DOQ

Goede communicatie in de operatiekamer kan veiligheid verbeteren

Communiceren is extra lastig in stressvolle situaties. Zo moeten in operatiekamers bijvoorbeeld snel belangrijke beslissingen worden genomen, is er veel omgevingsgeluid en moet het personeel ondertussen multitasken (bijvoorbeeld naar een monitor kijken, de patiënt en collega’s in de gaten houden en reageren op geluidssignalen van apparatuur). Verstoring van de concentratie en foutieve aannames liggen dan op de loer. Anne van Dalen benadrukt het belang van goede communicatie voor de veiligheid op de OK en heeft tips om dat te verbeteren.

Operatieteams zijn meestal geoliede machines waarbinnen een ieder zijn eigen taak in het geheel vervult. Maar het komt ook voor dat een operatieteam uit losse eilandjes bestaat en de samenwerking wat minder vlekkeloos gaat. “Met name in de grote ziekenhuizen werk je steeds met andere mensen samen, wat de communicatie in deze hoogrisico-omgeving vaak moeilijk maakt”, zegt Anne van Dalen, anesthesioloog in opleiding bij het Leids Universitair Medisch Centrum.

“Er kan veel winst behaald worden qua veiligheid door juist de niet-technische vaardigheden te verbeteren”

Anesthesioloog in opleiding Anne van Dalen

Black box

Van Dalen deed bij het Amsterdam UMC onderzoek naar het gebruik van een ‘Black Box’ in de operatiekamer. Met dit concept, vergelijkbaar met de Black Box uit de luchtvaart, kan onder andere de communicatie en samenwerking in de operatiekamer verbeterd worden. Camera’s leggen alles vast – audio (ook bijvoorbeeld deuren die open gaan) en video – en metingen van de apparatuur (bijvoorbeeld het anesthesietoestel) worden verwerkt. Al die gegevens worden versleuteld, geanonimiseerd en geanalyseerd, waarna het systeem een rapport produceert waarin de meest ‘opvallend’ positieve en negatieve momenten staan. “Er vinden in ziekenhuizen vaak nabesprekingen plaats van operaties, maar die zijn subjectief”, geeft Van Dalen aan. “De Black Box geeft objectieve data en dat helpt om zaken bespreekbaar te maken.”

Terugkijken

Het gaat dan echt niet meteen om grote fouten, stelt Van Dalen, maar juist om ‘kleine’ dingen die pas opvallen als de operatie wordt teruggekeken. “Het zorgt voor een betere ‘situational awareness’. Tijdens nabesprekingen van de black box zie je dat er bij ‘simpele’ operaties bijvoorbeeld dingen genoemd worden als de plek waar iemand staat op een bepaald moment.” Zoiets aanpassen is relatief makkelijk, maar heeft wel meteen veel impact op de veiligheid op de operatiekamer. “Want veel kleine foutjes kunnen uiteindelijk leiden tot een calamiteit. Er kan veel winst behaald worden qua veiligheid door juist de niet-technische vaardigheden, zoals communicatie, te verbeteren.”

“Terugkoppeling moet echt in je routine zitten, en bij het hele team”

Terugkoppelen

De zogenoemde ‘closed loop’ communicatie, waarbij je terugkoppelt dat je hebt gehoord wat de ander zei, is daarbij een goed hulpmiddel. “Door al die piepjes van apparatuur en allerlei geluiden in de operatiekamer is het niet vanzelfsprekend dat de ander je hoort. Door die aannames gaat er makkelijk iets mis in de samenwerking. Ik vind het zelf ook lastig om die terugkoppeling standaard toe te passen. Je hoofd wordt snel vol en er zijn veel prikkels, dan let je er wat minder op. Het moet echt in je routine zitten, en bij het hele team.”

Compleet team

Van Dalen benadrukt dat communicatie en ook veiligheid het hele team aangaat en dat hierin ook als team geoefend zou moeten worden. Zo wijst ze op het gebruik van veiligheidschecklists, ook naar voorbeeld van de vliegindustrie, en simulaties met een pop die in de meeste ziekenhuizen al worden gebruikt. “Maar dan krijgen vaak de anesthesiologen zo’n training als losse groep. Het kan juist heel waardevol zijn om met het complete operatieteam waarmee je bijvoorbeeld een spoedkeizersnee uitvoert, dus alle verschillende disciplines bij elkaar, samen te oefenen. Daar zou een black box goed bij kunnen helpen, door het geven van objectieve video-geassisteerde feedback.”

“In het begin vonden mensen de naamstickers soms wel kinderachtig”

Naamstickers

Inmiddels is Van Dalen in opleiding tot anesthesioloog, maar communicatie heeft nog altijd haar belangstelling. “Ik vind het fascinerend hoe teams samenwerken in moeilijke situaties. Ik heb in diverse ziekenhuizen stages gedaan de afgelopen tijd en vond het heel interessant om te zien hoe het in diverse OK’s gaat. Wie er bijvoorbeeld wel een namenrondje doet en hoe ik me daarbij voel.” In het Amsterdam UMC heeft ze samen met prof. Schijven het dragen van naamstickers op de mutsen geïmplementeerd. “In het begin vonden mensen dat soms wel kinderachtig had ik het idee, maar juist zoiets kleins kan helpen in het verbeteren van de communicatie.”

