale biomarkers, functioneren en hemodynamica, metabole en renale parameters, niveau van dagelijks activiteiten en kwaliteit van leven.
(Foto: Pixabay)
Cardiale uitkomsten
Een verkennende post-hoc analyse evalueerde de uitkomsten van 190 patiënten. Van hen had 51,1% ischemische HFrEF en 12,6% had T2DM; de gemiddelde linkerventrikelejectiefractie was 29%. De behandeling met empagliflozine resulteerde in een significante afname van de linkerventrikel eindsystolische volume-index (-4,3 ml/m2; p = 0,04), de linkerventrikel eind-diastolische volume-index (-5,5 ml/m2; p = 0,03) en de linker atriale volume-index (-2,5 ml/m2; p = 0,04) in vergelijking met placebo na 12 weken. Er was geen verandering in linkerventrikelejectiefractie (1,2%; p = 0,32). Deze
