Net als de meeste vormen van zorg, zette COVID-19 ook de zorg voor mensen met niet gediagnosticeerde huidkanker onder druk. Twee recente Nederlandse studies laten zien dat het aantal diagnoses van plaveiselcel-, basaalcelcarcinomen of melanomen tijdens de lockdowns stevig daalde. De gevolgen hiervan lijken echter mee te vallen.
Bij het Integraal Kankercentrum Nederland keek onderzoeker Ellis Slotman, samen met haar collega’s van het Erasmus MC, naar de incidentie van plaveiselcel- en basaalcelcarcinomen in de periode 2017 tot en met 2020. Uit de gegevens van 2017 tot en met 2019 extrapoleerde ze een trend die aangaf wat de verwachte incidentie in elke maand van 2020 zou zijn. Het blijkt dat tijdens de COVID-19 pandemie vooral in de periodes van lockdown het aantal nieuwe diagnoses het laagst was. Dit gold voor alle leeftijdsgroepen en voor de 80-plusser in het bijzonder. De onderzoekers corrigeerden hun data overigens voor de oversterfte als gevolg van COVID-19.
“Tijdens de eerste lockdown – van maart tot mei 2020 – ‘vingen’ huisartsen en dermatologen 29% minder plaveiselcelcarcinomen en 50% minder basaalcelcarcinomen”
Verwachting
Tijdens de eerste lockdown, van maart tot mei 2020, vingen huisartsen en dermatologen 29% minder plaveiselcelcarcinomen en 50% minder basaalcelcarcinomen dan verwacht. In de maanden erna steeg het aantal tot boven het verwachte aantal om weer de dalen bij de volgende lockdown. Al met al leverde 2020 1150 minder plaveiselcelcarcinomen op en 11767 minder basaalcelcarcinomen.
Slotman en haar collega’s vrezen dat de achterstallige diagnoses van beide t