Belemmeringen

Ook rondom de black box was er in eerste instantie wat weerstand, vertelt Van Dalen. “Sommige mensen voelden zich kwetsbaar, wetend dat er opnameapparatuur aanwezig was. Maar al snel was iedereen enthousiast.” Dat er ondanks de positieve reacties inmiddels ‘nog maar’ twee OK’s met een black box zijn in Nederland (en enkele in de rest van de wereld), vindt ze echter niet gek. “Cultuurveranderingen gaan nou eenmaal langzaam”, zegt ze. “Het financiële plaatje en het idee dat het al heel goed gaat qua communicatie zijn denk ik wel belemmeringen voor ziekenhuizen om massaal aan de black box te gaan. Maar het levert echt een heel grote schat aan data op waar je veel mee kunt. Elk topteam zou de kans moeten krijgen zijn prestaties op deze manier te blijven verbeteren.”

Anne van Dalen’s communicatietips voor de OK:
1) Onderschat niet hoe belangrijk het is iemand bij zijn naam te noemen in plaats van ‘anesthesie, mag het bed omlaag?’. De kans is gewoon groter dat er gereageerd wordt. Plus, door persoonlijk aanspreken voelt iemand zich daadwerkelijk ook gezien en vaak ook meer persoonlijk betrokken bij het team.
2) Tijdens een operatie zijn er diverse ‘kritieke momenten’ waarop opperste concentratie nodig is. Benoem die momenten, bijvoorbeeld als iemand in slaap gaat of als de gazen en instrumenten na afloop worden geteld. Zeg dat er dan even focus nodig is en vraag eventueel om stilte.
3) Een voorstelrondje, met noemen van elkaars naam en functie aan het begin van élke operatie en in bijzijn van de wakkere patiënt, is onderdeel van een goed veiligheidsprotocol. Daarbij is het heel gastvrij en goed voor de teamspirit. Door patiënt én teamleden wordt dit gewaardeerd!
4) Begrip voor elkaars taken en globaal weten wat de anderen in je team doen, helpt om van losse eilandjes een team te maken. Simulatietraining en de black box kan dit ook inzichtelijk maken

Referentie: Van Dalen, A.S.H.M. A Black Box in the operating room: Taking the next step to improve surgical quality and safety. Universiteit van Amsterdam, 2021.

Lees meer over:


Voor u geselecteerde artikelen

Casus: patiënte met dyspnoe en oedeem in het gelaat

Een 66-jarige vrouw presenteert zich met sinds drie weken progressief verminderde inspanningstolerantie en met name ’s ochtends een zwelling van het gelaat. Overdag verbeteren de klachten deels. Wat is uw diagnose?

Wat je verwacht, voel je: wat zorgverleners kunnen leren van placebo-effecten

Wat patiënten verwachten, beïnvloedt direct hoe zij pijn of bijwerkingen ervaren. Henriët van Middendorp legt uit hoe placebo- en nocebo-effecten werken, en hoe zorgverleners deze bewust en ethisch kunnen inzetten in de praktijk.

Trots op goed werkend meld­systeem voor bijwerk­ingen

Agnes Kant wijst op het belang van meer onderzoek naar bijwerkingen en roept zorgverleners op te blijven melden bij het Bijwerkingenmeldsysteem. “Van 70% van de geneesmiddelen is nog onduidelijk of deze veilig tijdens de zwangerschap gebruikt kunnen worden.”

Wandelend naar een betere gezondheid

Matthijs van der Poel combineert als huisarts en sportliefhebber zorg en beweging. Met stichting Looprecept wandelt hij wekelijks met patiënten – goed voor lijf, hoofd én verbinding. “Het is heel laagdrempelig en dat verklaart denk ik ook het succes.”

De patiënt doet lastig, en dan?

Patiënten met een persoonlijkheidsstoornis kunnen soms veel losmaken, zowel in het behandeltraject als bij de arts. Thom van den Heuvel geeft handvatten voor het omgaan met deze patiëntengroep. “Het contact vraagt meer tijd en legt tegelijk emotionele druk op de arts."

Vind meertalige zorgverleners via ikspreekmeerdan.nl

Als anios in een huisartsenpraktijk in Amsterdam merkte Daan Frehe dat taal voor veel patiënten een barrière vormt voor het krijgen van goede zorg. “Via ikspreekmeerdan.nl kan nu een zorgverlener met een gedeelde taal en cultuur gevonden worden. Dat is enorm waardevol.”

Casus: man met een veranderde vlek op het been

Een 72-jarige man presenteert zich op uw spreekuur met een veranderde plek op het bovenbeen rechts. De vlek is gegroeid en van kleur veranderd. De patiënt heeft een licht huidtype en een voorgeschiedenis van basaalcelcarcinoom. Wat is uw diagnose?

Maak van wachttijd in de ggz hersteltijd: vijf praktische adviezen

Sanne Booij en Christien Slofstra willen af van de stille wachttijd in de ggz. Met hulp van de huisarts kan het herstel al beginnen, nog vóór de intake. “Deze periode hoeft geen verloren tijd te zijn.”

Beteugelen geneesmiddel­prijzen noodzakelijk voor betaalbare zorg

Wilbert Bannenberg strijdt met Stichting Farma ter Verantwoording tegen excessieve geneesmiddelprijzen. Zijn missie: winsten beteugelen om zorg toegankelijk te houden. “Geneesmiddelprijzen moeten beteugeld gaan worden, anders wordt de zorg onbetaalbaar.”

Casus: vrouw met veranderd defecatiepatroon

Een vrouw wordt naar de polikliniek gestuurd in verband met een veranderd defecatiepatroon. Ze heeft wat frequenter dan gebruikelijk ontlasting. Er zijn wat vage buikklachten in de zin van rommelingen en krampen. Ze gebruikt geen medicatie. Wat is uw diagnose?